کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمیندیوان اشعار | ابن یمینغزل ها

450

شمارهٔ ۱: آمدم بار دگر بر سر پیمان شما
شمارهٔ ۲: ای تو از حسن در جهان سمرا
شمارهٔ ۳: ایها العشاق از آن نامهربان بس شد مرا
شمارهٔ ۴: الا ایدل اگر خواهی تماشاگاه علوی را
شمارهٔ ۵: باشد از من باز کمتر غم جدا
شمارهٔ ۶: بیا ماهرویا شکر لب نگارا
شمارهٔ ۷: بر وصالش یکنفس گر دسترس باشد مرا
شمارهٔ ۸: تا بر آنقامت و بالا نظر افتاد مرا
شمارهٔ ۹: توئی که مهر تو دلبند و دلگشاست مرا
شمارهٔ ۱۰: خرم آن کوی که منزلگه یارست آنجا
شمارهٔ ۱۱: زلف مشکین تو سرمایه سود است مرا
شمارهٔ ۱۲: شمع رخسار تو شیرین پسرا سوخت مرا
شمارهٔ ۱۳: هر که بیند رخ آندلبر یغمائی را
شمارهٔ ۱۴: ای گشته از صفای رخت شرمسار آب
شمارهٔ ۱۵: بر من گذشت آن پسر شنگ نوش لب
شمارهٔ ۱۶: بیاض غمزه روی و سواد طره شب
شمارهٔ ۱۷: بر گل سیراب او بین سنبلی پر پیچ و تاب
شمارهٔ ۱۸: تا کرد زیر سایه نهان زلفت آفتاب
شمارهٔ ۱۹: روی شهر آر ای یارم گر نبودی آفتاب
شمارهٔ ۲۰: گر چه با ترکانه چشم مست او دارم عتاب
شمارهٔ ۲۱: گر از روی تو افتد عکس بر آب
شمارهٔ ۲۲: اگر معشوق سیم اندام اهلست
شمارهٔ ۲۳: ای ترک بده باده گلفام که عیدست
شمارهٔ ۲۴: ای قبله صاحبنظران روی چو ماهت
شمارهٔ ۲۵: آن کزو داریم درد دل دوای جان ماست
شمارهٔ ۲۶: ای مرا خاک کف پای تو چون آبحیات
شمارهٔ ۲۷: ایدل مده ببند سر زلف یار دست
شمارهٔ ۲۸: بفروغ مهر رویش که مهست از آن عبارت
شمارهٔ ۲۹: بیتو ایجان و جهان کار من از دست برفت
شمارهٔ ۳۰: بحسن روی تو خورشید عالم آرانیست
شمارهٔ ۳۱: با من آن مهروی من نامهربان از بهر چیست
شمارهٔ ۳۲: باد صبا چون نقاب از رخ گل برگرفت
شمارهٔ ۳۳: بر ماه و سرو آید هر لحظه صد قیامت
شمارهٔ ۳۴: بر دلم از جور او امبار بار دیگرست
شمارهٔ ۳۵: بر سپهر حسن رویش آفتابی دیگرست
شمارهٔ ۳۶: بنده سروم بآزادی که چون بالای تست
شمارهٔ ۳۷: پرتو روی تو بر کسوت خوبی علم است
شمارهٔ ۳۸: تا بر گل سیراب تو از غالیه خالیست
شمارهٔ ۳۹: ترا ز شکر شیرین از آن دمید نبات
شمارهٔ ۴۰: توئی که سایه زلفت شعار خورشیدست
شمارهٔ ۴۱: جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست
شمارهٔ ۴۲: جانا دلم آمد بهوای سر زلفت
شمارهٔ ۴۳: چون بت من بر سمن زلف معنبر شکست
شمارهٔ ۴۴: خرامان میرود دلبر تعالی الله چه رفتارست
شمارهٔ ۴۵: خوشست آن پسته خندان و خوش آن گفتارت
شمارهٔ ۴۶: دلا بدست گرفتی می این چه دستانست
شمارهٔ ۴۷: در عشق هیچ درد چو درد حبیب نیست
شمارهٔ ۴۸: دهن غنچه وشت پسته خندان منست
شمارهٔ ۴۹: دوش چه دانی مرا بیتو چه بر سر گذشت
شمارهٔ ۵۰: روی شهر آرای یارم آفتابی دیگرست
شمارهٔ ۵۱: روی زیبای تو آرایش هر انجمن است
شمارهٔ ۵۲: رخسار لاله رنگ خوشت آتش ترست
شمارهٔ ۵۳: رویت که ازو عالم خوبی بنظام است
شمارهٔ ۵۴: زلف دلبر گیرم امشب آن شبست
شمارهٔ ۵۵: زلف عنبر شکنت مایه ده مشک خطاست
شمارهٔ ۵۶: زین پیش داشتم صنمی سیمبر بدست
شمارهٔ ۵۷: ساقی بیا که موسم آب چو آتش است
شمارهٔ ۵۸: سحرگه چون برانگیزد ز خواب آهنگ میدانت
شمارهٔ ۵۹: سبزه و آب روان باده گلگون بدست
شمارهٔ ۶۰: ساقیا برخیز کاکنون وقت می نوشیدنست
شمارهٔ ۶۱: ساقی قدحی در ده گر هیچ می ات باقیست
شمارهٔ ۶۲: ساقیا چون گل شکفت از می پرستی چاره نیست
شمارهٔ ۶۳: شبی خیال تو بر من بصد دلال گذشت
شمارهٔ ۶۴: شکرست آن لب میگون تو یاقوت روانست
شمارهٔ ۶۵: شهره شهر شد از غایت خوبی رویت
شمارهٔ ۶۶: شکن زلف یار پر شکن است
شمارهٔ ۶۷: عالم از حسن تو یکسر حسن آباد شدست
شمارهٔ ۶۸: عشقبازی با چو تو معشوق کاری بس خوشست
شمارهٔ ۶۹: قبله جان طاق ابروی شماست
شمارهٔ ۷۰: کشور حسن تو امروز بکام دل ماست
شمارهٔ ۷۱: گل جمال تو چون بر فراز سرو شکفت
شمارهٔ ۷۲: گر چه هر دم ز غمت بر دلم آزاری هست
شمارهٔ ۷۳: گر دلم بردی بغارت قصد جان باری چراست
شمارهٔ ۷۴: گلهای نوشکفته بهر بوستان که هست
شمارهٔ ۷۵: گر مرا جان رود اندر پی جانان از دست
شمارهٔ ۷۶: لعل شیرین تو پیرایه در عدن است
شمارهٔ ۷۷: مشکین سر زلف تو که در پای کشانست
شمارهٔ ۷۸: ما چو زلف و چشمت ایمهوش پریشانیم و مست
شمارهٔ ۷۹: مرا ترکانه چشم او بمستی گر جفاها گفت
شمارهٔ ۸۰: ماه عیدست این ندانم یا خم ابروی دوست
شمارهٔ ۸۱: نه هر گیاه که در باغ رست شمشادست
شمارهٔ ۸۲: هرگز از یاد نخواهد شدنم صحبت دوست
شمارهٔ ۸۳: هنگام نو بهار و لب جویبار و کشت
شمارهٔ ۸۴: هر کجا صاحبدلی آزاده و فرزانه ایست
شمارهٔ ۸۵: هر سحر بی شام زلفین تو ای حورا صفت
شمارهٔ ۸۶: هرکه با زلف تو اندر دام نیست
شمارهٔ ۸۷: یا رب این پسته شیرین چه شکر گفتارست
شمارهٔ ۸۸: یا رب این بوی خوش از روضه رضوان برخاست
شمارهٔ ۸۹: یا رب این بوی خوش از زلف دلارام منست
شمارهٔ ۹۰: زهی من وفای تو نا دیده هیچ
شمارهٔ ۹۱: ای لعل درفشان تو کرده بیان روح
شمارهٔ ۹۲: از روی تو ایمهوش گر پرده بر اندازند
شمارهٔ ۹۳: امیدوارم از آنمه که مهربان گردد
شمارهٔ ۹۴: آن ترک یغمائی نگر دلها بیغما میبرد
شمارهٔ ۹۵: آندم که مرا فرقت آن لعبت چین بود
شمارهٔ ۹۶: آنها که درین دوران صاحبنظران باشند
شمارهٔ ۹۷: باز آمد آن نگار که از ما بریده بود
شمارهٔ ۹۸: بنده ئی کز چو تو شاهی بوی اعزاز رسد
شمارهٔ ۹۹: بر برگ گلش سنبل سیراب ببینید
شمارهٔ ۱۰۰: با من و دلدار من جز بخت در مجلس مباد
شمارهٔ ۱۰۱: بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید
شمارهٔ ۱۰۲: با ما غم هجران تو ای دوست نه آن کرد
شمارهٔ ۱۰۳: بازم از دیده در بار گهر میآید
شمارهٔ ۱۰۴: بر گل سیراب سنبل را چو جولان میدهد
شمارهٔ ۱۰۵: تا سنبل سیراب تو بر لاله گره شد
شمارهٔ ۱۰۶: تا سنبل تر بر سمنت جلوه گری کرد
شمارهٔ ۱۰۷: تا ز پیشم نازنین دلدار شد
شمارهٔ ۱۰۸: جز زلف یار غالیه بر روی مه که کرد
شمارهٔ ۱۰۹: جز رخ یار من بهار که دید
شمارهٔ ۱۱۰: جانا ز لبت ما را گر کام نخواهد بود
شمارهٔ ۱۱۱: چون نبات از شکر میگونش سر بر میزند
شمارهٔ ۱۱۲: چو روی آن پری پیکر گلی بیخارکی باشد
شمارهٔ ۱۱۳: چون پسته خندان توأم در نظر آید
شمارهٔ ۱۱۴: خطش از ریحان طرازی بر گل سوری کشید
شمارهٔ ۱۱۵: دل دیوانه سار من چو از زلفش در آویزد
شمارهٔ ۱۱۶: در خواب اگر خیال تو بر من گذر کند
شمارهٔ ۱۱۷: روز و شب از دو چشم من گر همه سیل خون شود
شمارهٔ ۱۱۸: روزگاریکه بهجران توأم میگذرد
شمارهٔ ۱۱۹: زلفت از سنبل تر گرد سمن پرچین کرد
شمارهٔ ۱۲۰: ز آنروی طره پر رخ دلدار کج نهند
شمارهٔ ۱۲۱: ز تاب می چو خوی از روی دلستان بچکد
شمارهٔ ۱۲۲: زمانه رونق کارم بکام می نکند
شمارهٔ ۱۲۳: سنبل زلف تو چون از گل تر بردارند
شمارهٔ ۱۲۴: سنبل غالیه گون بر گل تر میشکند
شمارهٔ ۱۲۵: شادباش ای دل که حالت پیش جانان گفته اند
شمارهٔ ۱۲۶: شراب عشق چون در جام کردند
شمارهٔ ۱۲۷: صبحدم بادی که از سوی خراسان میدمد
شمارهٔ ۱۲۸: صبا ز برگ گلش چون کلاله بر گیرد
شمارهٔ ۱۲۹: طالع سعد دلم زان رخ گلگون گیرد
شمارهٔ ۱۳۰: عاشق اول ز سر جان و جهان برخیزد
شمارهٔ ۱۳۱: عاشقان تا ز کمند غم عشقت نرهند
شمارهٔ ۱۳۲: عشق تو گر ضلال دل ماست گر رشاد
شمارهٔ ۱۳۳: عاشقان چون عزم رفتن سوی دلبر کرده اند
شمارهٔ ۱۳۴: گرد گلت سبزه تر میدمد
شمارهٔ ۱۳۵: گر بوصل خودم آنماه زمانی بدهد
شمارهٔ ۱۳۶: گر چشم من ایجان جهان روی تو بیند
شمارهٔ ۱۳۷: لب و دندان تو با لعل و گهر میماند
شمارهٔ ۱۳۸: ماهروی من اگر پرده ز رخ بگشاید
شمارهٔ ۱۳۹: مرا بمجلس انس تو بار چون نبود
شمارهٔ ۱۴۰: مرا ز عشق تو گر شادیی بجان نرسد
شمارهٔ ۱۴۱: مردم چشمم که در غرقاب بازی میکند
شمارهٔ ۱۴۲: نرگس مست تو گر دست بدستان نبرد
شمارهٔ ۱۴۳: نرگس مست تو این فتنه که بنیاد نهاد
شمارهٔ ۱۴۴: نگار ماه رخم چون نقاب بگشاید
شمارهٔ ۱۴۵: هست وقت عیش ساغر در دهید
شمارهٔ ۱۴۶: هر که ما را در هوای او ملامت میکند
شمارهٔ ۱۴۷: هر نسیمی که ز خاک در جانان باشد
شمارهٔ ۱۴۸: هر کس که بکام از سر کوی تو گذر کرد
شمارهٔ ۱۴۹: هر که را در سر هوای چون تو دلداری بود
شمارهٔ ۱۵۰: یک قدح می دوبدره زر ارزد
شمارهٔ ۱۵۱: آمد بهار و وقت نشاطست می بیار
شمارهٔ ۱۵۲: ای رخ خوب تو چون گل چمن آرای دگر
شمارهٔ ۱۵۳: ای ماه مهربان مه مهرست می بیار
شمارهٔ ۱۵۴: ایچشم آهوانه تو مست شیرگیر
شمارهٔ ۱۵۵: ای برده نرد حسن ز خوبان روزگار
شمارهٔ ۱۵۶: بدان ای محتسب یکبار دگر
شمارهٔ ۱۵۷: باد بهاری وزید از طرف جویبار
شمارهٔ ۱۵۸: تعالی الله چه رویست آن که دارد ترک سیمین بر
شمارهٔ ۱۵۹: حبذا نزهت ایام بهار
شمارهٔ ۱۶۰: دل بدست غم جانان دهم و جان بر سر
شمارهٔ ۱۶۱: دلبرا سلسله غالیه گونست مگر
شمارهٔ ۱۶۲: روی زیبای ترا نیست در آفاق نظیر
شمارهٔ ۱۶۳: کوکبه گل رسید ای صنم گلعذار
شمارهٔ ۱۶۴: گل بصد ناز در آمد بچمن بار دگر
شمارهٔ ۱۶۵: گر کسی چشم و لبی خواست چو بادام و شکر
شمارهٔ ۱۶۶: صنما حال زار من بنگر
شمارهٔ ۱۶۷: صبحدم باد صبا آمد و آورد خبر
شمارهٔ ۱۶۸: از توأم آرزوی بوس و کنارست هنوز
شمارهٔ ۱۶۹: ای خم ابروی تو قبله اصحاب نیاز
شمارهٔ ۱۷۰: نرگس مست تو دارد هوس خواب هنوز
شمارهٔ ۱۷۱: ساقیا خیز که گل عزم چمن دارد باز
شمارهٔ ۱۷۲: صبر دل آورد روی از عشق جانان در گریز
شمارهٔ ۱۷۳: خلیلم گو نقاب از رخ برانداز
شمارهٔ ۱۷۴: دل بزنجیر سر زلف تو در بستم باز
شمارهٔ ۱۷۵: تا سپهر حسن را رخسار تو ماهست و بس
شمارهٔ ۱۷۶: منم از محنت ایام بدانسان که مپرس
شمارهٔ ۱۷۷: آمد آنسرو سهی بر گل نشان سنبلش
شمارهٔ ۱۷۸: ای ز جام می عشق تو خرد رفته ز هوش
شمارهٔ ۱۷۹: رنگ یاقوت آبدارت خوش
شمارهٔ ۱۸۰: گر کند ماه فلک زهره زهرا در گوش
شمارهٔ ۱۸۱: در دلم کم زن ای پسر آتش
شمارهٔ ۱۸۲: خوش آنشعر سیه بر پرنیانش
شمارهٔ ۱۸۳: باد صبا صبحدم بوی تو آورد دوش
شمارهٔ ۱۸۴: باد صبا صبحدم بوی تو آورد دوش
شمارهٔ ۱۸۵: چو شمع روی تو افروخت در جهان آتش
شمارهٔ ۱۸۶: گرم ز عشق تو جان در بلاست گو میباش
شمارهٔ ۱۸۷: تا بر حریر ساده کشیدی علم ز صوف
شمارهٔ ۱۸۸: تا دبدبه حسن تو افتاد در آفاق
شمارهٔ ۱۸۹: روی چو صبح تو کرد اشک مرا چون شفق
شمارهٔ ۱۹۰: ای بعمد از ده بر لاله تر خال ز مشک
شمارهٔ ۱۹۱: ای ز چشمم شده پنهان و بدل در زده چنگ
شمارهٔ ۱۹۲: ای شمع رخسار ترا پروانه خورشید فلک
شمارهٔ ۱۹۳: ای در زمانه حسن تو چون در بهار گل
شمارهٔ ۱۹۴: ای بخوبی عارضت ماه چکل
شمارهٔ ۱۹۵: بیا که شد چمن از آب ابرو آتش گل
شمارهٔ ۱۹۶: ای لعل آبدارت آتش فکنده در مل
شمارهٔ ۱۹۷: ای قاعده زلف دلاویز تو مشکل
شمارهٔ ۱۹۸: گر بصبوحی کنی عزم تماشای گل
شمارهٔ ۱۹۹: ایجان و جهان بیتو سر خویش ندارم
شمارهٔ ۲۰۰: این منم باز که روی چو مهت می بینم
شمارهٔ ۲۰۱: ای خم زلف تو چون حلقه جیم
شمارهٔ ۲۰۲: ای روی دلربای تو خورشید انورم
شمارهٔ ۲۰۳: باز منزل بسر کوی نگار آوردیم
شمارهٔ ۲۰۴: تا فتادست نظر بر رخ رخشان توام
شمارهٔ ۲۰۵: تا من زبان چو بلبل خوشگو گشوده ام
شمارهٔ ۲۰۶: خیال روی تو هر شب بخواب میجویم
شمارهٔ ۲۰۷: خوش بهاریست بیا تا طرب از سر گیریم
شمارهٔ ۲۰۸: دل به بند سر زلفین تو دادیم و شدیم
شمارهٔ ۲۰۹: در آی از درم ای آرزوی دل که بر آنم
شمارهٔ ۲۱۰: روز آنست که با یار بمیخانه رویم
شمارهٔ ۲۱۱: روی بنمای ایصنم کز شوق جان میسوزدم
شمارهٔ ۲۱۲: زلف مشکین تو بر طرف بنا گوش چو میم
شمارهٔ ۲۱۳: ساقیا باده گلفام هوس میکندم
شمارهٔ ۲۱۴: ساقیا موسم آنست که می نوش کنیم
شمارهٔ ۲۱۵: صبح از سر صفا بجهان در دمید دم
شمارهٔ ۲۱۶: گاه آنست که در آب سر افشان گردیم
شمارهٔ ۲۱۷: کج نظر باشم اگر با تو بدل راست نیم
شمارهٔ ۲۱۸: من اندر حلقه زلفش دلی دارم خراب از غم
شمارهٔ ۲۱۹: مرا در سر همیگردد که سر در پایت افشانم
شمارهٔ ۲۲۰: من دوش بیخود یکنفس در کوی جانان آمدم
شمارهٔ ۲۲۱: من از هوای تو ایسرور راستین چکنم
شمارهٔ ۲۲۲: من عاشق و رند و می پرستم
شمارهٔ ۲۲۳: نگارینا بهار آمد بیا تا جام می گیریم
شمارهٔ ۲۲۴: ای روی دلربای تو باغ و بهار حسن
شمارهٔ ۲۲۵: ای قاعده زلفت آشوب جهان بودن
شمارهٔ ۲۲۶: ایدل ره عاشقی طلب کن
شمارهٔ ۲۲۷: ای رخ زیبای تو رشک سمن
شمارهٔ ۲۲۸: ایصنم گلعذار ای بت سیمین ذقن
شمارهٔ ۲۲۹: ای عارض گلگونت عکسی زده بر گردون
شمارهٔ ۲۳۰: ایام گل ار بی مل خواهی بسر آوردن
شمارهٔ ۲۳۱: ای نرگس مست تو برده دل هشیاران
شمارهٔ ۲۳۲: بر بیاض مه سواد خط عنبر ساش بین
شمارهٔ ۲۳۳: تا دلم شد در خم آن طره مشکین نهان
شمارهٔ ۲۳۴: تا بود در شکن طره جانان دل من
شمارهٔ ۲۳۵: تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون
شمارهٔ ۲۳۶: تا شدم آگاه از آن زنجیر زلف قیرگون
شمارهٔ ۲۳۷: جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان
شمارهٔ ۲۳۸: چنان بخون دلم در زد آن پسر ناخن
شمارهٔ ۲۳۹: زلف و رخسار تو دانی بچه مانند بخون
شمارهٔ ۲۴۰: شکر میریزد از پسته نگارم در سخن گفتن
شمارهٔ ۲۴۱: صبح دمید ساقیا بزم صبوح ساز کن
شمارهٔ ۲۴۲: عارضست آن یا گل سیراب بر برگ سمن
شمارهٔ ۲۴۳: کار عشاق است جان در عشق جانان باختن
شمارهٔ ۲۴۴: گر دلی بودی مرا در طالع و فرمان من
شمارهٔ ۲۴۵: ندانم صبغه الله است یا گلگون شرابست این
شمارهٔ ۲۴۶: نگارا عزم آن دارم که گر بر رغم اغیاران
شمارهٔ ۲۴۷: یا رب رخ دلدارست یا ماه تمامست این
شمارهٔ ۲۴۸: یا رب گلست عارض زیبات یاسمن
شمارهٔ ۲۴۹: آبحیات میچکد از لب جانفزای تو
شمارهٔ ۲۵۰: ای بخوبی رخ تو برده ز خورشید گرو
شمارهٔ ۲۵۱: ای مرا از لب تو شهد و شکر نو بر نو
شمارهٔ ۲۵۲: ایماه آسمان لطافت جمال تو
شمارهٔ ۲۵۳: بکمند تابدارت که مهست در خم او
شمارهٔ ۲۵۴: چون ذره هوا میکند ای ماه ز هر سو
شمارهٔ ۲۵۵: سنبل است آن بنا گوش سمن سیمای تو
شمارهٔ ۲۵۶: مرحبا ایچشم جان روشن بنور رای تو
شمارهٔ ۲۵۷: نگارم ار بگذارد ز رخ نقاب فرو
شمارهٔ ۲۵۸: هستم بجستجوی تو پوینده کو بکو
شمارهٔ ۲۵۹: آمد آن سرو سهی بر رخ نقاب انداخته
شمارهٔ ۲۶۰: ای ترک پریچهره از آن جام شبانه
شمارهٔ ۲۶۱: ایفروغ رخت آتش زده بر خرمن ماه
شمارهٔ ۲۶۲: این منم بار دگر عزم خراسان کرده
شمارهٔ ۲۶۳: پری رخا نکنی هیچ سوی بنده نگاه
شمارهٔ ۲۶۴: تا در آمد خط شبرنگ تو پیرامن ماه
شمارهٔ ۲۶۵: تا تو ایدلبر چو ماه انوری آراسته
شمارهٔ ۲۶۶: روی میتابد ز من آن سیمبر یعنی که چه
شمارهٔ ۲۶۷: سحرگه آن صنم سرو قد شتاب زده
شمارهٔ ۲۶۸: شیرین بتم ایخسرو خوبان زمانه
شمارهٔ ۲۶۹: فرخنده طالعی بود آنرا که هر پگاه
شمارهٔ ۲۷۰: گر نور روی روشنت افتد بر آینه
شمارهٔ ۲۷۱: گفتم ایدوست شدم عاشق آن روی چو ماه
شمارهٔ ۲۷۲: مرا زنجیر زلف او بدان سان کرد دیوانه
شمارهٔ ۲۷۳: ایعارض مه پیکر تو صورت جانی
شمارهٔ ۲۷۴: ایزلف تو سر تا قدم آشوب جهانی
شمارهٔ ۲۷۵: ایصبا گر بودت سوی خراسان گذری
شمارهٔ ۲۷۶: ای از تو هزار فتنه بر پای
شمارهٔ ۲۷۷: ای جان و جهانرا ز رخت نور و نوائی
شمارهٔ ۲۷۸: ای روی تو آئینه الطاف الهی
شمارهٔ ۲۷۹: آنچه با من میکند از دوستی سیمین تنی
شمارهٔ ۲۸۰: ایماه دل افروز بگردان قدح می
شمارهٔ ۲۸۱: آبحیاتست یا لبان که تو داری
شمارهٔ ۲۸۲: ای باد صبا بگذر ز آنجا که تو میدانی
شمارهٔ ۲۸۳: ای داده دل بمهر تو تا بر تو نوگلی
شمارهٔ ۲۸۴: ای زلف دلاویزت در گردن جان بندی
شمارهٔ ۲۸۵: ای آنکه بخوبی بمه چارده مانی
شمارهٔ ۲۸۶: آن غالیه گون نقش نگر بر گل سوری
شمارهٔ ۲۸۷: بیا ساقی بدور دو ستکانی
شمارهٔ ۲۸۸: بگرد مه ز عنبر خط کشیدی
شمارهٔ ۲۸۹: بگوش جان من آید دمادم آوازی
شمارهٔ ۲۹۰: بحسن روی تو ای آفتاب خرگاهی
شمارهٔ ۲۹۱: بتا از نازکی گوئی ز سر تا پا همه جانی
شمارهٔ ۲۹۲: بمراد دل من گر بودم دسترسی
شمارهٔ ۲۹۳: بنمای رخ ببنده که شمس و قمر توئی
شمارهٔ ۲۹۴: تا بر سریر حسن توئی ماه چهره ئی
شمارهٔ ۲۹۵: تا شد درست بر تو که پیمان شکسته ئی
شمارهٔ ۲۹۶: تا ساخته ئی بر قمر از غالیه خالی
شمارهٔ ۲۹۷: تنگ شکرست این دهن ایجان که تو داری
شمارهٔ ۲۹۸: تا خط مشکبار برخ بر کشیده ئی
شمارهٔ ۲۹۹: تا نقاب از روی شهر آرای خود برداشتی
شمارهٔ ۳۰۰: تو آن نئی که ندانی طریق دلداری
شمارهٔ ۳۰۱: بگو ای ماه تابان تا کجائی
شمارهٔ ۳۰۲: جانا رخ چون بهار بنمای
شمارهٔ ۳۰۳: جان بچشمم در نیاید ور نه جانت خواندمی
شمارهٔ ۳۰۴: جانا چه کرده ایم که از ما بریده ئی
شمارهٔ ۳۰۵: چوگان ز مشک بر مه تابان کشیده ئی
شمارهٔ ۳۰۶: چو بلبل از سر مستی گذشتم سوی گلزاری
شمارهٔ ۳۰۷: چو رخسار سمن سیما بشوئی
شمارهٔ ۳۰۸: در باغ حسن سرو روانی براستی
شمارهٔ ۳۰۹: دی بر در دلدار نشستیم زمانی
شمارهٔ ۳۱۰: دلا امید آن دارم که روی دلستان بینی
شمارهٔ ۳۱۱: دلدار گفت لوح دل از نقش من بشوی
شمارهٔ ۳۱۲: زهی بوقت سخن لعلت از در افشانی
شمارهٔ ۳۱۳: زلف مشکین بر بنا گوش چو سیم افکنده ئی
شمارهٔ ۳۱۴: زهی ملک لطافت را وجودت نازنین شاهی
شمارهٔ ۳۱۵: ساقیا موسم عیدست بده ساغر می
شمارهٔ ۳۱۶: ساقی قدح می که درو هست صفائی
شمارهٔ ۳۱۷: صبا چو با سر زلف تو کرد همرازی
شمارهٔ ۳۱۸: گر من ز بند عشقت تو یکروز رستمی
شمارهٔ ۳۱۹: گر نشینم با تو در خلوت بشادی یکدمی
شمارهٔ ۳۲۰: لعل لبش کزو بچکد آب زندگی
شمارهٔ ۳۲۱: من ندیدم نشنیدم که بود در چمنی
شمارهٔ ۳۲۲: ماهرویا گه آنست که رخ بنمائی
شمارهٔ ۳۲۳: نگارینا نمیشاید ترا گفتن برخ ماهی
شمارهٔ ۳۲۴: یا رب کراست چون تو نگاری شکرلبی

ابن یمین

آمارگیر وبلاگ