کتابخانه دیجیتال

طبیب اصفهانی

طبیب اصفهانیدیوان اشعار | طبیبغزل ها

213

شمارهٔ ۱: منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها
شمارهٔ ۲: درماندگی خود بکه گوئیم خدا را
شمارهٔ ۳: جا در صف عشاق مده اهل هوس را
شمارهٔ ۴: چون خواهم با سگانش گرم سازم آشنائی را
شمارهٔ ۵: چون از طرف چمن آن سر و سیمینبر شود پیدا
شمارهٔ ۶: از هجر بت یگانه ما
شمارهٔ ۷: نیست هرگز ببد و نیک جهان کار مرا
شمارهٔ ۸: دارد بسحر دعا اثرها
شمارهٔ ۹: به همواری تهی کن از غم لیلی و شان دل را
شمارهٔ ۱۰: چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پارا
شمارهٔ ۱۱: مسکینی و غریبی از حد گذشت ما را
شمارهٔ ۱۲: افزوده غمی چون بغم دیگرم امشب
شمارهٔ ۱۳: زچشم خونفشان خویش دارم چشم از آن امشب
شمارهٔ ۱۴: دربان نکند جرأت و خاصان ملک هست
شمارهٔ ۱۵: رفته عمر و نیم جانی مانده است
شمارهٔ ۱۶: دل غمدیده بدنبال کسی افتادست
شمارهٔ ۱۷: از غم لیلی بوادی گرچه مجنون میگریست
شمارهٔ ۱۸: ما را دگر زیار؛ تمنا نمانده است
شمارهٔ ۱۹: گر چه ما را دسترس بر دامن آن ماه نیست
شمارهٔ ۲۰: تا بمن از ناز ساقی سرگران افتاده است
شمارهٔ ۲۱: دیگر دلم خدنگ جفا رانشان شدست
شمارهٔ ۲۲: عشقم آتش زد و از وی اثری پیدا نیست
شمارهٔ ۲۳: از حال ما چه پرسی ای بیوفا که چون است
شمارهٔ ۲۴: برگیر مهر از آنکه بکام دل تو نیست
شمارهٔ ۲۵: سینه گرم و مژه خونبار و سحر نزدیکست
شمارهٔ ۲۶: هر کسی را که چو من دیده خونباری هست
شمارهٔ ۲۷: کاروان عشق را بانگ درای دیگرست
شمارهٔ ۲۸: دلتنگم و پرواز گلستان هوسم نیست
شمارهٔ ۲۹: میرسد یار و دریغا سروسامانم نیست
شمارهٔ ۳۰: هر دم بگوشه ای ز خیالت وطن گرفت
شمارهٔ ۳۱: رفتم و برگشتنم دیگر بکوی یار نیست
شمارهٔ ۳۲: ما را که با تو غیر وفا در میانه نیست
شمارهٔ ۳۳: چو خنجر ستم آن ترک لشگری برداشت
شمارهٔ ۳۴: چون رحمتت فزاید بر عذرخواهی ای دوست
شمارهٔ ۳۵: کسی راه غمش را سر نبردست
شمارهٔ ۳۶: در حلقه خوبان چو تو یک عربده جو نیست
شمارهٔ ۳۷: رفت حسن تو و عشقت بدل من باقیست
شمارهٔ ۳۸: چو بگذری به تل عاشقان دکانی هست
شمارهٔ ۳۹: زدی بتیغم و از جبهه تو چین برخاست
شمارهٔ ۴۰: ما وشکن دامی و فریاد و دگر هیچ
شمارهٔ ۴۱: بگلشنی که زرویت نقاب می افتد
شمارهٔ ۴۲: از کین گر آن بیدادگر بر سینه ام خنجر زند
شمارهٔ ۴۳: برکی نگرم؟ چون بتو دیدن نگذارند
شمارهٔ ۴۴: صیاد را نگر که چه بیداد می کند
شمارهٔ ۴۵ - نوایی: غمش در نهانخانهٔ دل نشیند
شمارهٔ ۴۶: از تو چون هر نفسم بر فلک افغان نرسد
شمارهٔ ۴۷: عاشقان را نگر از خاره تنی ساخته اند
شمارهٔ ۴۸: گله ام از تو مپندار که از دل برود
شمارهٔ ۴۹: روزی که دور از برم آن خوشخرام شد
شمارهٔ ۵۰: بمن از ناز نگاهش نگرید
شمارهٔ ۵۱: آنان که برخسار تو چون من نگرانند
شمارهٔ ۵۲: دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد
شمارهٔ ۵۳: از خشم و کین نگاه تو کارم بجان رسد
شمارهٔ ۵۴: مرا بتیست که دلها ازین ستم شکند
شمارهٔ ۵۵: خط بر رخ یار خوش نباشد
شمارهٔ ۵۶: دل سوخت از شتاب و بدلبر نمی رسد
شمارهٔ ۵۷: دارم نظری با گل کو روی ترا ماند
شمارهٔ ۵۸: از دیده ام فکندی وهنگام آن نبود
شمارهٔ ۵۹: آن صبح امیدی که بدوران تو یابند
شمارهٔ ۶۰: ساختی خوارم، بعاشق گلعذاران این کنند؟
شمارهٔ ۶۱: مرا در سینه دل چون نافه تا پر خون نخواهد شد
شمارهٔ ۶۲: کجا کسی غم شبهای تار من دارد
شمارهٔ ۶۳: جدا از روی تو چشمم چو خونفشان گردد
شمارهٔ ۶۴: هر که از خون جگر چون لاله ساغر می کشد
شمارهٔ ۶۵: ترسم که چو جانم زتن زار برآید
شمارهٔ ۶۶: گریه نتوانست غم را از دل بیتاب برد
شمارهٔ ۶۷: گفتی که با دلت غم هجران چه می کند
شمارهٔ ۶۸: گو روزگار هرچه تواند بما کند
شمارهٔ ۶۹: ترک چشمش که قصد جان دارد
شمارهٔ ۷۰: مائیم و فراق دیده ای چند
شمارهٔ ۷۱: گرنه گل ناله ای از مرغ چمن گوش کند
شمارهٔ ۷۲: تا قیامت دمد از خاک من خون آلود
شمارهٔ ۷۳: آنان که در طلب به پی دل نمی رسند
شمارهٔ ۷۴: من آن صیدم که از ضعفم نفس بیرون نمیآید
شمارهٔ ۷۵: فریاد من بچرخ نه هر دم نمی رسد
شمارهٔ ۷۶: نه همین ز آتش عشقت دل ما می سوزد
شمارهٔ ۷۷: مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند
شمارهٔ ۷۸: در آن گلشن که گلچین در بروی باغبان بندد
شمارهٔ ۷۹: از آن آهم ز دل مشکل برآید
شمارهٔ ۸۰: کدام شب که فغانم بآسمان نرسد
شمارهٔ ۸۱: زبامی چو بینم که ماهی برآید
شمارهٔ ۸۲: مرا کام دل گر زیاری برآید
شمارهٔ ۸۳: می رود از خویش دل چون دیده حیران می شود
شمارهٔ ۸۴: تا بدلجوئی من لعل تو خندان نشود
شمارهٔ ۸۵: هرگز بیاد ما زر و گوهر نمی رسد
شمارهٔ ۸۶: گفتی از جور فراقت چه بمن می گذرد
شمارهٔ ۸۷: قسمتم کاش بآنکوی کشد دیگر بار
شمارهٔ ۸۸: بدل دارم غم عشقی نهان از محرمان خوشتر
شمارهٔ ۸۹: قسمتم گرمی بازار نگردد هرگز
شمارهٔ ۹۰: ز پا فتادم و رویم بمنزلست هنوز
شمارهٔ ۹۱: دل عاشق نمی گردد براحت مهربان هرگز
شمارهٔ ۹۲: صید دلم که باشد ازو خون روان هنوز
شمارهٔ ۹۳: هر چند بر آن عارض گلگون نگرد کس
شمارهٔ ۹۴: چون ناله زجور تو ستمگر نکند کس؟
شمارهٔ ۹۵: تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش
شمارهٔ ۹۶: چه دامست این که هر مرغی که می گردد گرفتارش
شمارهٔ ۹۷: بمن آن بیوفا یارب که بادا خاطر شادش
شمارهٔ ۹۸: سر منزل سلمی که منم دل نگرانش
شمارهٔ ۹۹: زد مرا زخمی و از پیش نظر بگذشت حیف
شمارهٔ ۱۰۰: نگشاید دلم از وصل بهجران نزدیک
شمارهٔ ۱۰۱: سوی تو عجب نیست اگر میکشدم دل
شمارهٔ ۱۰۲: چه خواهد شد اگر سلطان دهد گوشی بفرمانم
شمارهٔ ۱۰۳: در دل اگر باشدم غیر وصال توکام
شمارهٔ ۱۰۴: مپسند از درت ای دوست غمین برخیزم
شمارهٔ ۱۰۵: از سر زلف نگاری دو سه تاری دارم
شمارهٔ ۱۰۶: صبح محشر که من از خواب گران برخیزم
شمارهٔ ۱۰۷: چون شکوه از جفای تو بنیاد می کنم
شمارهٔ ۱۰۸: رحمی، رحمی که از کنارم
شمارهٔ ۱۰۹: ما غمزدگان چون زدل آهنگ برآریم
شمارهٔ ۱۱۰: زهجرانت سخن هر شب که با دل در میان دارم
شمارهٔ ۱۱۱: بی تو خود را بسکه از تاب و توان انداختم
شمارهٔ ۱۱۲: بصد بلا زغمت گرچه مبتلا شده ام
شمارهٔ ۱۱۳: شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم
شمارهٔ ۱۱۴: گذارد کی مرا سودای عشق از جوش بنشینم
شمارهٔ ۱۱۵: بهتر آنست که پا از سر بازار کشم
شمارهٔ ۱۱۶: جز این که در فراق تو خاکی بسر کنم
شمارهٔ ۱۱۷: خوش آن خلوت که چون آئی بروی غیر در بندم
شمارهٔ ۱۱۸: چه خونها در دل ایام کردیم
شمارهٔ ۱۱۹: آنکه پیوسته به رویت نگرانست، منم
شمارهٔ ۱۲۰: نمودی گاه زلف عنبرین گه خال مشگینم
شمارهٔ ۱۲۱: حکایتها که بعد از من تو خواهی گفت با خاکم
شمارهٔ ۱۲۲: نیست مهر تو متاعی که بجان بفروشم
شمارهٔ ۱۲۳: خاک درت بمژگان خوش آنکه رفته باشم
شمارهٔ ۱۲۴: باین خوشم که زدردت بدیده خواب ندارم
شمارهٔ ۱۲۵: بسکه دیدم سست عهدی از تو دل برداشتم
شمارهٔ ۱۲۶: غافل مشو از حال من بی سروسامان
شمارهٔ ۱۲۷: نهانی رازهای دوستداران
شمارهٔ ۱۲۸: نگارینا دل پر درد من بین
شمارهٔ ۱۲۹: هر کرا یاری برای خویشتن
شمارهٔ ۱۳۰: دل می برد دل ای هوشمندان
شمارهٔ ۱۳۱: زبیدادت ننالد چون دل من؟
شمارهٔ ۱۳۲: از سر کوی تو دردا که من دلنگران
شمارهٔ ۱۳۳: خفتن نتوان درین گلستان
شمارهٔ ۱۳۴: چه خوشست از تو گاهی مژه نیم باز کردن
شمارهٔ ۱۳۵: جانا در انتظار تو شد روزگار من
شمارهٔ ۱۳۶: اگر از حال ما پرسی بپرس از طره جانان
شمارهٔ ۱۳۷: از برت کی من باین الفت جدا خواهم شدن
شمارهٔ ۱۳۸: بر من نیندازد نظر بی اعتباری را ببین
شمارهٔ ۱۳۹: شب چو بمیرم بسر کوی تو
شمارهٔ ۱۴۰: دارم به چمن چه کار، بی تو
شمارهٔ ۱۴۱: یاد آر ای که فارغ، در محملی نشسته
شمارهٔ ۱۴۲: از نفس گرم من عالمی افروخته
شمارهٔ ۱۴۳: آرد شبیخون چون هجرت ای ماه
شمارهٔ ۱۴۴: شدیم پیرو بدل داغ آن جوان مانده
شمارهٔ ۱۴۵: ای که بر خاک شهیدان گذر انداخته ای
شمارهٔ ۱۴۶: از ما نهفته با دگران یار بوده ای
شمارهٔ ۱۴۷: از ما درین گلستان جویند گر نشانی
شمارهٔ ۱۴۸: از باده عشرت تو و رخسار چو ماهی
شمارهٔ ۱۴۹: از می لعل بکف تا دو سه جامی داری
شمارهٔ ۱۵۰: بصید جسته از دامی چه خوش میگفت صیادی
شمارهٔ ۱۵۱: بساقی گفت در میخانه مستی
شمارهٔ ۱۵۲: ببخشا ای که میر کاروانی
شمارهٔ ۱۵۳: تو که ای امیر داری ز سراغ من فراغی
شمارهٔ ۱۵۴: چو باشد مایل بیداد شاهی
شمارهٔ ۱۵۵: چنین که باغم گرفته ام خو مخوان ببزمم به میگساری
شمارهٔ ۱۵۶: حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی
شمارهٔ ۱۵۷: دلی دارم که دارد اضطرابی
شمارهٔ ۱۵۸: رفتند همرهان و تو در فکر منزلی
شمارهٔ ۱۵۹: زصید من چه شود گر عنان بگردانی
شمارهٔ ۱۶۰: زنکوئی آنچه باید همه را تمام داری
شمارهٔ ۱۶۱: کردیم شبی روز غریبانه بدامی
شمارهٔ ۱۶۲: مشکل که دهد دست مرا با تو وصالی
شمارهٔ ۱۶۳: مسلمانان مرا حال تباهی
شمارهٔ ۱۶۴: یاد آرای ستمگر از حال خاکساری

طبیب اصفهانی

آمارگیر وبلاگ