به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست
وندر سرت آهنگ گنهکاری چیست
گردون کبود سرخ چشمی نخرد
با موی سفیدت این سیهکاری چیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۴: ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است 2شمارهٔ ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست 3شمارهٔ ۵۶: ایدل اگر آسایش جانت هوس است 4شمارهٔ ۵۷: افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است 5شمارهٔ ۵۸: آنکس که دلم بدو تولا کردست 6شمارهٔ ۵۹: ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت 7شمارهٔ ۶۰: از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست 8شمارهٔ ۶۱: ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست 9شمارهٔ ۶۲: از تاب جگر دوش روانم میسوخت 10شمارهٔ ۶۳: امروز کسی که شهره در شیر دلیست 11شمارهٔ ۶۴: آن سرو سهی که جاش در چشم منست 12شمارهٔ ۶۵: از کوی تو با دل حزین باید رفت 13شمارهٔ ۶۶: انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست 14شمارهٔ ۶۷: آن بت که حدیث دلبری قصه اوست 15شمارهٔ ۶۸: آن زخم که بر چهره جانان منست 16شمارهٔ ۶۹: ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست 17شمارهٔ ۷۰: ان روی چو افتاب در چشم منست 18شمارهٔ ۷۱: ایسرور عهد هر که شمشیر تو بست 19شمارهٔ ۷۲: از راحت روزگار جز نامی نیست 20شمارهٔ ۷۳: این برشده دولاب که گردد پیوست 21شمارهٔ ۷۴: از روی تو با برگ سمن فرقی نیست 22شمارهٔ ۷۵: ای آمده از جهان گزینم رویت 23شمارهٔ ۷۶: ای کرده در آفاق روان جود توصیت 24شمارهٔ ۷۷: آویختم ایجان دلکی در کویت 25شمارهٔ ۷۸: انسان نه بدینصورت و شکل انسانست 26شمارهٔ ۷۹: آن بت که سروردل و نور بصرست 27شمارهٔ ۸۰: آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوس ...28شمارهٔ ۸۱: انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست 29شمارهٔ ۸۲: ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست 30شمارهٔ ۸۳: ایدل طلب کار جهان چیزی نیست 31شمارهٔ ۸۴: آنم که فلک بنده مطواع منست 32شمارهٔ ۸۵: ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت 33شمارهٔ ۸۶: آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت 34شمارهٔ ۸۷: ای لعل لبت مایه ده آبحیات 35شمارهٔ ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست 36شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 37شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 38شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 39شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 40شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 41شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 42شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 43شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 44شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 45شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 46شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 47شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 48شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 49شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 50شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 51شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 52شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 53شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 54شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 55شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 56شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 57شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 58شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 59شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 60شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 61شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 62شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 63شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 64شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 65شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 66شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 67شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 68شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 69شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 70شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 71شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 72شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 73شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 74شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 75شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 76شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 77شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 78شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 79شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 80شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 81شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 82شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 83شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 84شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 85شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 86شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 87شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 88شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...89شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 90شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 91شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 92شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 93شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 94شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 95شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 96شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 97شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 98شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 99شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 100شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 101شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 102شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 103شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 104شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 105شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 106شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 107شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 108شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 109شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 110شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 111شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 112شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 113شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 114شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 115شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 116شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 117شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 118شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 119شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 120شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 121شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 122شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 123شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 124شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 125شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 126شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 127شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...128شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 129شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 130شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 131شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 132شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 133شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 134شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 135شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 136شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 137شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 138شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 139شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 140شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 141شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 142شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 143شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 144شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 145شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 146شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 147شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 148شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 149شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 150شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 151شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 152شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 153شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 154شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 155شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 156شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 157شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 158شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 159شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 160شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 161شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 162شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 163شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 164شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 165شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 166شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 167شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 168شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 169شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 170شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 171شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 172شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 173شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 174شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 175شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 176شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 177شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 178شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 179شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 180شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 181شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 182شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 183شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 184شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 185شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 186شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 187شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 188شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 189شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 190شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 191شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 192شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 193شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 194شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 195شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 196شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 197شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 198شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 199شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 200شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 201شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 202شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 203شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 204شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 205شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 206شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 207شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 208شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 209شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 210شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 211شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 212شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 213شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 214شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 215شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 216شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 217شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 218شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 219شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 220شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 221شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 222شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 223شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 224شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 225شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 226شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 227شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 228شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 229شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 230شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 231شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 232شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 233شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 234شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 235شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 236شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 237شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 238شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 239شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 240شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 241شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 242شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 243شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 244شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 245شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 246شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 247شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 248شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 249شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 250شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 251شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 252شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 253شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 254شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 255شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 256شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 257شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 258شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 259شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 260شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 261شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 262شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 263شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 264شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 265شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 266شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 267شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 268شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 269شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 270شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 271شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 272شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 273شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 274شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 275شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 276شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 277شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 278شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 279شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 280شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 281شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 282شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 283شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 284شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 285شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 286شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 287شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 288شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 289شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 290شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 291شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 292شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 293شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 294شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 295شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 296شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 297شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 298شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 299شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 300شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 301شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 302شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 303شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 304شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 305شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 306شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 307شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 308شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 309شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 310شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 311شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 312شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 313شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 314شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 315شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 316شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 317شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 318شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 319شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 320شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 321شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 322شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 323شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 324شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 325شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 326شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 327شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 328شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 329شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 330شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 331شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...332شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 333شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 334شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 335شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 336شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 337شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 338شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 339شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 340شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 341شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 342شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 343شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 344شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 345شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 346شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 347شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 348شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 349شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 350شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 351شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 352شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 353شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 354شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 355شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 356شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 357شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 358شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 359شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 360شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 361شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 362شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 363شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 364شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...365شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 366شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 367شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 368شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 369شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 370شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 371شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 372شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 373شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 374شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 375شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 376شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 377شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 378شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 379شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 380شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 381شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 382شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 383شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 384شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...385شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 386شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 387شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 388شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 389شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 390شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 391شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 392شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 393شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 394شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 395شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 396شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 397شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 398شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 399شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 400شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 401شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 402شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 403شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 404شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 405شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 406شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 407شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 408شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 409شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 410شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 411شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 412شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 413شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 414شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 415شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 416شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 417شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 418شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 419شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 420شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 421شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 422شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 423شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 424شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 425شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 426شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 427شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 428شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 429شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 430شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 431شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 432شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 433شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 434شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 435شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 436شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 437شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 438شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 439شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 440شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 441شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 442شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 443شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 444شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 445شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 446شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 447شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 448شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 449شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 450شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 451شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 452شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 453شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 454شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 455شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 456شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 457شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 458شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 459شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 460شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 461شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 462شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 463شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 464شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 465شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 466شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 467شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 468شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 469شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 470شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 471شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 472شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 473شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 474شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...475شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 476شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 477شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 478شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 479شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 480شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 481شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 482شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 483شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 484شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 485شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 486شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 487شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 488شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 489شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 490شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 491شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 492شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 493شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 494شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 495شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 496شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 497شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 498شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 499شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 500شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 501شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 502شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 503شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 504شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 505شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 506شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 507شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 508شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 509شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 510شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 511شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 512شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 513شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 514شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 515شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 516شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 517شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 518شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 519شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 520شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 521شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 522شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 523شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 524شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 525شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 526شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 527شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 528شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 529شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 530شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 531شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 532شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 533شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 534شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 535شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 536شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 537شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 538شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 539شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 540شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 541شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 542شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 543شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 544شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 545شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 546شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 547شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 548شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 549شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 550شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 551شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 552شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 553شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 554شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 555شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 556شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 557شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 558شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 559شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 560شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 561شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 562شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 563شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 564شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 565شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 566شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 567شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 568شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 569شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 570شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 571شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 572شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 573شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 574شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 575شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 576شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ