جانا چه کرده ایم که از ما بریده ئی

برگوی تا ز غیر محبت چه دیده ئی

این شرط دوستی بود آخر تو خود بگوی

کز ما رمیده بغیر آرمیده ئی

دلرا چو غنچه ئی ز تو مستور داشتم

چون باد صبحدم بسر آن رسیده ئی

اکنون که دست عشق تو بگرفت جیب جان

دامن چرا ز صحبت جان در کشیده ئی

سوزیکه هست در دلم از آتش فراق

هرگز ندیده ئی و نه از کس شنیده ئی

تلخست بیتو عیشم و دانی تو هم یقین

گر هیچ وقت شربت صبری چشیده ئی

غائب مرو ز دیده ابن یمین از آنک

تو اشک نیستی که روی نور دیده ئی