کتابخانه دیجیتال

طغرل احراری

طغرل احراریدیوان اشعار | طغرلغزل ها

587

شمارهٔ ۱: غم تو تا نفس باقیست با من هر نفس بادا
شمارهٔ ۲: ز عارض برقع افکندی کشودی روی زیبا را
شمارهٔ ۳: حضور خویش خواهی جبر ما را
شمارهٔ ۴: اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما را
شمارهٔ ۵: ماه من هر گه کشاید طره لبلاب را
شمارهٔ ۶: نزهت کویت برد رونق گلزار را
شمارهٔ ۷: شوخ من هر گه کشاید طره چون قیر را
شمارهٔ ۸: دارم هوای عشق تو عمریست بر سرا
شمارهٔ ۹: اگر اینست تندی توسن جولان شتابش را
شمارهٔ ۱۰: اگر اینست اکنون قدر رفعت آشنایش را
شمارهٔ ۱۱: نباشد التفاتی با من اکنون تیغ قاتل را
شمارهٔ ۱۲: گر به عرض آرد تمنا حسرت ناکام را
شمارهٔ ۱۳: گر قضا با من نویسد محنت ایام را
شمارهٔ ۱۴: هر که را باشد نظر ترک قباپوش مرا
شمارهٔ ۱۵: بس که شهد مدعا حال نشد کام مرا
شمارهٔ ۱۶: تا عروج باده زد دستی گریبان مرا
شمارهٔ ۱۷: تا قضا کردست در قصر بلا بانی مرا
شمارهٔ ۱۸: اینست اگر ساز بم و زیر جهان را
شمارهٔ ۱۹: اگر هوشم کند چون شانه در زلفش شبیخون را
شمارهٔ ۲۰: آفرین شست خدنگ چشم زهگیر تو را
شمارهٔ ۲۱: عرض حاجت می کند دل خسرو ناز تو را،
شمارهٔ ۲۲: هر که نوشد از قضا گر جام مشحون تو را
شمارهٔ ۲۳: تا به اوج دلبری زد اخترش دنباله را
شمارهٔ ۲۴: هر که در دشت جنون بیند من دیوانه را
شمارهٔ ۲۵: تا ز عکس خویش کردی سرفراز آئینه را
شمارهٔ ۲۶: برد زلفش گرو از مشکلم آسانی را
شمارهٔ ۲۷: نباشد ذوق راحت کام ارباب معانی را
شمارهٔ ۲۸: ندارد میل الفت وضع آزادی پسند ما
شمارهٔ ۲۹: بس که در کوه بلا همسنگ فرهادیم ما
شمارهٔ ۳۰: از هجوم اشک بر دریا گذر داریم ما
شمارهٔ ۳۱: تا به رخسار چو ماه او نظر داریم ما
شمارهٔ ۳۲: قامتی در زیر بار عشق خم داریم ما
شمارهٔ ۳۳: بس که چون عنقا ز خاطرها فراموشیم ما
شمارهٔ ۳۴: هر کرا باشد گذر بر کلبه احزان ما
شمارهٔ ۳۵: چون نی گرفته ملک جهان را فغان ما
شمارهٔ ۳۶: هر که آمد به سوی خانه ما
شمارهٔ ۳۷: هر کس که رخ تو دید جانا
شمارهٔ ۳۸: ای ز موج طلعتت نظاره در گرداب ها
شمارهٔ ۳۹: گر خرامد آن پریرو جانب گلزارها
شمارهٔ ۴۰: عمرها شد می زنم در راه عشقش گام ها
شمارهٔ ۴۱: اگر اینست با خوبان عالم آشنائی ها
شمارهٔ ۴۲: ز خود بسیار دور افتادم از معنی قرینی ها
شمارهٔ ۴۳: ای بهار ناز بهر زینت گل ها بیا!
شمارهٔ ۴۴: ای ز رخسار تو گل شرمنده در گلزارها
شمارهٔ ۴۵: سنبل از آشفتگی زلف کژت یک پیچ و تاب
شمارهٔ ۴۶: شوخ بی باکی که کرده خانه مردم خراب
شمارهٔ ۴۷: می نماید بر لب جو عکس ماه من در آب
شمارهٔ ۴۸: ماه در پیش رخت یک لمعه باشد از سراب
شمارهٔ ۴۹: می برد لعل لب او نشئه از موج شراب
شمارهٔ ۵۰: اگر چه دورم از نظاره رخسار یار امشب
شمارهٔ ۵۱: هر کس که گل چید از گلشن شب
شمارهٔ ۵۲: می رسد از ناله بر گردون لوای عندلیب
شمارهٔ ۵۳: نغمه عشاق باشد در نوای عندلیب
شمارهٔ ۵۴: حنا از خون مردم بسته دستت
شمارهٔ ۵۵: زهی آئینه را حیرت خیال عکس تصویرت
شمارهٔ ۵۶: حیات طغرل از عشق حبیب است
شمارهٔ ۵۷: اگر دل محو آن رخسار زیباست
شمارهٔ ۵۸: هر کرا شوخ پری رخسار است
شمارهٔ ۵۹: حزین منشین که نوروز بهار است
شمارهٔ ۶۰: آنکه تسلیم سجود خاک پایش شد سر است
شمارهٔ ۶۱: تا نهال قامت اورا صنوبر چاکر است
شمارهٔ ۶۲: تا زیر و بم نغمه مضراب تو ساز است
شمارهٔ ۶۳: حیا پیراهن اندام ناز است
شمارهٔ ۶۴: تا زلف تو در خرمن گل غالیه بیز است
شمارهٔ ۶۵: چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است
شمارهٔ ۶۶: خاکساری بس که ما را شهپر بال رساست
شمارهٔ ۶۷: هر لحظه به دل از مژه ات زخم خدنگ است
شمارهٔ ۶۸: جز عشق به عالم همه اوهام خیال است
شمارهٔ ۶۹: گر چه رنگ و بو دلیل و شاهد روی گل است
شمارهٔ ۷۰: رفتن هوش از سرم تا ساربان محمل است
شمارهٔ ۷۱: در کشور ملاحت شاهی تو را تمام است
شمارهٔ ۷۲: بس که هستی همه سامان وجود عدم است
شمارهٔ ۷۳: فرصت عهد جهان از صبح هستی یک دم است
شمارهٔ ۷۴: رندیم ما و بوقلمونی شعار ماست
شمارهٔ ۷۵: تا درین وادی غبار ما به دامان آشناست
شمارهٔ ۷۶: نغمه قانون هستی ساز مضراب فناست
شمارهٔ ۷۷: شور دریای محبت موجی از آب من است
شمارهٔ ۷۸: عقیق از حسرت لعل تو خون است
شمارهٔ ۷۹: تیری که از کمان نگاه تو جسته است
شمارهٔ ۸۰: دلبرم پر پر جفا افتاده است
شمارهٔ ۸۱: یکسر شرار عشقم و آهم زبانه است
شمارهٔ ۸۲: بس که بی رنگی درین گلشن دلیل رنگ اوست
شمارهٔ ۸۳: باده رندان را شراب کوثریست
شمارهٔ ۸۴: سرشکم دانه بی حاصل کیست؟!
شمارهٔ ۸۵: قامت دلجوی او سرو گلستان کیست؟!
شمارهٔ ۸۶: سرخط مشق جنون زلف پریشان کیست؟!
شمارهٔ ۸۷: رخش امشب چراغ خانه کیست؟!
شمارهٔ ۸۸: هیچ در ملک جهان چون او پری رخسار نیست
شمارهٔ ۸۹: در طریق عشق کس را رهبری در کار نیست
شمارهٔ ۹۰: بس که در قصر جهان آبادی از معمار نیست
شمارهٔ ۹۱: حاجت من در دو عالم جز گل روی تو نیست
شمارهٔ ۹۲: ساقیا باده ده بهار گذشت
شمارهٔ ۹۳: سرو نازش هر طرف با قامت دلجو گذشت
شمارهٔ ۹۴: شب که در دل عکس خورشید رخ او جا گرفت
شمارهٔ ۹۵: آمد و در پیش من از ناز جولان کرد و رفت
شمارهٔ ۹۶: سرو من باز آ که تا سرو خرامان بینمت
شمارهٔ ۹۷: پریشان جعد سنبل از سر زلف سمنسایت
شمارهٔ ۹۸: می کنم جان در غم او کندن جانم عبث
شمارهٔ ۹۹: چاک است گویا پیراهن صبح
شمارهٔ ۱۰۰: هر کس که باشد همخانه صبح
شمارهٔ ۱۰۱: گر چه در میخانه بر لب خنده ها دارد قدح
شمارهٔ ۱۰۲: باز از رنگ حنا شد پنجه دلدار سرخ
شمارهٔ ۱۰۳: تا خیال ابرویش کردم سرم آمد به یاد
شمارهٔ ۱۰۴: اگر شمع دلیل الفت ما رهنما گردد
شمارهٔ ۱۰۵: ندانم ساغر عشرت کرا سرشار می گردد
شمارهٔ ۱۰۶: اگر آئینه بر روی تو عرض مدعا دارد
شمارهٔ ۱۰۷: بت نامهربانم کی ز حال من خبر دارد
شمارهٔ ۱۰۸: غبار سرمه تا در خانه چشمش وطن دارد
شمارهٔ ۱۰۹: تا کلک صنع چشم تو سرمشق ناز کرد
شمارهٔ ۱۱۰: آتش عشق که خاکم تحفه بر باد آورد
شمارهٔ ۱۱۱: رنگ رخسار تو از رخسار گل ننگ آورد
شمارهٔ ۱۱۲: مانی چین نقش مطبوع تو در چین آورد
شمارهٔ ۱۱۳: غنچه از لعل تو سبق گیرد
شمارهٔ ۱۱۴: شهاب آسا نگاهم از سپهر دیده می تازد
شمارهٔ ۱۱۵: زلف مشکین تا به دور ماه رویش هاله زد
شمارهٔ ۱۱۶: مرا از عالم و آدم غم عشق تو بس باشد
شمارهٔ ۱۱۷: مرا عشق تو تا سرمایه دنیا و دین باشد
شمارهٔ ۱۱۸: هر کرا زلف عنبرین باشد
شمارهٔ ۱۱۹: هر کرا دل محو آن آئینه رخسار شد
شمارهٔ ۱۲۰: هر کرا چشم تو صهبا می کشد
شمارهٔ ۱۲۱: از تبسم لعل او تا نشئه از مل می کشد
شمارهٔ ۱۲۲: تا کمند زلف او صد دل به یک مو می کشد
شمارهٔ ۱۲۳: کتاب عارضش را تا سواد خط نمایان شد
شمارهٔ ۱۲۴: آه از دور فلک یک لحظه بر کامم نشد
شمارهٔ ۱۲۵: ماه سیم اندام من هر چند عالی جاه شد
شمارهٔ ۱۲۶: ماه من امروز در مصر ملاحت شاه شد
شمارهٔ ۱۲۷: تا نزاکت زان خرام قد دلجو می چکد
شمارهٔ ۱۲۸: به اوج دلبری روی تو تا ماه تمام آمد
شمارهٔ ۱۲۹: شبی در خاطرم زلف تو آمد
شمارهٔ ۱۳۰: خوبرویان شیوه حیرت شعارم کرده اند
شمارهٔ ۱۳۱: مهر عشقش در ازل خط جبینم کرده اند
شمارهٔ ۱۳۲: شبنم عرض ادب از چشم حیران ریختند
شمارهٔ ۱۳۳: ساغر عیش ابد گر چه به دستم دادند
شمارهٔ ۱۳۴: از نگه تیری به جانم آن کمان ابرو زند
شمارهٔ ۱۳۵: هر کجا آن شوخ گر صیدی به ابرو می زند
شمارهٔ ۱۳۶: عشق را حسن تو قانون دگر پیدا کند
شمارهٔ ۱۳۷: عنبر زلف کژت بازار عنبر بشکند
شمارهٔ ۱۳۸: باده عشق تو در هر دل اگر جوش کند
شمارهٔ ۱۳۹: رنگ و بوی باغ حسنت در چمن شور افکند
شمارهٔ ۱۴۰: غنچه را لعل لبت دلخون کند
شمارهٔ ۱۴۱: ارغوان در پیش رخسار تو بیرنگی کند
شمارهٔ ۱۴۲: یار به من باز جفا می کند
شمارهٔ ۱۴۳: غمزه مردم شکارت غارت جان می کند
شمارهٔ ۱۴۴: عارض چون ماهش از برقع نمایان می کند
شمارهٔ ۱۴۵: دل به طاق ابروی او می پرستی می کند
شمارهٔ ۱۴۶: پرتو آئینه ام حیرتبیانی می کند
شمارهٔ ۱۴۷: تا قماش حسن او را کاروان از ناز بود
شمارهٔ ۱۴۸: هر کجا شوق توام ساغر کش آمال بود
شمارهٔ ۱۴۹: یاد ایامی که هر دم با منت پیغام بود
شمارهٔ ۱۵۰: صبح صادق از طلوع معنی ام آگاه بود
شمارهٔ ۱۵۱: سرم به زیر قدوم تو گر غبار شود
شمارهٔ ۱۵۲: بود آن روز که چشمم به رخت باز شود
شمارهٔ ۱۵۳: تا شعاع مهر از جیب تو روشن می شود
شمارهٔ ۱۵۴: زیر تیغ ابرویش صد مثل من گر سر دهد
شمارهٔ ۱۵۵: نرگس مست تو آلوی هراتم ندهد
شمارهٔ ۱۵۶: ز جوش اشک در آبم گهربار اینچنین باید
شمارهٔ ۱۵۷: بیا ای دل که نیرنگ و فسونت پر به کار آید
شمارهٔ ۱۵۸: ای نگاه شفقت آمیزت مرا از جان لذید
شمارهٔ ۱۵۹: هر کجا گر گردبادی حلقه می سازد غبار
شمارهٔ ۱۶۰: در دل خیال آن قد رعنا نگاه دار
شمارهٔ ۱۶۱: کس نباشد به سیر این گلزار
شمارهٔ ۱۶۲: بس که اندر باغ از جنت اثر دارد بهار
شمارهٔ ۱۶۳: آنقدر دارد صفا آئینه رخسار یار
شمارهٔ ۱۶۴: تا شنیدم از صبا افسانه های زلف یار
شمارهٔ ۱۶۵: پرده صبح نگه را بر رخ دلدار در
شمارهٔ ۱۶۶: در حریم یار گر آری گذر
شمارهٔ ۱۶۷: ای غنچه دهن لب تو شکر
شمارهٔ ۱۶۸: باز جانم شد فدای چشم خمار دگر
شمارهٔ ۱۶۹: تا خیال صورتش شد دیده ام را جلوه گر
شمارهٔ ۱۷۰: ای خرام ناز تو چون جلوه طاووس نر
شمارهٔ ۱۷۱: ای روی تو آفتاب خاور
شمارهٔ ۱۷۲: آه ازان روزی که گردیدم من از وصل تو دور
شمارهٔ ۱۷۳: شب که با یاد رخت داشت دلم سوز و گداز
شمارهٔ ۱۷۴: قامتم خم گشت آخر از غم بالای ناز
شمارهٔ ۱۷۵: گر چه در راه محبت در تک و تازم هنوز
شمارهٔ ۱۷۶: بس که از زلف تو من خاطر پریشانم هنوز
شمارهٔ ۱۷۷: رفت جان بر باد و دور از وصل جانانم هنوز
شمارهٔ ۱۷۸: در غمت جان دادم و اما تو در نازی هنوز
شمارهٔ ۱۷۹: ای عارض گلگون تو از باده گهر ریز
شمارهٔ ۱۸۰: هر چه جز عشقش مرا عار است و بس
شمارهٔ ۱۸۱: از تبسم لعل او چون غنچه خندان است و بس
شمارهٔ ۱۸۲: بر رخش آئینه را یک چشم حیران است و بس
شمارهٔ ۱۸۳: با زخم تغافل ز لب یار دوا پرس
شمارهٔ ۱۸۴: آهنگ کوهسار تو از گوش کر مپرس
شمارهٔ ۱۸۵: می روم از خویش هر ساعت ز دنبال نفس
شمارهٔ ۱۸۶: یک نگاه از چشم مخمورش تو را باشد هوس
شمارهٔ ۱۸۷: ز خون دیده من نامه به یار نویس
شمارهٔ ۱۸۸: گر زیان ظاهر نمائی در خیال سود باش
شمارهٔ ۱۸۹: گر نه ای صندل برو درد سر خمار باش
شمارهٔ ۱۹۰: چند روزی بر بنای طاق غم معمار باش
شمارهٔ ۱۹۱: بنای عشق گرت هست خانه ویران باش
شمارهٔ ۱۹۲: هر که را باشد چو من گر شوخ سیمین غبغبش
شمارهٔ ۱۹۳: شهادت بسملم از یک نگاه چشم مستستش
شمارهٔ ۱۹۴: ز خود چندان فراموشم که نآیم هیچ در یادش
شمارهٔ ۱۹۵: اگر بر قاصد نظاره بخشد رخصت بارش
شمارهٔ ۱۹۶: هر کرا گر دلبرش باشد نباشد دل برش
شمارهٔ ۱۹۷: ندانم گرمی خونی که دارد رنگ تأثیرش
شمارهٔ ۱۹۸: چه خاصیت بود یارب نصیب چشم زهگیرش
شمارهٔ ۱۹۹: هر کس که پر از باده عشق است ایاغش
شمارهٔ ۲۰۰: بتی دارم که چتر مهر باشد زیب اورنگش
شمارهٔ ۲۰۱: دمد صبح امید من اگر از شام هجرانش
شمارهٔ ۲۰۲: چه امکان است گردد از دلم بیرون تمنایش
شمارهٔ ۲۰۳: می کند نظاره تا بر روی آن تنناز رقص
شمارهٔ ۲۰۴: تا قضا زد خیمه هستی درین نیلی بساط
شمارهٔ ۲۰۵: گر نه ای بلبل تو را از صحبت گل ها چه حظ؟!
شمارهٔ ۲۰۶: بید مجنون را به جز آشفتگی از بر چه حظ؟!
شمارهٔ ۲۰۷: هر کس که دارد یک دلبر فیض
شمارهٔ ۲۰۸: تا شد از کتم عدم در ملک هستی بود شمع
شمارهٔ ۲۰۹: بس که شب تا روز از غم گریه ها دارد چراغ
شمارهٔ ۲۱۰: از کمال روشنی در دیده شد جای چراغ
شمارهٔ ۲۱۱: ای به خوبی در میان خوبرویان معترف
شمارهٔ ۲۱۲: یار ما را پیرهن از برگ گل باشد لطیف
شمارهٔ ۲۱۳: ای شوخ پریوشان آفاق
شمارهٔ ۲۱۴: ای لعل لب تو جان عاشق
شمارهٔ ۲۱۵: دارد چمن ز رونق فصل بهار رنگ
شمارهٔ ۲۱۶: اگر خرامی به سوی چمن بدین نیرنگ
شمارهٔ ۲۱۷: حافظت از چشم بد بادا خداوند تعال
شمارهٔ ۲۱۸: مرا شوریست بر سر از غم دل
شمارهٔ ۲۱۹: بلند است از فلک مأوای بیدل
شمارهٔ ۲۲۰: خوشا روزی که از مضمون طغرل
شمارهٔ ۲۲۱: عالمی از روی او دارد گلستان در بغل
شمارهٔ ۲۲۲: ای از بهار عارضت نظاره را جان در بغل
شمارهٔ ۲۲۳: ای نرگس مستت چمن آرای تغافل
شمارهٔ ۲۲۴: لبت لعل و قدت طوبی رخت گل
شمارهٔ ۲۲۵: گر کسی چیند ز باغ عارضت یکبار گل
شمارهٔ ۲۲۶: بس که آوردست نخل قامت دلدار گل
شمارهٔ ۲۲۷: ای ز صبح عارضت شرمنده در گلزار گل
شمارهٔ ۲۲۸: در محفل رقیبان رویت شکفته گل گل
شمارهٔ ۲۲۹: تا به منشور سخن سرمشق طغرا گشته ام
شمارهٔ ۲۳۰: بشنود بلبل اگر اندر گلستان ناله ام
شمارهٔ ۲۳۱: بر نمی آید برون از سینه آسان ناله ام
شمارهٔ ۲۳۲: کاش در بزم ادب من دلبری می داشتم
شمارهٔ ۲۳۳: طرب پیمای عشقم خاکساریهاست معراجم
شمارهٔ ۲۳۴: ازان روزی که من در حلقه زلف تو افتادم
شمارهٔ ۲۳۵: خجالت مایه ام وضع پریشانیست بنیادم
شمارهٔ ۲۳۶: کتاب عشق می خوانم کنون فهم سبق کردم
شمارهٔ ۲۳۷: به مضراب دگر قانون عشقت ساز می کردم
شمارهٔ ۲۳۸: صفحه دل را ز موج باده تا مستر زدم
شمارهٔ ۲۳۹: فروزد شمع رخسارش اگر در کلبه تارم
شمارهٔ ۲۴۰: نوبهار ایجادم رونق حمل دارم
شمارهٔ ۲۴۱: بنما رخ چو ماهت که ز دل برد قرارم
شمارهٔ ۲۴۲: حجاب از رخ فکن دلبر که زارم
شمارهٔ ۲۴۳: ای نهال قامتت نخل گلستان ارم
شمارهٔ ۲۴۴: وه که محرم در حریمش غیر و من اندر درم
شمارهٔ ۲۴۵: ز معمار خرابی بس که همچون گنج معمورم
شمارهٔ ۲۴۶: ندانم از چه استاد ازل کردست تخمیرم
شمارهٔ ۲۴۷: بساط هستی خود را به راهت خاک می سازم
شمارهٔ ۲۴۸: به عالم خویش را از بی خودی افسانه می سازم
شمارهٔ ۲۴۹: ادب سرمایه عشقم مپرس از شوخی نازم
شمارهٔ ۲۵۰: هر گه ز ناز خندد آن جوهر تبسم
شمارهٔ ۲۵۱: حدیث زلف او خواهم خطی از هاله بنویسم
شمارهٔ ۲۵۲: چو می از آتش شوق وصال یار در جوشم
شمارهٔ ۲۵۳: گرفتار کمند آن خم زلف بناگوشم
شمارهٔ ۲۵۴: ندانم شمع رخسار که روشن شد ز آمالم
شمارهٔ ۲۵۵: نشئه از میخانه تحقیق می خواهد دلم
شمارهٔ ۲۵۶: آبله شد سد ره منزلم
شمارهٔ ۲۵۷: ندانم نشئه از پیمانه چشم که در جامم
شمارهٔ ۲۵۸: نباشد جز حساب غم به جدول خط تقویمم
شمارهٔ ۲۵۹: ناله همان به که ز دل سر کنم
شمارهٔ ۲۶۰: چو گل زین باغ یک دل غرق خونم
شمارهٔ ۲۶۱: بیا ای باعث شور جنونم
شمارهٔ ۲۶۲: عشق تو بلای جان و دینم
شمارهٔ ۲۶۳: من از ساقی برای دفع غم توقیر می خواهم
شمارهٔ ۲۶۴: عارضت آفتاب می گویم
شمارهٔ ۲۶۵: تا نگه از چشم حیران کرده ایم
شمارهٔ ۲۶۶: حلاوت در دلم از عشق جانان
شمارهٔ ۲۶۷: مرحبا ای دلبر سیمین تن سیمین بدن
شمارهٔ ۲۶۸: زیر بار عشق تو قدم دو تا خواهد شدن
شمارهٔ ۲۶۹: در غم عشق تو آخر ناتوان خواهم شدن
شمارهٔ ۲۷۰: با برگ رخسار گلت ای گلبدن خوارم مکن!
شمارهٔ ۲۷۱: ای جفاجو اندکی قلب مرا تفریح کن
شمارهٔ ۲۷۲: سواد سرمه شام است در چشم نگار من
شمارهٔ ۲۷۳: تا کشد از رخ نقاب آن ماه سیمین ساق من
شمارهٔ ۲۷۴: آه از جوش صفای طبع معنی زای من
شمارهٔ ۲۷۵: تاب رخت ندارد خورشید طاق گردون
شمارهٔ ۲۷۶: شوخ شهر آشوب من گر بی حجاب آید برون
شمارهٔ ۲۷۷: به یاد خنده آن لعل میگون
شمارهٔ ۲۷۸: بتی دارم که صد میخانه باشد در کنار او
شمارهٔ ۲۷۹: قدر مسیحا برد لعل سخندان او
شمارهٔ ۲۸۰: شوخی که بگذرد ز دل ما سنان او
شمارهٔ ۲۸۱: سرو و صنوبر شد خجل از قامت زیبای او
شمارهٔ ۲۸۲: برد دلم را ز ره زلف سمنسای او
شمارهٔ ۲۸۳: ماه تمام من که منم مستمند تو
شمارهٔ ۲۸۴: دلبرم را هست گویا سیر صحرا آرزو
شمارهٔ ۲۸۵: از قامت بلندت قمری به لحن کوکو
شمارهٔ ۲۸۶: دل پیش تو کشف راز کرده
شمارهٔ ۲۸۷: ای عشق بلای جان شدستی
شمارهٔ ۲۸۸: ای غنچه خندان من از بوستان کیستی؟!
شمارهٔ ۲۸۹: یاد ایامی که سوی ما خرامی داشتی
شمارهٔ ۲۹۰: آن روز وعده تو سرآمد نیامدی
شمارهٔ ۲۹۱: عارضت خورشید اوج دلبری
شمارهٔ ۲۹۲: با لب لعل تو طوطی نکند هم سخنی
شمارهٔ ۲۹۳: ای فلک داد از جفایت در چه حالم کرده ای؟!

طغرل احراری

آمارگیر وبلاگ