مرا کی باشد آن یارا که چشم از یار بربندم

به قول پند گویان دیده از دیدار بربندم

برفت از دست من سررشته تسبیح کو تاری

ز زلف تار تار یار تا زنار بربندم

نیارم شرح غمهای دل از پهلو برون دادن

اگر پهلوی هم صد نی چو موسیقار بربندم

چو دستم کوته است از دامن آن گل چه حاصل زان

اگر صددسته گل بر یادش از گلزار بربندم

ز هجران سینه ام بشکافت کو پیکانی از تیرش

کزان مرهم شکاف سینه افگار بربندم

نفس برنایدم بی ناله زار از درون هرگز

بمیرم گر دهان از ناله های زار بربندم

مرا شد نکته باریک از خیال آن میان جامی

مغنی کو که بر عود سخن این تار بربندم