به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۴: گل رخت بباغ در فکندست

780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل رخت بباغ در فکندست
وز چهره نقاب بر فکندست
بر راه صبا ز شکل غنچه
صد صرّۀ پر ز زر فکندست
اسباب نشاط و عیش عالم
نوروز بیکدگر فکندست
شد تشنه بخون لاله سوسن
زین روی زبان بدر فکندست
چون نافۀ مشک نا رسیده
لاله همه کوه و در فکندست
آمیخته خون و مشک با هم
بی قیمت و بی خطر فکندت
آهویی رمیده گویی آنرا
از ترس برهگذر فمندست
آب دهن سحاب نرگس
در دیدةۀ بی بصر فکندست
بلبل ز قدوم گل در اطراف
آوازۀ شور و شر فکندست
از آب سنان کشیده سوسن
وز آتش گل سپر فکندست
ز اندیشه بخویشتن فرو شد
تا بر رخ گل نظر فکندست
گویی همه شب شراب خوردست
نرگس که چو مست سرفکندست
نی نی که ز شرم چشم یارم
خود را بخراب در فکندست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳: تا که برگرد سبزه لاله برست 2شمارهٔ ۴: گل رخت بباغ در فکندست 3شمارهٔ ۵: هر کرا دل باختیار خودست 4شمارهٔ ۶: شاخ سر سبز و چمن دلشادست 5شمارهٔ ۷: هر که اندر موسم گل همچو گل می خواره ...6شمارهٔ ۸: بس شگرفست کار و بار لبت 7شمارهٔ ۹: کی بود؟کی بود؟ که در آیم ز درت 8شمارهٔ ۱۰: ندانم غنچه را بلبل چه گفتست 9شمارهٔ ۱۱: دل غنچه را باز این غم گرفتست 10شمارهٔ ۱۲: با لب تو جان شکار زلف تست 11شمارهٔ ۱۳: تا دم باد صبا بگشا دست 12شمارهٔ ۱۴: آنچه عشق تو در جهان کردست 13شمارهٔ ۱۵: هر که رخسارش آرزو کردست 14شمارهٔ ۱۶: رخت از ماه و لبت از شکرست 15شمارهٔ ۱۷: امروز روی تو ز همه روز خوشترست 16شمارهٔ ۱۸: دلم در آرزوی عشق روی جانانست 17شمارهٔ ۱۹: آنکه سرم بر خط فرمان اوست 18شمارهٔ ۲۰: بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست 19شمارهٔ ۲۱: ماه رویا ز غمت یک دم نیست 20شمارهٔ ۲۲: نگار دل سیاهم لاله رنگیست 21شمارهٔ ۲۳: بیمار فراق تو بحالیست 22شمارهٔ ۲۴: ترا یک ذره خود پروای ما نیست 23شمارهٔ ۲۵: از تو جز درد دل و خون جگر حاصل نیس ...24شمارهٔ ۲۶: چو روی خوب تو خورشید آسمان هم نیست 25شمارهٔ ۲۷: دل من ار بغمت خوشتر از زبان تو نیس ...26شمارهٔ ۲۸: خود ترا عادت دلداری نیست 27شمارهٔ ۲۹: دوری از یار اختیاری نیست 28شمارهٔ ۳۰: در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان دا ...29شمارهٔ ۳۱: دلبرم هم ز بامداد برفت 30شمارهٔ ۳۲: باد نوروزی ره بستان گرفت 31شمارهٔ ۳۳: ای مرا کرده مشوّش زلفت 32شمارهٔ ۳۴: چه باشد گر ز من یادت نیاید 33شمارهٔ ۳۵: تا بکف جام می توانم دید 34شمارهٔ ۳۶: اهل تو بازار گوهر بشکند 35شمارهٔ ۳۷: دل ز غم عشق تو کی جان برد 36شمارهٔ ۳۸: ز لعلت عکس در جام می افتاد 37شمارهٔ ۳۹: دل بدان دلنواز خواهم داد 38شمارهٔ ۴۰: دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد 39شمارهٔ ۴۱: رخت تاثیر آهی بر نتابد 40شمارهٔ ۴۲: نفس باد صبا می جنبد 41شمارهٔ ۴۳: کسی که دل به سر زلف یار در بندد 42شمارهٔ ۴۴: رنگ رویت بر ارغوان خندد 43شمارهٔ ۴۵: رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان ک ...44شمارهٔ ۴۶: یار با ما وفا نخواهد کرد 45شمارهٔ ۴۷: زلف تو کان همه سرها دارد 46شمارهٔ ۴۸: رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد 47شمارهٔ ۴۹: تاب جمال تو آفتاب ندارد 48شمارهٔ ۵۰: دلبرم رسم خود چنین دارد 49شمارهٔ ۵۱: دل من ز اندوه ننگی ندارد 50شمارهٔ ۵۲: هر که چون روی تو رویی دارد 51شمارهٔ ۵۳: عشق تو گردست در زمانه برآرد 52شمارهٔ ۵۴: گل زرشک تو پیرهن بدرد 53شمارهٔ ۵۵: سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد 54شمارهٔ ۵۶: دوش با من نگار من آن کرد 55شمارهٔ ۵۷: مکن ای دوست اگر بتوان کرد 56شمارهٔ ۵۸: ز رویت دسته گل می توان کرد 57شمارهٔ ۵۹: باد بر خاک ترک تازی کرد 58شمارهٔ ۶۰: باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد 59شمارهٔ ۶۱: سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد 60شمارهٔ ۶۲: سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد 61شمارهٔ ۶۳: دلم از آتش غم چنان می گدازد 62شمارهٔ ۶۴: اگر دلدار من روزی، نقاب از رخ بر ا ...63شمارهٔ ۶۵: سوز عشقت جگر همی سوزد 64شمارهٔ ۶۶: سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد 65شمارهٔ ۶۷: اومید آدمی بوصالت نمی رسد 66شمارهٔ ۶۸: شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد 67شمارهٔ ۶۹: نام تو بر زبان من باشد 68شمارهٔ ۷۰: هر کرا زلف عنبرین باشد 69شمارهٔ ۷۱: گر بر دل من رحم کند یارچه باشد 70شمارهٔ ۷۲: دلبرم سوی سفر خواهد شد 71شمارهٔ ۷۳: در عشق تو دل بجان همی کوشد 72شمارهٔ ۷۴: دلم هر شب از عشق چندان بنالد 73شمارهٔ ۷۵: مژده ایدل که یار باز آمد 74شمارهٔ ۷۶: سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد 75شمارهٔ ۷۷: باد صبا بین که چها می کند 76شمارهٔ ۷۸: درد دل از حد گذشت و یار نداند 77شمارهٔ ۷۹: آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند 78شمارهٔ ۸۰: رخ خوبت به قمر می ماند 79شمارهٔ ۸۱: خبر گل بچمن می آرند 80شمارهٔ ۸۲: تا نگارم رای رفتن می زند 81شمارهٔ ۸۳: سحرگهان که گریبان آفتاب کشند 82شمارهٔ ۸۴: ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند 83شمارهٔ ۸۵: شاید که دل ز عشق قیامت همی کند 84شمارهٔ ۸۶: یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خ ...85شمارهٔ ۸۷: روی از آن خوبتر تواند بود 86شمارهٔ ۸۸: از گلبن زمانه مرا بهره خار بود 87شمارهٔ ۸۹: هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شو ...88شمارهٔ ۹۰: هر که بروی لعل شیرین تو فرمان می د ...89شمارهٔ ۹۱: نیکویی بیش از آن نمی باید 90شمارهٔ ۹۲: نگارم چو کرد گلستان بر آید 91شمارهٔ ۹۳: نام تو برم زبان بیاساید 92شمارهٔ ۹۴: بی تو مرا زندگی بکار نیاید 93شمارهٔ ۹۵: غمت جز با دلم خوش در نیاید 94شمارهٔ ۹۶: اگر امروز آن بتم همدم نیاید 95شمارهٔ ۹۷: لشکر نوروز بصحرا رسید 96شمارهٔ ۹۸: می شنوم باز که باری دگر 97شمارهٔ ۹۹: زهی در حسرت آن چشم مخمور 98شمارهٔ ۱۰۰: مخور ای دل غم بسیار مخور 99شمارهٔ ۱۰۱: دمید صبح، چه خسبی چو بخت من برخیز 100شمارهٔ ۱۰۲: ای ز روی تو آب بر آتش 101شمارهٔ ۱۰۳: زهی مالیده رویت لاله را گوش 102شمارهٔ ۱۰۴: مکن بر من ستم جانا از ین بیش 103شمارهٔ ۱۰۵: گشت آشکاره راز دلم بر زبان اشک 104شمارهٔ ۱۰۶: گر من ز سوز عشق تو یک دم بر آوردم 105شمارهٔ ۱۰۷: تا دل اندر مهر دلبر بسته ام 106شمارهٔ ۱۰۸: زان شب که با تو دست در آغوش کرده ...107شمارهٔ ۱۰۹: من چو بچۀ مهر تو بشکستم 108شمارهٔ ۱۱۰: گر ترا گویم که عاشق نیستم 109شمارهٔ ۱۱۱: جان که در عالم خود او را داشتم 110شمارهٔ ۱۱۲: چو درد دلست این که من درفتادم 111شمارهٔ ۱۱۳: من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم 112شمارهٔ ۱۱۴: دروغ بود که من در غمت صبور شدم 113شمارهٔ ۱۱۵: روی بنمای که دیوانه شدم 114شمارهٔ ۱۱۶: عید کنون عید شد که روی تو دیدم 115شمارهٔ ۱۱۷: چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم 116شمارهٔ ۱۱۸: مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم 117شمارهٔ ۱۱۹: نه دست رسی بیار دارم 118شمارهٔ ۱۲۰: امید راحت از عالم ندارم 119شمارهٔ ۱۲۱: جانرا چو نیت وصل تو حاصل کجا برم 120شمارهٔ ۱۲۲: سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم 121شمارهٔ ۱۲۳: خون دل از دو دیده بدامن همی کشم 122شمارهٔ ۱۲۴: ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم 123شمارهٔ ۱۲۵: یاد باد آنکه حریفان همه با هم بود ...124شمارهٔ ۱۲۶: ترک سر خویشتن بگویم 125شمارهٔ ۱۲۷: ای بتو چشم نکویی روشن 126شمارهٔ ۱۲۸: راه بگشادند بر آیندگان 127شمارهٔ ۱۲۹: نگارا چند ازین پیمان شکستن 128شمارهٔ ۱۳۰: باز دیدی که ابر تر دامن 129شمارهٔ ۱۳۱: آه ازین زندگیّ ناخوش من 130شمارهٔ ۱۳۲: بجز از غصّه های مشکل من 131شمارهٔ ۱۳۳: کجایی ای بدو لب آب زندگانی من 132شمارهٔ ۱۳۴: ای رنگ عارض تو، آتش در آب بسته 133شمارهٔ ۱۳۵: دلی دارم ز جان دل برگرفته 134شمارهٔ ۱۳۶: ای غمزۀ تیز تو جگر خواره 135شمارهٔ ۱۳۷: بدان و آکه باش ای دل ستمکاره 136شمارهٔ ۱۳۸: مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی 137شمارهٔ ۱۳۹: ای باد صبا خبر چه داری 138شمارهٔ ۱۴۰: رویی، چگونه رویی؟ رویی چو آفتاب 139شمارهٔ ۱۴۱: لب و دندان یار من نگرید 140شمارهٔ ۱۴۲: من از وجود برنجم مرا چه غم بودی 141شمارهٔ ۱۴۳: نخستم دل بدام اندر کشیدی 142شمارهٔ ۱۴۴: خطی بر سوسن از عنبر کشیدی 143شمارهٔ ۱۴۵: کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری 144شمارهٔ ۱۴۶: بر آمد ز گلزار باد بهاری 145شمارهٔ ۱۴۷: زهی از روی تو گل شرمساری 146شمارهٔ ۱۴۸: نرگسا! چیستت که پنداری 147شمارهٔ ۱۴۹: هر شبی با دلی و صد زاری 148شمارهٔ ۱۵۰: بار دیگر ز که می آموزی 149شمارهٔ ۱۵۱: گر بخواهی کشتنم یکبارگی 150شمارهٔ ۱۵۲: منم امروز و یکی مطرب و جایی خالی 151شمارهٔ ۱۵۳: ساقیا هین بیار ساغر می 152شمارهٔ ۱۵۴: ترسم آن نوش ز لب کم سخنی 153شمارهٔ ۱۵۵: ماه رویا بسر خویش کنی 154شمارهٔ ۱۵۶: خه، شاد و کش آمدی کجایی 155شمارهٔ ۱۵۷: تا کیم انتظار فرمایی 156شمارهٔ ۱۵۸: چنان خوب رویی بدان دلربایی 157شمارهٔ ۱۵۹: آخر چه شد که راه جفا برگرفته یی 158شمارهٔ ۱۶۰: بازم لباس صبر بصد پاره کرده یی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ