به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد
چنان که مست بشبهای تار افتد و خیزد
چو رخ نماید و تازد سمند ناز هزاران
پیاده در پی آن شهسوار افتد و خیزد
چنان که سنبل تر از نسیم بر ورق گل
ز شانه زلف بروی نگار افتد و خیزد
عجب ز نرگس بیمار او که هر که ببیند
همی بنالد و بیماروار افتد و خیزد
غمین مشو ز فتادن براه عشق که سالک
هزار بار در این رهگذار افتد و خیزد
برای بوسهٔ یکجای پای ناقهٔ لیلی
هزار مرتبه مجنون زار افتد و خیزد
فتادیش چو بپا عزم خاستن مکن آری
نه عاشق است که در پای یار افتد و خیزد
صغیر چون نتواند بروزگار ستیزد
همان به است که با روزگار افتد و خیزد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...2شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 3شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 4شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 5شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 6شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 7شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 8شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 9شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 10شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 11شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...12شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...13شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 14شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 15شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...16شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 17شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 18شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...19شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...20شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 21شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 22شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...23شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 24شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 25شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 26شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 27شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 28شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 29شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...30شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 31شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 32شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 33شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...34شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...35شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...36شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 37شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 38شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 39شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 40شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 41شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 42شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 43شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 44شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 45شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 46شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 47شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 48شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 49شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 50شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...51شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 52شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 53شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 54شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 55شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...56شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 57شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...58شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 59شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 60شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 61شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...62شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 63شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 64شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 65شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 66شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 67شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 68شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 69شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 70شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 71شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...72شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 73شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...74شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...75شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 76شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 77شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...78شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 79شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 80شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 81شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 82شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 83شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...84شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 85شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...86شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 87شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...88شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...89شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 90شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 91شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...92شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 93شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...94شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 95شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...96شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 97شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...98شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 99شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 100شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 101شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...102شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...103شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 104شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 105شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 106شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 107شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 108شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...109شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 110شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...111شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 112شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 113شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 114شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 115شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 116شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 117شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 118شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 119شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 120شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 121شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 122شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 123شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...124شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 125شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 126شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 127شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 128شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 129شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 130شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 131شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 132شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 133شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...134شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...135شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 136شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...137شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 138شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 139شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...140شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 141شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 142شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 143شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 144شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 145شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 146شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 147شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 148شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 149شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 150شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...151شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 152شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...153شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...154شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 155شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 156شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 157شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 158شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 159شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 160شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 161شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...162شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 163شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...164شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 165شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...166شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 167شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 168شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 169شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 170شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 171شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 172شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 173شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 174شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...175شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...176شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 177شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 178شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...179شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 180شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ