دمبدم خونم ز دیده بر گریبان می چکد

می فشانم چون گریبان را به دامان می چکد

می نویسم وصف لعلت وز شکاف کلک من

آب حیوان می تراود رشحه جان می چکد

از شکاری نیست هریک از دل صاحبدلیست

قطه قطره خون که تیرت را ز پیکان می چکد

نیست اشک این بر رخم در سینه پیکانهای تو

آب گشته ز آتشم و اکنون ز مژگان می چکد

پیش رویت گر زدم آه و شدم گریان چه عیب

موسم گل می درخشد برق و باران می چکد

از خوی رخسار تو یا جرعه لبهای توست

هرنم لطفی که بر خوبان بستان می چکد

شیشه سبز فلک را ساخت جامی پر گلاب

بس که آبش چون گل از اوراق دیوان می چکد