به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۱۶۶: علی است بهر بجا بودن جهان باعث

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

علی است بهر بجا بودن جهان باعث
بقای جسم ندارد به غیر جان باعث
گر او نبد نه زمین بد نه آسمان آری
وجود اوست بر ایجاد این و آن باعث
بحق عشق قسم نیست غیر عشق علی
برای گردش گردنده آسمان باعث
عداوتش نبود جز که بر جحیم سبب
محبتش نبود جز که بر جنان باعث
به غیر دوستیش نیست رستگاران را
به رستگاری و آزادی و‌ امان باعث
مبند لب ز ثنایش صغیر زانکه ترا
ثنای او شده بر نطق و بر بیان باعث

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۵: شاداب باغ دهر به آب محبت است 2شمارهٔ ۱۶۶: علی است بهر بجا بودن جهان باعث 3شمارهٔ ۱۶۷: ای حسن تو بگرفته ز خوبان جهان باج 4شمارهٔ ۱۶۸: ببزم دل چو برافروختم ز عشق سراج 5شمارهٔ ۱۶۹: با بت ساده نشستن که ثواتبست و مبا ...6شمارهٔ ۱۷۰: تعالی الله از این بالا وزین رخ 7شمارهٔ ۱۷۱: منت دلم ز حلقهٔ موی تو میکشد 8شمارهٔ ۱۷۲: صبحدم باد صبا مشک فشان می‌آید 9شمارهٔ ۱۷۳: گر از دل نیمه شب آهی برآید 10شمارهٔ ۱۷۴: در دور ما چه جور بشر با بشر نکرد 11شمارهٔ ۱۷۵: جدا از طره اش حال دلم دانی چسان ب ...12شمارهٔ ۱۷۶: مگذار اینکه راز دلت بر زبان رسد 13شمارهٔ ۱۷۷: رندان عمل برای رضای خدا کنند 14شمارهٔ ۱۷۸: قلم شرافت اگر دارد از رقم دارد 15شمارهٔ ۱۷۹: قربان آن زمان که زمان و مکان نبود 16شمارهٔ ۱۸۰: نالهٔ من نی عجب گر جا به دل‌ها می ...17شمارهٔ ۱۸۱: غیر آن سر که سری با کف پایی دارد 18شمارهٔ ۱۸۲: زان پیشتر که خاک وجودت سبو کنند 19شمارهٔ ۱۸۳: جهانیان دگر از جنک احتراز کنید 20شمارهٔ ۱۸۴: نالیدن مهجوران سوز دگری دارد 21شمارهٔ ۱۸۵: به تغافل همه روزان و شبان می‌گذرد 22شمارهٔ ۱۸۶: دلدار ما به درد دل ما نمی رسد 23شمارهٔ ۱۸۷: آن که از دوست بجز دوست تقاضا دارد 24شمارهٔ ۱۸۸: هزار بار به خون جگر طهارت کرد 25شمارهٔ ۱۸۹: هر چند دانمت مهر ای نازنین نباشد 26شمارهٔ ۱۹۰: بر دل چو یاد لعل لب یار بگذرد 27شمارهٔ ۱۹۱: خواجه را گوی که از زیر زمین یاد ک ...28شمارهٔ ۱۹۲: راستی مردم از آندم که بصلب پدرند 29شمارهٔ ۱۹۳: کسیکه بهر خدا ترک خودستائی کرد 30شمارهٔ ۱۹۴: یاد دو طره ات بدلم چون درون شود 31شمارهٔ ۱۹۵: مست ساقی ز سر آب عنب می‌گذرد 32شمارهٔ ۱۹۶: شده گم دلم که از هجر چو لاله داغ ...33شمارهٔ ۱۹۷: همره قافلهٔی روبرهی باید کرد 34شمارهٔ ۱۹۸: نه تنها خجلت از روی تو ماه آسمان ...35شمارهٔ ۱۹۹: مردم چشم تو نازیم که در پرده درند 36شمارهٔ ۲۰۰: هر که را بوئی از آن طرهٔ پرچین‌ آ ...37شمارهٔ ۲۰۱: شوخی به همه خلخ و فرخار نباشد 38شمارهٔ ۲۰۲: کس نیست تا نشان بمن از آن دهان ده ...39شمارهٔ ۲۰۳: آینه چون جلوه گاه روی جانان می‌شو ...40شمارهٔ ۲۰۴: ز جان خویش اگر عاشقان نظر گیرند 41شمارهٔ ۲۰۵: هر آنکو سر بخاک درگه پیر مغان دار ...42شمارهٔ ۲۰۶: چون بت من شانه بر زلف چلیپائی کشد 43شمارهٔ ۲۰۷: هر که با او آشنا شد خود ز خود بیگ ...44شمارهٔ ۲۰۸: دل سجده جز بر آن خم ابرو نمیکند 45شمارهٔ ۲۰۹: زلف از شانه بروی چو قمر میریزد 46شمارهٔ ۲۱۰: فلک خم گشت کز خود طرح چوگان تو ان ...47شمارهٔ ۲۱۱: هر کس نه بعشق از سر اخلاص قدم زد 48شمارهٔ ۲۱۲: مدد ز چشم پر آبم سحاب می‌خواهد 49شمارهٔ ۲۱۳: سر عشقت بدل خسته نهان خواهم کرد 50شمارهٔ ۲۱۴: در ملک وجود آنچه که از خاک برآید 51شمارهٔ ۲۱۵: سهی قد تو به سرو کنار جو ماند 52شمارهٔ ۲۱۶: چون بدل ناوک آن شوخ پری زاد‌ آمد 53شمارهٔ ۲۱۷: عاقبت دلا دیدی کار یار و من چون ش ...54شمارهٔ ۲۱۸: ایدل این شوخ پریوش که چنین میگذرد 55شمارهٔ ۲۱۹: تا لبم بوسه چند از تو دلارام نگیر ...56شمارهٔ ۲۲۰: برافکن پرده تا خورشید تابان از سم ...57شمارهٔ ۲۲۱: هر زمان زلف چو زنجیر توام یاد آید 58شمارهٔ ۲۲۲: ما را به یمن عشق روا از توکام شد 59شمارهٔ ۲۲۳: یار بی پرده عبث پرده ز عارض نگشای ...60شمارهٔ ۲۲۴: اگر از عشق به طور دلت اشراق آید 61شمارهٔ ۲۲۵: دانی که دل بدلبر جانی چسان رسید 62شمارهٔ ۲۲۶: چندانکه سیل دیده من بیشتر شود 63شمارهٔ ۲۲۷: نه هر که تاخت بمیدان دلاوری داند 64شمارهٔ ۲۲۸: ساقی چه باده بود که بر من حواله ک ...65شمارهٔ ۲۲۹: می بنوش اکنون که چون هنگام محشر م ...66شمارهٔ ۲۳۰: ترکان چشم او پی خونریزی منند 67شمارهٔ ۲۳۱: دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد 68شمارهٔ ۲۳۲: هر دل به ‌امیدی پی دلدار برآمد 69شمارهٔ ۲۳۳: دلم نظر سوی آن زلف پرشکن دارد 70شمارهٔ ۲۳۴: بخدا رسد هر آن دل که پی هوا نباشد 71شمارهٔ ۲۳۵: نگارا جانم از هجر تو نالان تا بکی ...72شمارهٔ ۲۳۶: بکوی میکده بس بیهشان مدهوشند 73شمارهٔ ۲۳۷: بر آستانهٔ میخانه خاکسارانند 74شمارهٔ ۲۳۸: تیر رستم چو خدنک مژه ات تیز نبود 75شمارهٔ ۲۳۹: بندهٔ پادشهی باش که درویش بود 76شمارهٔ ۲۴۰: همه صحبت ز فراق وز وصالش دارند 77شمارهٔ ۲۴۱: خدا را جمع نتوان با هوا کرد 78شمارهٔ ۲۴۲: بعد مرگ ار بسرم آن بت طناز آید 79شمارهٔ ۲۴۳: بحشر عفو اله ار پناه خواهد بود 80شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...81شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 82شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 83شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 84شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 85شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 86شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 87شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 88شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 89شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 90شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...91شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...92شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 93شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 94شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...95شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 96شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 97شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...98شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...99شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 100شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 101شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...102شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 103شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 104شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 105شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 106شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 107شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 108شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...109شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 110شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 111شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 112شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...113شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...114شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...115شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 116شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 117شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 118شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 119شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 120شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 121شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 122شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 123شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 124شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 125شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 126شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 127شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 128شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 129شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...130شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 131شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 132شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 133شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 134شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...135شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 136شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...137شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 138شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 139شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 140شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...141شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 142شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 143شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 144شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 145شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 146شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 147شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 148شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 149شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 150شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...151شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 152شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...153شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...154شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 155شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 156شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...157شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 158شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 159شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 160شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 161شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 162شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...163شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 164شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...165شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 166شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...167شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...168شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 169شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 170شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...171شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 172شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...173شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 174شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...175شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 176شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...177شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 178شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 179شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 180شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...181شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...182شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 183شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 184شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 185شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 186شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 187شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...188شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 189شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...190شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 191شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 192شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 193شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 194شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 195شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 196شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 197شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 198شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 199شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 200شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 201شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 202شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...203شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 204شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 205شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 206شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 207شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 208شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 209شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 210شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 211شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 212شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...213شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...214شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 215شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...216شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 217شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 218شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...219شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 220شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 221شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 222شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 223شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 224شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 225شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 226شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 227شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 228شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 229شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...230شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 231شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...232شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...233شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 234شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 235شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 236شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 237شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 238شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 239شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 240شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...241شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 242شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...243شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 244شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...245شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 246شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 247شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 248شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 249شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 250شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 251شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 252شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 253شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...254شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...255شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 256شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 257شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...258شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 259شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ