کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیدیوان اشعار | کمال اسماعیلغزل ها

329

شمارهٔ ۱: خیز در ده شراب گلگون را
شمارهٔ ۲: ای روی تو آرزوی دلها
شمارهٔ ۳: تا که برگرد سبزه لاله برست
شمارهٔ ۴: گل رخت بباغ در فکندست
شمارهٔ ۵: هر کرا دل باختیار خودست
شمارهٔ ۶: شاخ سر سبز و چمن دلشادست
شمارهٔ ۷: هر که اندر موسم گل همچو گل می خواره نیست
شمارهٔ ۸: بس شگرفست کار و بار لبت
شمارهٔ ۹: کی بود؟کی بود؟ که در آیم ز درت
شمارهٔ ۱۰: ندانم غنچه را بلبل چه گفتست
شمارهٔ ۱۱: دل غنچه را باز این غم گرفتست
شمارهٔ ۱۲: با لب تو جان شکار زلف تست
شمارهٔ ۱۳: تا دم باد صبا بگشا دست
شمارهٔ ۱۴: آنچه عشق تو در جهان کردست
شمارهٔ ۱۵: هر که رخسارش آرزو کردست
شمارهٔ ۱۶: رخت از ماه و لبت از شکرست
شمارهٔ ۱۷: امروز روی تو ز همه روز خوشترست
شمارهٔ ۱۸: دلم در آرزوی عشق روی جانانست
شمارهٔ ۱۹: آنکه سرم بر خط فرمان اوست
شمارهٔ ۲۰: بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست
شمارهٔ ۲۱: ماه رویا ز غمت یک دم نیست
شمارهٔ ۲۲: نگار دل سیاهم لاله رنگیست
شمارهٔ ۲۳: بیمار فراق تو بحالیست
شمارهٔ ۲۴: ترا یک ذره خود پروای ما نیست
شمارهٔ ۲۵: از تو جز درد دل و خون جگر حاصل نیست
شمارهٔ ۲۶: چو روی خوب تو خورشید آسمان هم نیست
شمارهٔ ۲۷: دل من ار بغمت خوشتر از زبان تو نیست
شمارهٔ ۲۸: خود ترا عادت دلداری نیست
شمارهٔ ۲۹: دوری از یار اختیاری نیست
شمارهٔ ۳۰: در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت
شمارهٔ ۳۱: دلبرم هم ز بامداد برفت
شمارهٔ ۳۲: باد نوروزی ره بستان گرفت
شمارهٔ ۳۳: ای مرا کرده مشوّش زلفت
شمارهٔ ۳۴: چه باشد گر ز من یادت نیاید
شمارهٔ ۳۵: تا بکف جام می توانم دید
شمارهٔ ۳۶: اهل تو بازار گوهر بشکند
شمارهٔ ۳۷: دل ز غم عشق تو کی جان برد
شمارهٔ ۳۸: ز لعلت عکس در جام می افتاد
شمارهٔ ۳۹: دل بدان دلنواز خواهم داد
شمارهٔ ۴۰: دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد
شمارهٔ ۴۱: رخت تاثیر آهی بر نتابد
شمارهٔ ۴۲: نفس باد صبا می جنبد
شمارهٔ ۴۳: کسی که دل به سر زلف یار در بندد
شمارهٔ ۴۴: رنگ رویت بر ارغوان خندد
شمارهٔ ۴۵: رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد
شمارهٔ ۴۶: یار با ما وفا نخواهد کرد
شمارهٔ ۴۷: زلف تو کان همه سرها دارد
شمارهٔ ۴۸: رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد
شمارهٔ ۴۹: تاب جمال تو آفتاب ندارد
شمارهٔ ۵۰: دلبرم رسم خود چنین دارد
شمارهٔ ۵۱: دل من ز اندوه ننگی ندارد
شمارهٔ ۵۲: هر که چون روی تو رویی دارد
شمارهٔ ۵۳: عشق تو گردست در زمانه برآرد
شمارهٔ ۵۴: گل زرشک تو پیرهن بدرد
شمارهٔ ۵۵: سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد
شمارهٔ ۵۶: دوش با من نگار من آن کرد
شمارهٔ ۵۷: مکن ای دوست اگر بتوان کرد
شمارهٔ ۵۸: ز رویت دسته گل می توان کرد
شمارهٔ ۵۹: باد بر خاک ترک تازی کرد
شمارهٔ ۶۰: باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد
شمارهٔ ۶۱: سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد
شمارهٔ ۶۲: سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد
شمارهٔ ۶۳: دلم از آتش غم چنان می گدازد
شمارهٔ ۶۴: اگر دلدار من روزی، نقاب از رخ بر اندازد
شمارهٔ ۶۵: سوز عشقت جگر همی سوزد
شمارهٔ ۶۶: سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد
شمارهٔ ۶۷: اومید آدمی بوصالت نمی رسد
شمارهٔ ۶۸: شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد
شمارهٔ ۶۹: نام تو بر زبان من باشد
شمارهٔ ۷۰: هر کرا زلف عنبرین باشد
شمارهٔ ۷۱: گر بر دل من رحم کند یارچه باشد
شمارهٔ ۷۲: دلبرم سوی سفر خواهد شد
شمارهٔ ۷۳: در عشق تو دل بجان همی کوشد
شمارهٔ ۷۴: دلم هر شب از عشق چندان بنالد
شمارهٔ ۷۵: مژده ایدل که یار باز آمد
شمارهٔ ۷۶: سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد
شمارهٔ ۷۷: باد صبا بین که چها می کند
شمارهٔ ۷۸: درد دل از حد گذشت و یار نداند
شمارهٔ ۷۹: آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند
شمارهٔ ۸۰: رخ خوبت به قمر می ماند
شمارهٔ ۸۱: خبر گل بچمن می آرند
شمارهٔ ۸۲: تا نگارم رای رفتن می زند
شمارهٔ ۸۳: سحرگهان که گریبان آفتاب کشند
شمارهٔ ۸۴: ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند
شمارهٔ ۸۵: شاید که دل ز عشق قیامت همی کند
شمارهٔ ۸۶: یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند
شمارهٔ ۸۷: روی از آن خوبتر تواند بود
شمارهٔ ۸۸: از گلبن زمانه مرا بهره خار بود
شمارهٔ ۸۹: هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود
شمارهٔ ۹۰: هر که بروی لعل شیرین تو فرمان می دهد
شمارهٔ ۹۱: نیکویی بیش از آن نمی باید
شمارهٔ ۹۲: نگارم چو کرد گلستان بر آید
شمارهٔ ۹۳: نام تو برم زبان بیاساید
شمارهٔ ۹۴: بی تو مرا زندگی بکار نیاید
شمارهٔ ۹۵: غمت جز با دلم خوش در نیاید
شمارهٔ ۹۶: اگر امروز آن بتم همدم نیاید
شمارهٔ ۹۷: لشکر نوروز بصحرا رسید
شمارهٔ ۹۸: می شنوم باز که باری دگر
شمارهٔ ۹۹: زهی در حسرت آن چشم مخمور
شمارهٔ ۱۰۰: مخور ای دل غم بسیار مخور
شمارهٔ ۱۰۱: دمید صبح، چه خسبی چو بخت من برخیز
شمارهٔ ۱۰۲: ای ز روی تو آب بر آتش
شمارهٔ ۱۰۳: زهی مالیده رویت لاله را گوش
شمارهٔ ۱۰۴: مکن بر من ستم جانا از ین بیش
شمارهٔ ۱۰۵: گشت آشکاره راز دلم بر زبان اشک
شمارهٔ ۱۰۶: گر من ز سوز عشق تو یک دم بر آوردم
شمارهٔ ۱۰۷: تا دل اندر مهر دلبر بسته ام
شمارهٔ ۱۰۸: زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام
شمارهٔ ۱۰۹: من چو بچۀ مهر تو بشکستم
شمارهٔ ۱۱۰: گر ترا گویم که عاشق نیستم
شمارهٔ ۱۱۱: جان که در عالم خود او را داشتم
شمارهٔ ۱۱۲: چو درد دلست این که من درفتادم
شمارهٔ ۱۱۳: من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم
شمارهٔ ۱۱۴: دروغ بود که من در غمت صبور شدم
شمارهٔ ۱۱۵: روی بنمای که دیوانه شدم
شمارهٔ ۱۱۶: عید کنون عید شد که روی تو دیدم
شمارهٔ ۱۱۷: چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم
شمارهٔ ۱۱۸: مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم
شمارهٔ ۱۱۹: نه دست رسی بیار دارم
شمارهٔ ۱۲۰: امید راحت از عالم ندارم
شمارهٔ ۱۲۱: جانرا چو نیت وصل تو حاصل کجا برم
شمارهٔ ۱۲۲: سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم
شمارهٔ ۱۲۳: خون دل از دو دیده بدامن همی کشم
شمارهٔ ۱۲۴: ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم
شمارهٔ ۱۲۵: یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم
شمارهٔ ۱۲۶: ترک سر خویشتن بگویم
شمارهٔ ۱۲۷: ای بتو چشم نکویی روشن
شمارهٔ ۱۲۸: راه بگشادند بر آیندگان
شمارهٔ ۱۲۹: نگارا چند ازین پیمان شکستن
شمارهٔ ۱۳۰: باز دیدی که ابر تر دامن
شمارهٔ ۱۳۱: آه ازین زندگیّ ناخوش من
شمارهٔ ۱۳۲: بجز از غصّه های مشکل من
شمارهٔ ۱۳۳: کجایی ای بدو لب آب زندگانی من
شمارهٔ ۱۳۴: ای رنگ عارض تو، آتش در آب بسته
شمارهٔ ۱۳۵: دلی دارم ز جان دل برگرفته
شمارهٔ ۱۳۶: ای غمزۀ تیز تو جگر خواره
شمارهٔ ۱۳۷: بدان و آکه باش ای دل ستمکاره
شمارهٔ ۱۳۸: مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی
شمارهٔ ۱۳۹: ای باد صبا خبر چه داری
شمارهٔ ۱۴۰: رویی، چگونه رویی؟ رویی چو آفتاب
شمارهٔ ۱۴۱: لب و دندان یار من نگرید
شمارهٔ ۱۴۲: من از وجود برنجم مرا چه غم بودی
شمارهٔ ۱۴۳: نخستم دل بدام اندر کشیدی
شمارهٔ ۱۴۴: خطی بر سوسن از عنبر کشیدی
شمارهٔ ۱۴۵: کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری
شمارهٔ ۱۴۶: بر آمد ز گلزار باد بهاری
شمارهٔ ۱۴۷: زهی از روی تو گل شرمساری
شمارهٔ ۱۴۸: نرگسا! چیستت که پنداری
شمارهٔ ۱۴۹: هر شبی با دلی و صد زاری
شمارهٔ ۱۵۰: بار دیگر ز که می آموزی
شمارهٔ ۱۵۱: گر بخواهی کشتنم یکبارگی
شمارهٔ ۱۵۲: منم امروز و یکی مطرب و جایی خالی
شمارهٔ ۱۵۳: ساقیا هین بیار ساغر می
شمارهٔ ۱۵۴: ترسم آن نوش ز لب کم سخنی
شمارهٔ ۱۵۵: ماه رویا بسر خویش کنی
شمارهٔ ۱۵۶: خه، شاد و کش آمدی کجایی
شمارهٔ ۱۵۷: تا کیم انتظار فرمایی
شمارهٔ ۱۵۸: چنان خوب رویی بدان دلربایی
شمارهٔ ۱۵۹: آخر چه شد که راه جفا برگرفته یی
شمارهٔ ۱۶۰: بازم لباس صبر بصد پاره کرده یی

کمال الدین اصفهانی

آمارگیر وبلاگ