ای خم زلف تو چون حلقه جیم

دهن تنگ تو چون حلقه میم

جیم زلف آمده بر حسن تو دال

دل شده نفطه آن حلقه جیم

شکل ابروی تو نو نیست ز مشک

حرف دندان تو سینی است ز سیم

من و تو هر دو چو لام و الفیم

زوتر آ لام الفی بو که شویم

از دلم هوش و ز تن توش ببرد

آنکه چشمان ترا کرد سقیم

دلم از مار سر زلف تو باز

خست و در پای تو افتاد سلیم

روح بخشد چو مسیحا سحری

کآید از خاک در دوست نسیم

ایرفیقان چه تدارک که مرا

بر ره افتاد یکی بند عظیم

بسفر رفت دلارام و غمش

در دل ابن یمین مانده مقیم