کتابخانه دیجیتال

همام تبریزی

همام تبریزیدیوان اشعار | همامغزل ها

319

شمارهٔ ۱: چون سحر از بوی گل گشت معطر هوا
شمارهٔ ۲: با آن که بر شکستی چون زلف خویش مارا
شمارهٔ ۳: ما به دست یار دادیم اختیار خویش را
شمارهٔ ۴: ساقی همان به کامشبی در گردش آری جام را
شمارهٔ ۵: داشتم روزی نگاری یاد می آید مرا
شمارهٔ ۶: روی ترکم بین مکن نسبت به خوبی ماه را
شمارهٔ ۷: مکن ای دوست ملامت من سودایی را
شمارهٔ ۸: بشنو حدیث یار ما از ما نه از اغیار ما
شمارهٔ ۹: چشم مستش دوش میدیدم به خواب
شمارهٔ ۱۰: منتظر باشند شب ها عاشقان ناکرده خواب
شمارهٔ ۱۱: چون لبت از مصر کی خیزد نبات
شمارهٔ ۱۲: بدیدم چشم مستت رفتم از دست
شمارهٔ ۱۳: ترکم زمی مغانه سرمست
شمارهٔ ۱۴: سری دارم ز سودای تو سر مست
شمارهٔ ۱۵: نه باغ بود و نه انگور و هی نه باده پرست
شمارهٔ ۱۶: بوی خوشت همره باد صباست
شمارهٔ ۱۷: در پی آن میدوید دل که نگاری کجاست
شمارهٔ ۱۸: کرد طلوع آفتاب خیز برون بر چراغ
شمارهٔ ۱۹: حسنت چو اشتیاق دلم بی نهایت است
شمارهٔ ۲۰: حسنی که هست روی تورا بی نهایت است
شمارهٔ ۲۱: خانه امروز بهشت است که رضوان اینجاست
شمارهٔ ۲۲: این زاب وخاک نیست که جانی مصور است
شمارهٔ ۲۳: اینک آن روی مبارکه سزای نظر است
شمارهٔ ۲۴: بجز از صورت آراسته چیزی دگر است
شمارهٔ ۲۵: حسن تو را ممالک دل ها مسخر است
شمارهٔ ۲۶: رویت به هر انجمن دریغ است
شمارهٔ ۲۷: بار دل بر تن نهادن کار ارباب دل است
شمارهٔ ۲۸: مشتاب ساربان که مرا پای در گل است
شمارهٔ ۲۹: یار ما محمل نشین و ساربان مستعجل است
شمارهٔ ۳۰: تو سلطانی و خورشیدت غلام است
شمارهٔ ۳۱: به شب ماهی میان کاروان است
شمارهٔ ۳۲: در شهر بگویید چه فریاد و فغان است
شمارهٔ ۳۳: وداع چون تو نگاری نه کار آسان است
شمارهٔ ۳۴: باری که رخش قبله صاحب نظران است
شمارهٔ ۳۵: چشم مستانه تو آفت هشیاران است
شمارهٔ ۳۶: شب دراز که مانند زلف یار من است
شمارهٔ ۳۷: مرا دماغ ز بویت هنوز مشکین است
شمارهٔ ۳۸: دوستی دامنت آسان نتوان داد ز دست
شمارهٔ ۳۹: بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست
شمارهٔ ۴۰: مرا تویی ز جهان آرزوی جان ای دوست
شمارهٔ ۴۱: تورا چیزی ورای حسن و آن هست
شمارهٔ ۴۲: ز جانان مهر و از ماجانفشانی ست
شمارهٔ ۴۳: از سوز دل مات همانا خبری نیست
شمارهٔ ۴۴: فتنه از بالای تو بالا گرفت
شمارهٔ ۴۵: خرامان می رود آن سرو قامت
شمارهٔ ۴۶: فراق آن قد و قامت قیامت است قیامت
شمارهٔ ۴۷: بی آفتاب رویت روزم بود چو مویت
شمارهٔ ۴۸: چون کرد دیگر آن بت چابک سوار کوچ
شمارهٔ ۴۹: از وقت صبح هست دلم را صفای صبح
شمارهٔ ۵۰: یاد باد آن راحت جان یاد باد
شمارهٔ ۵۱: دلم شکست بدان زلف های پر شکنش
شمارهٔ ۵۲: هر گاو سر تو دارد پروای سر ندارد
شمارهٔ ۵۳: مگر سنگین دل است و جان ندارد
شمارهٔ ۵۴: سلطان جان ز عالم علوی نگاه کرد
شمارهٔ ۵۵: روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد
شمارهٔ ۵۶: جان را به جای جانی جای توکس نگیرد
شمارهٔ ۵۷: رندی و بر نا پیشه یی میر مغان را می رسد
شمارهٔ ۵۸: دردمندان را ز بوی دوست درمان می رسد
شمارهٔ ۵۹: جان را به جای زلفت جای دگر نباشد
شمارهٔ ۶۰: چو رخسارت گل رنگین نباشد
شمارهٔ ۶۱: اگر بختم دهد باری که یارم همنشین باشد
شمارهٔ ۶۲: دوست آن دارد و آن است که جان می بخشد
شمارهٔ ۶۳: نی بی نوا ز شکر به نوا شکرفشان شد
شمارهٔ ۶۴: نباتت بر لب شکر برآمد
شمارهٔ ۶۵: برو ای زاهد مغرور و مده ما را پند
شمارهٔ ۶۶: میان ما و شما بود پیش از آن پیوند
شمارهٔ ۶۷: سر تا قدم به آب حیاتت سرشته اند
شمارهٔ ۶۸: ماهرویان زلف مشکین را پریشان کرده اند
شمارهٔ ۶۹: عاقلان از غافلان اسرار خود پوشیده اند
شمارهٔ ۷۰: گرچه سیاحان جهان گردیده اند
شمارهٔ ۷۱: زاهدان با شاهدان همخانه اند
شمارهٔ ۷۲: نظرها محرم رویت نبودند
شمارهٔ ۷۳: بنامیزد چنانت آفریدند
شمارهٔ ۷۴: این مقبلان که باخبر از روز محشر ند
شمارهٔ ۷۵: به کوی دوست که وهم و خیال ره نبرند
شمارهٔ ۷۶: قومی که ره به منزل خوبان همی برند
شمارهٔ ۷۷: می روی وز پی تو پیران و جوان می نگرند
شمارهٔ ۷۸: زلف ترک من صبا هردم مشوش می کند
شمارهٔ ۷۹: آنچه باید همه داری و نداری مانند
شمارهٔ ۸۰: اهل دل در هوس عشق تو سرگردانند
شمارهٔ ۸۱: ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود
شمارهٔ ۸۲: هر که او عاشق جمال بود
شمارهٔ ۸۳: چشم بد دور که زیباتر ازین نتوان بود
شمارهٔ ۸۴: آن را که حسن و شکل و شمایل چنین بود
شمارهٔ ۸۵: هوس عمر عزیزم ز برای تو بود
شمارهٔ ۸۶: زینہار ای دل گرت با عشق پیوندی بود
شمارهٔ ۸۷: بر سر کوی تو سرها می رود
شمارهٔ ۸۸: جان ها در آتشند که جانان همی رود
شمارهٔ ۸۹: عشق از صورت او آینه جان بنمود
شمارهٔ ۹۰: بوسه یی را گر به جان شاید خرید
شمارهٔ ۹۱: اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید
شمارهٔ ۹۲: بهشت روی تو را پاک دیده یی باید
شمارهٔ ۹۳: بیا دمی بنشین تا دلم بیاساید
شمارهٔ ۹۴: دلم ز عهدۀ عشقت برون نمی آید
شمارهٔ ۹۵: رویت به ازان آمد انصاف که می باید
شمارهٔ ۹۶: چو چشم مست بدان زلف تابدار آید
شمارهٔ ۹۷: سال ها باید که چون تو ماهی از دوران برآید
شمارهٔ ۹۸: آن نه نقشی ست که در خاطر نقاش آید
شمارهٔ ۹۹: مرا چو نام لبت بر سر زبان آید
شمارهٔ ۱۰۰: دوستان از دوستان یاد آورید
شمارهٔ ۱۰۱: دل به کنج عافیت چون پای در دامان کشید
شمارهٔ ۱۰۲: نفس کافر کیش را عشق تو در ایمان کشید
شمارهٔ ۱۰۳: ای سراندازان سراندازی کنید
شمارهٔ ۱۰۴: چون قامت تو سروی در بوستان نروید
شمارهٔ ۱۰۵: اینک نسیمی میدهد کز دوست می آردخبر
شمارهٔ ۱۰۶: دمی وصال تو از هر چه در جهان خوشتر
شمارهٔ ۱۰۷: دوش از لبت ربوده ام ای مهربان شکر
شمارهٔ ۱۰۸: لبت راست آب حیاتی دگر
شمارهٔ ۱۰۹: آفتابی و ز مهرت همه دل ها محرور
شمارهٔ ۱۱۰: از آن شکل و شمایل چشم بد دور
شمارهٔ ۱۱۱: غرض ز دیدن شام و دیار مصر و حجاز
شمارهٔ ۱۱۲: رفتیم ما و عشق تو اندر میان هنوز
شمارهٔ ۱۱۳: چه می خورده است چشم نیم خوابش
شمارهٔ ۱۱۴: زهی شمایل موزون و قد دلبندش
شمارهٔ ۱۱۵: نبود خلاص ما را ز دو چشم شوخ شنگش
شمارهٔ ۱۱۶: این نه دردیست که بی دوست بود درمانش
شمارهٔ ۱۱۷: برو با ماصلاح و زهد مفروش
شمارهٔ ۱۱۸: اشتیاقی به مرادی نفروشد درویش
شمارهٔ ۱۱۹: پرده خویش تویی پرده برانداز ز پیش
شمارهٔ ۱۲۰: عاشق کسی بود که کشد بار بار خویش
شمارهٔ ۱۲۱: دوش با من لطفکی آغاز کرد آن دلبرک
شمارهٔ ۱۲۲: که می گوید که هست این صورت از گل
شمارهٔ ۱۲۳: وداع بار و دیارم چو بگذرد به خیال
شمارهٔ ۱۲۴: ما می رویم داده تو را یادگار دل
شمارهٔ ۱۲۵: ای سر زلف خوشت سلسله جنبان دل
شمارهٔ ۱۲۶: زهی مقبل که شد پیش تو مقبول
شمارهٔ ۱۲۷: چو ترک من بگشاید برابروان کاکول
شمارهٔ ۱۲۸: آرزومندم ولیکن کو قدم
شمارهٔ ۱۲۹: ماه ز مشرق طلوع کرد چو رویت تمام
شمارهٔ ۱۳۰: من به اومید تو از راه دراز آمده ام
شمارهٔ ۱۳۱: چشم خودرا دوست میدارم که رویش دیده ام
شمارهٔ ۱۳۲: من از دنیا و مافیها دل اندر نیکوان بستم
شمارهٔ ۱۳۳: هزاران نقش گوناگون ببستم
شمارهٔ ۱۳۴: نرسیده ست به گوش تو مگر فریادم
شمارهٔ ۱۳۵: پیش یاران امشبی ناخوانده مهمان آمدم
شمارهٔ ۱۳۶: چون سر زلف تو برعارض زیبا دیدم
شمارهٔ ۱۳۷: این منم در صحبت جانان که جان می پرورم
شمارهٔ ۱۳۸: سعادتی که زناگه در آمدی ز درم
شمارهٔ ۱۳۹: کجا روم که کمند تو می کشد بازم
شمارهٔ ۱۴۰: تا نفس هست به روی تو برآید نفسم
شمارهٔ ۱۴۱: در ان نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
شمارهٔ ۱۴۲: ساقیا بر سر جان بار گران است تنم
شمارهٔ ۱۴۳: عنبرین است به ذکر تو نفسها که زنم
شمارهٔ ۱۴۴: تاکی آخر ز غمت ناله شبگیر کنم
شمارهٔ ۱۴۵: مرا چو سرو نو باید به بوستان چه کنم
شمارهٔ ۱۴۶: عالمی را به جمالت نگران می بینم
شمارهٔ ۱۴۷: در رخت می نگرم صورت جان می بینم
شمارهٔ ۱۴۸: بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم
شمارهٔ ۱۴۹: نوبهار و بوی زلف یار و انفاس نسیم
شمارهٔ ۱۵۰: ما به بوی زلف یار مهربان آسوده ایم
شمارهٔ ۱۵۱: ما گرچه ز خدمتت جداییم
شمارهٔ ۱۵۲: ای پیش نقش روی تو صاحب دلان بی خویشتن
شمارهٔ ۱۵۳: به معنی چون شود صورت مزین
شمارهٔ ۱۵۴: پور تازه شود حبات ما چون بگشاید او دهن
شمارهٔ ۱۵۵: تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من
شمارهٔ ۱۵۶: غنچۂ خندان فدا بادت چو بگشایی دهن
شمارهٔ ۱۵۷: نباید در قلم یارا حدیث آرزومندان
شمارهٔ ۱۵۸: خیالی بود و خوابی وصل یاران
شمارهٔ ۱۵۹: شیوه مردان نباشد عشق پنهان باختن
شمارهٔ ۱۶۰: چیست دولت صحبت صاحبدلان دریافتن
شمارهٔ ۱۶۱: عاشقی چیست به جان بندۂ جانان بودن
شمارهٔ ۱۶۲: ای آرزوی چشمم رویت به خواب دیدن
شمارهٔ ۱۶۳: در باغ چو بالایت سروی نتوان دیدن
شمارهٔ ۱۶۴: ملامت می کند دشمن مرا در عشق ورزیدن
شمارهٔ ۱۶۵: عجب باشد تن از جان آفریدن
شمارهٔ ۱۶۶: تا عقل کل حیران شود برقع زرخیک سوفکن
شمارهٔ ۱۶۷: ترک مه پیکر من تا که برفت از بر من
شمارهٔ ۱۶۸: ای سواد زلف تو سودای من
شمارهٔ ۱۶۹: بر کف ماه نیکوان جام چو آفتاب بین
شمارهٔ ۱۷۰: دارم امید وصل تمنتای من ببین
شمارهٔ ۱۷۱: حدیث زلف و خال و چشم و ابرو
شمارهٔ ۱۷۲: کشم نقد جان را به بازار او
شمارهٔ ۱۷۳: چون منی را کی رسد روی جهان آرای تو
شمارهٔ ۱۷۴: پاک چشمانند مرد روی تو
شمارهٔ ۱۷۵: ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو
شمارهٔ ۱۷۶: می آمد و خلق شهر در پی
شمارهٔ ۱۷۷: اگر نه روی تو باشد کجا برم دنیی
شمارهٔ ۱۷۸: بدین ملاحت و حسن و لطافت و معنی
شمارهٔ ۱۷۹: ماه رویا دوش عزم جام و ساغر کرده ای
شمارهٔ ۱۸۰: باز ای مطرب حدیثی در میان انداختی
شمارهٔ ۱۸۱: چو بالای تو گر سر وی میان بوستانستی
شمارهٔ ۱۸۲: گر دلم را اشتیاق روی یاران نیستی
شمارهٔ ۱۸۳: چون بگذرد به شهر چنین سرو قامتی
شمارهٔ ۱۸۴: گفت از برای چیدن گل در چمن شدی
شمارهٔ ۱۸۵: بر دل از زلف چو زنجیر تو دارم بندی
شمارهٔ ۱۸۶: توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری
شمارهٔ ۱۸۷: شب دوشینه خیالت به عیادت سحری
شمارهٔ ۱۸۸: ای باد نو بهاری بوی بهشت داری
شمارهٔ ۱۸۹: ای نسیم سحری هیچ سر آن داری
شمارهٔ ۱۹۰: ترسا بچه یی ناگه بر کف می گلناری
شمارهٔ ۱۹۱: خجسته زمانی و خوش روزگاری
شمارهٔ ۱۹۲: معذورم اگر ورزم سودای چنین یاری
شمارهٔ ۱۹۳: دیگر نخوانم جان تورا زیرا که از جان خوشتری
شمارهٔ ۱۹۴: بازیچه نیست آخر آیین عشق بازی
شمارهٔ ۱۹۵: به خوبی ست هر دل نوازی ایازی
شمارهٔ ۱۹۶: به یک کرشمه توانی که کار ما سازی
شمارهٔ ۱۹۷: کیست کاین فتنه نشاند که تو می آغازی
شمارهٔ ۱۹۸: در آرزوی تو گشتم به هر دیار بسی
شمارهٔ ۱۹۹: نه چنان مست و خرابم ز دو چشم ساقی
شمارهٔ ۲۰۰: بگذشت بره نظارگان نگذاشت در قالب دلی
شمارهٔ ۲۰۱: اکنون که نیست ما را با دوستان وصالی
شمارهٔ ۲۰۲: ای خواب که می بینمت از بهر خیالی
شمارهٔ ۲۰۳: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی
شمارهٔ ۲۰۴: کو جوانی تا فدای عشق خوبان کردمی
شمارهٔ ۲۰۵: لا از تشنگی بمردم ای آب زندگانی
شمارهٔ ۲۰۶: الا ای ماه کنعانی برآ از چاه ظلمانی
شمارهٔ ۲۰۷: ای نور دیده و دل از دیدهها نهانی
شمارهٔ ۲۰۸: بشنو زنی سماعی به زبان بی زبانی
شمارهٔ ۲۰۹: به جای هر سر مویی گرم بود جانی
شمارهٔ ۲۱۰: از بهر تو باید مرا زندگانی
شمارهٔ ۲۱۱: در غیر تم که با خود همراز و همنشینی
شمارهٔ ۲۱۲: پیک مبارک است نسیم سحر گہی
شمارهٔ ۲۱۳: ای آفتاب خوبان وی آیت الهی
شمارهٔ ۲۱۴: می کند بوی تو با باد صبا همراهی
شمارهٔ ۲۱۵: اثر لطف خدایی که چنین زیبایی
شمارهٔ ۲۱۶: ای گل از غنچه کی برون آیی
شمارهٔ ۲۱۷: ای منزل مبارک می بخشیم صفایی
شمارهٔ ۲۱۸: برای دیدن رویت خوش است بینایی
شمارهٔ ۲۱۹: دانی چگونه باشد از دوستان جدایی
شمارهٔ ۲۲۰: گلستانی و ما مستان بویی

همام تبریزی

آمارگیر وبلاگ