به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۲۶: چندانکه سیل دیده من بیشتر شود

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چندانکه سیل دیده من بیشتر شود
زان بیش آتش ستمش شعله ور شود
گفتم دلش به آه گدازم ولی مدام
سختی بر آن فزاید و این بی اثر شود
دوران هجر دلبر و ایام عمر من
آن هی طویل گردد و این مختصر شود
از پا روم به مدرسه وز سر بمیکده
کان راه طی بپا ولی این ره بسر شود
یارب که پیر میکده و شیخ مدرسه
آن برقرار باشد و این دربدر شود
نالد صغیر بر در دلدار خود مگر
آنشاه زین گدای درش باخبر شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۵: دانی که دل بدلبر جانی چسان رسید 2شمارهٔ ۲۲۶: چندانکه سیل دیده من بیشتر شود 3شمارهٔ ۲۲۷: نه هر که تاخت بمیدان دلاوری داند 4شمارهٔ ۲۲۸: ساقی چه باده بود که بر من حواله ک ...5شمارهٔ ۲۲۹: می بنوش اکنون که چون هنگام محشر م ...6شمارهٔ ۲۳۰: ترکان چشم او پی خونریزی منند 7شمارهٔ ۲۳۱: دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد 8شمارهٔ ۲۳۲: هر دل به ‌امیدی پی دلدار برآمد 9شمارهٔ ۲۳۳: دلم نظر سوی آن زلف پرشکن دارد 10شمارهٔ ۲۳۴: بخدا رسد هر آن دل که پی هوا نباشد 11شمارهٔ ۲۳۵: نگارا جانم از هجر تو نالان تا بکی ...12شمارهٔ ۲۳۶: بکوی میکده بس بیهشان مدهوشند 13شمارهٔ ۲۳۷: بر آستانهٔ میخانه خاکسارانند 14شمارهٔ ۲۳۸: تیر رستم چو خدنک مژه ات تیز نبود 15شمارهٔ ۲۳۹: بندهٔ پادشهی باش که درویش بود 16شمارهٔ ۲۴۰: همه صحبت ز فراق وز وصالش دارند 17شمارهٔ ۲۴۱: خدا را جمع نتوان با هوا کرد 18شمارهٔ ۲۴۲: بعد مرگ ار بسرم آن بت طناز آید 19شمارهٔ ۲۴۳: بحشر عفو اله ار پناه خواهد بود 20شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...21شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 22شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 23شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 24شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 25شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 26شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 27شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 28شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 29شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 30شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...31شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...32شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 33شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 34شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...35شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 36شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 37شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...38شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...39شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 40شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 41شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...42شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 43شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 44شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 45شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 46شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 47شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 48شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...49شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 50شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 51شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 52شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...53شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...54شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...55شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 56شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 57شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 58شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 59شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 60شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 61شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 62شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 63شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 64شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 65شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 66شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 67شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 68شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 69شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...70شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 71شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 72شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 73شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 74شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...75شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 76شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...77شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 78شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 79شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 80شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...81شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 82شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 83شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 84شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 85شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 86شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 87شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 88شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 89شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 90شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...91شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 92شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...93شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...94شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 95شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 96شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...97شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 98شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 99شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 100شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 101شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 102شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...103شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 104شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...105شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 106شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...107شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...108شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 109شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 110شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...111شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 112شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...113شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 114شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...115شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 116شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...117شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 118شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 119شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 120شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...121شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...122شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 123شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 124شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 125شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 126شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 127شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...128شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 129شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...130شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 131شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 132شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 133شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 134شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 135شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 136شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 137شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 138شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 139شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 140شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 141شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 142شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...143شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 144شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 145شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 146شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 147شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 148شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 149شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 150شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 151شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 152شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...153شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...154شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 155شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...156شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 157شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 158شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...159شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 160شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 161شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 162شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 163شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 164شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 165شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 166شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 167شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 168شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 169شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...170شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 171شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...172شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...173شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 174شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 175شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 176شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 177شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 178شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 179شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 180شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...181شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 182شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...183شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 184شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...185شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 186شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 187شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 188شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 189شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 190شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 191شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 192شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 193شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...194شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...195شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 196شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 197شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...198شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 199شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ