به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۹: ای طاهر اسحق بیا و در یاب

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای طاهر اسحق بیا و در یاب
کز آتش هجران تو دل گشت کباب
ما با تو در این رهیم و وامانده تریم
مردانه تو از پیش برفتی بشتاب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸: ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب 2شمارهٔ ۳۹: ای طاهر اسحق بیا و در یاب 3شمارهٔ ۴۰: ای دل ز جهان بجز حقایق مطلب 4شمارهٔ ۴۱: اسبی که قضا در پی او وقت شتاب 5شمارهٔ ۴۲: آمد ز خرابات بتم مست و خراب 6شمارهٔ ۴۳: جان برخی آنروز که آن در خوشاب 7شمارهٔ ۴۴: بگذار که تا بوسمت ای جانان لب 8شمارهٔ ۴۵: سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب 9شمارهٔ ۴۶: گفتم که شنیدم که ترا زحمت تب 10شمارهٔ ۴۷: در هجر بسی مکوش ای در خوشاب 11شمارهٔ ۴۸: ای بس که دلم در پی تحقیق شتافت 12شمارهٔ ۴۹: افسوس که عمر من ز هفتاد گذشت 13شمارهٔ ۵۰: ایدل اگر اعتقاد تو هست درست 14شمارهٔ ۵۱: افسوس که موسم جوانی بگذشت 15شمارهٔ ۵۲: ای کرده هوای مال نا پروایت 16شمارهٔ ۵۳: ایدل غم این عالم فانی هیچست 17شمارهٔ ۵۴: ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است 18شمارهٔ ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست 19شمارهٔ ۵۶: ایدل اگر آسایش جانت هوس است 20شمارهٔ ۵۷: افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است 21شمارهٔ ۵۸: آنکس که دلم بدو تولا کردست 22شمارهٔ ۵۹: ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت 23شمارهٔ ۶۰: از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست 24شمارهٔ ۶۱: ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست 25شمارهٔ ۶۲: از تاب جگر دوش روانم میسوخت 26شمارهٔ ۶۳: امروز کسی که شهره در شیر دلیست 27شمارهٔ ۶۴: آن سرو سهی که جاش در چشم منست 28شمارهٔ ۶۵: از کوی تو با دل حزین باید رفت 29شمارهٔ ۶۶: انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست 30شمارهٔ ۶۷: آن بت که حدیث دلبری قصه اوست 31شمارهٔ ۶۸: آن زخم که بر چهره جانان منست 32شمارهٔ ۶۹: ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست 33شمارهٔ ۷۰: ان روی چو افتاب در چشم منست 34شمارهٔ ۷۱: ایسرور عهد هر که شمشیر تو بست 35شمارهٔ ۷۲: از راحت روزگار جز نامی نیست 36شمارهٔ ۷۳: این برشده دولاب که گردد پیوست 37شمارهٔ ۷۴: از روی تو با برگ سمن فرقی نیست 38شمارهٔ ۷۵: ای آمده از جهان گزینم رویت 39شمارهٔ ۷۶: ای کرده در آفاق روان جود توصیت 40شمارهٔ ۷۷: آویختم ایجان دلکی در کویت 41شمارهٔ ۷۸: انسان نه بدینصورت و شکل انسانست 42شمارهٔ ۷۹: آن بت که سروردل و نور بصرست 43شمارهٔ ۸۰: آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوس ...44شمارهٔ ۸۱: انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست 45شمارهٔ ۸۲: ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست 46شمارهٔ ۸۳: ایدل طلب کار جهان چیزی نیست 47شمارهٔ ۸۴: آنم که فلک بنده مطواع منست 48شمارهٔ ۸۵: ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت 49شمارهٔ ۸۶: آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت 50شمارهٔ ۸۷: ای لعل لبت مایه ده آبحیات 51شمارهٔ ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست 52شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 53شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 54شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 55شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 56شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 57شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 58شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 59شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 60شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 61شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 62شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 63شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 64شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 65شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 66شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 67شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 68شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 69شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 70شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 71شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 72شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 73شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 74شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 75شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 76شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 77شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 78شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 79شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 80شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 81شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 82شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 83شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 84شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 85شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 86شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 87شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 88شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 89شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 90شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 91شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 92شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 93شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 94شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 95شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 96شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 97شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 98شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 99شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 100شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 101شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 102شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 103شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 104شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...105شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 106شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 107شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 108شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 109شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 110شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 111شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 112شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 113شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 114شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 115شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 116شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 117شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 118شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 119شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 120شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 121شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 122شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 123شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 124شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 125شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 126شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 127شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 128شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 129شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 130شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 131شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 132شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 133شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 134شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 135شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 136شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 137شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 138شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 139شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 140شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 141شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 142شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 143شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...144شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 145شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 146شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 147شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 148شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 149شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 150شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 151شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 152شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 153شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 154شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 155شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 156شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 157شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 158شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 159شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 160شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 161شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 162شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 163شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 164شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 165شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 166شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 167شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 168شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 169شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 170شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 171شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 172شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 173شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 174شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 175شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 176شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 177شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 178شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 179شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 180شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 181شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 182شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 183شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 184شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 185شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 186شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 187شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 188شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 189شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 190شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 191شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 192شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 193شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 194شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 195شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 196شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 197شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 198شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 199شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 200شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 201شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 202شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 203شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 204شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 205شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 206شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 207شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 208شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 209شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 210شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 211شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 212شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 213شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 214شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 215شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 216شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 217شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 218شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 219شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 220شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 221شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 222شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 223شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 224شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 225شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 226شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 227شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 228شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 229شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 230شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 231شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 232شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 233شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 234شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 235شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 236شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 237شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 238شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 239شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 240شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 241شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 242شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 243شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 244شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 245شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 246شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 247شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 248شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 249شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 250شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 251شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 252شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 253شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 254شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 255شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 256شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 257شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 258شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 259شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 260شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 261شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 262شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 263شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 264شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 265شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 266شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 267شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 268شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 269شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 270شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 271شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 272شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 273شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 274شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 275شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 276شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 277شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 278شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 279شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 280شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 281شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 282شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 283شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 284شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 285شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 286شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 287شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 288شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 289شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 290شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 291شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 292شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 293شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 294شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 295شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 296شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 297شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 298شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 299شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 300شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 301شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 302شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 303شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 304شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 305شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 306شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 307شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 308شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 309شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 310شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 311شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 312شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 313شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 314شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 315شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 316شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 317شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 318شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 319شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 320شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 321شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 322شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 323شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 324شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 325شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 326شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 327شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 328شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 329شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 330شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 331شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 332شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 333شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 334شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 335شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 336شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 337شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 338شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 339شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 340شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 341شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 342شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 343شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 344شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 345شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 346شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 347شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...348شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 349شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 350شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 351شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 352شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 353شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 354شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 355شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 356شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 357شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 358شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 359شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 360شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 361شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 362شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 363شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 364شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 365شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 366شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 367شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 368شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 369شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 370شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 371شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 372شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 373شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 374شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 375شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 376شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 377شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 378شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 379شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 380شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...381شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 382شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 383شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 384شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 385شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 386شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 387شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 388شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 389شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 390شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 391شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 392شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 393شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 394شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 395شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 396شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 397شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 398شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 399شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 400شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...401شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 402شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 403شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 404شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 405شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 406شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 407شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 408شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 409شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 410شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 411شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 412شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 413شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 414شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 415شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 416شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 417شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 418شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 419شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 420شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 421شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 422شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 423شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 424شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 425شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 426شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 427شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 428شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 429شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 430شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 431شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 432شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 433شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 434شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 435شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 436شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 437شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 438شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 439شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 440شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 441شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 442شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 443شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 444شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 445شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 446شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 447شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 448شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 449شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 450شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 451شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 452شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 453شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 454شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 455شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 456شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 457شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 458شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 459شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 460شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 461شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 462شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 463شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 464شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 465شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 466شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 467شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 468شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 469شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 470شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 471شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 472شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 473شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 474شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 475شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 476شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 477شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 478شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 479شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 480شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 481شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 482شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 483شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 484شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 485شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 486شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 487شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 488شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 489شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 490شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...491شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 492شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 493شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 494شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 495شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 496شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 497شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 498شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 499شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 500شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 501شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 502شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 503شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 504شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 505شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 506شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 507شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 508شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 509شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 510شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 511شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 512شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 513شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 514شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 515شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 516شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 517شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 518شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 519شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 520شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 521شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 522شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 523شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 524شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 525شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 526شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 527شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 528شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 529شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 530شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 531شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 532شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 533شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 534شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 535شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 536شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 537شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 538شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 539شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 540شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 541شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 542شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 543شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 544شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 545شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 546شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 547شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 548شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 549شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 550شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 551شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 552شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 553شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 554شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 555شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 556شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 557شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 558شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 559شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 560شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 561شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 562شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 563شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 564شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 565شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 566شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 567شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 568شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 569شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 570شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 571شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 572شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 573شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 574شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 575شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 576شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 577شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 578شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 579شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 580شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 581شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 582شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 583شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 584شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 585شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 586شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 587شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 588شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 589شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 590شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 591شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 592شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ