گهی که بر سر زلفت شمال می گذرد

ازو بپرس که بر ما چه حال می گذرد

ز روز هجر تو رازی جز این نمی گویم

که روز همچو مه و مه چو سال می گذرد

به مجلسی که تویی بی نقاب مه ز سحاب

نقاب کرده به صد انفعال می گذرد

چو بی رقیب همی بینمت ازان لب لعل

گدایی عجبم در خیال می گذرد

تعطشم به تو ننشست اگر چه خنجر تو

به حلق تشنه چو آب زلال می گذرد

دلم به یاد لبت از خیال لعل گذشت

کسی که یافت گهر از سفال می گذرد

نمی رسد به دل اهل طبع جز جامی

چو ذکر طوطی شیرین مقال می گذرد