به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند

820عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند
چو نیک در نگری بر فقیر محتاجند
غلام دولت فقرم اگر چه درویشان
به تیر طعنه خلق زمانه‌ آماجند
زمانه ایست که مردم بقصد یکدیگرند
چو لشگری که مهیای قتل و تاراجند
دلم بملک وجودم شه است و عقل وزیر
بحربگاه عدو خیل آهم افواجند
فدای سوختگانی شوم که با لب خشگ
کنند العطش و خویش بحر مواجند
نمی کنند یقین بر وصال یار اغیار
چنانکه بهر نبی منکران معراجند
طلب ز احمد و آلش طریق حق کایشان
برای خیل رسل هادیان منهاجند
صغیر یافت بدل روشنی از آن انوار
که بزم کون و مکان را سراج وهاجند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 2شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 3شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 4شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 5شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 6شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 7شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...8شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...9شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 10شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 11شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...12شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 13شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 14شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...15شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...16شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 17شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 18شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...19شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 20شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 21شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 22شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 23شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 24شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 25شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...26شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 27شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 28شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 29شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...30شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...31شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...32شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 33شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 34شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 35شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 36شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 37شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 38شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 39شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 40شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 41شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 42شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 43شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 44شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 45شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 46شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...47شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 48شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 49شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 50شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 51شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...52شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 53شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...54شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 55شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 56شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 57شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...58شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 59شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 60شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 61شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 62شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 63شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 64شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 65شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 66شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 67شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...68شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 69شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...70شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...71شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 72شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 73شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...74شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 75شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 76شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 77شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 78شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 79شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...80شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 81شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...82شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 83شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...84شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...85شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 86شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 87شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...88شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 89شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...90شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 91شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...92شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 93شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...94شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 95شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 96شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 97شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...98شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...99شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 100شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 101شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 102شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 103شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 104شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...105شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 106شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...107شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 108شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 109شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 110شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 111شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 112شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 113شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 114شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 115شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 116شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 117شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 118شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 119شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...120شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 121شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 122شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 123شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 124شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 125شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 126شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 127شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 128شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 129شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...130شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...131شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 132شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...133شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 134شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 135شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...136شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 137شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 138شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 139شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 140شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 141شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 142شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 143شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 144شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 145شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 146شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...147شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 148شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...149شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...150شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 151شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 152شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 153شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 154شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 155شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 156شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 157شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...158شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 159شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...160شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 161شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...162شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 163شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 164شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 165شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 166شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 167شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 168شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 169شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 170شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...171شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...172شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 173شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 174شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...175شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 176شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ