کتابخانه دیجیتال

کمال الدین خجندی

کمال الدین خجندیدیوان اشعار | کمال خجندیغزل ها

540

شمارهٔ ۱: آنکه دل در هوس روز وصال است او را
شمارهٔ ۲: از پیرهنت بویی آمد به گلستان ها
شمارهٔ ۳: از تو یک ساعت جدایی خوش نمی آید مرا
شمارهٔ ۴: از عاشقی همیشه جوان است پیر ما
شمارهٔ ۵: از باد مکش طره جانانه ما را
شمارهٔ ۶: ای خط تو سبزی خوان بلا
شمارهٔ ۷: ای روشنی از روی تو چشم نگران را
شمارهٔ ۸: ای زغمت دل به جفا مبتلا
شمارهٔ ۹: ای سراپرده سلطان خیال دل ما
شمارهٔ ۱۰: ای غمت یار بی نوایی ها
شمارهٔ ۱۱: این چه مجلس چه بهشت این چه مقام است اینجا
شمارهٔ ۱۲: ایها العطشان فی الوادی الهوا
شمارهٔ ۱۳: بعد از امروز آشکارا دوست می دارم ترا
شمارهٔ ۱۴: بگذار در آن کوی من اشک فشان را
شمارهٔ ۱۵: بی غمت شاد مباد این دل غم پرور ما
شمارهٔ ۱۶: تو خود به گوش نیاری حدیث زاری ما
شمارهٔ ۱۷: جانا ز گرد درد پر باد دامن ما
شمارهٔ ۱۸: جهانی پر ز مقصود است راهی روشن و پیدا
شمارهٔ ۱۹: چشمت از گوشه تقوا بدر آورد مرا
شمارهٔ ۲۰: چشمت به غمزه کشن من بیگناه را
شمارهٔ ۲۱: چشم تو از حد می برد با عاشقان بیداد را
شمارهٔ ۲۲: چشم و ابروی تو گویند که در مذهب ما
شمارهٔ ۲۳: چو زلف تو بود از تکبر دوتا
شمارهٔ ۲۴: چه رها کنی به شوخی سر زلف دلربا را
شمارهٔ ۲۵: حلال باد می خلد و حور زاهد را
شمارهٔ ۲۶: دام دلهاست زلف دلبر ما
شمارهٔ ۲۷: در چمن می رفت ذکر قامت دلدار ما
شمارهٔ ۲۸: دل بردی و دین رواست اینها
شمارهٔ ۲۹: دل چو رفت از دست گو دلبر بیا
شمارهٔ ۳۰: دلم رفته و گم شد در آن کو مرا
شمارهٔ ۳۱: دل می کشد به داغ تو هر لحظه سینه را
شمارهٔ ۳۲: دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را
شمارهٔ ۳۳: دوست می دارد دلم جور و جفای دوست را
شمارهٔ ۳۴: دوش از در میخانه بدیدیم حرم را
شمارهٔ ۳۵: دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را
شمارهٔ ۳۶: سیری نبود از لب شیرین تو کس را
شمارهٔ ۳۷: شانه زد باد زلف یار مرا
شمارهٔ ۳۸: شب سوى ما هوس آمدن است آن مه را
شمارهٔ ۳۹: طاقت درد تو زین بیش ندارم بارا
شمارهٔ ۴۰: طبیب شهر چه نقدیع میدهد ما را
شمارهٔ ۴۱: طریق عشق میورزی رها کن دین و دنیا را
شمارهٔ ۴۲: کردند ید آن زلف و رخ دلهای بی آرام را
شمارهٔ ۴۳: کعبه کویش مراد است این دل آواره را
شمارهٔ ۴۴: گر به جستن باف گشتی یار ما
شمارهٔ ۴۵: گر بر در او سودمی رخسار گرد آلود را
شمارهٔ ۴۶: گر بری چون سر زلف این دل سودانی را
شمارهٔ ۴۷: ما را به عشق می کند ارشاد پیر ما
شمارهٔ ۴۸: مست عشقم ز خرابات میارید مرا
شمارهٔ ۴۹: مکش بر هر دلی تیر و مکش باز از حسد ما را
شمارهٔ ۵۰: یار بگزید بی وفایی را
شمارهٔ ۵۱: آن رخ نه بینم ار نبردی زلف پر ز تاب
شمارهٔ ۵۲: با رخ آن مه به دعوی کی برآید آفتاب
شمارهٔ ۵۳: جانب ما خوب می آید که می آید حبیب
شمارهٔ ۵۴: چو آفتاب نکند از رخ زمانه نقاب
شمارهٔ ۵۵: حال درد خود محب هرگز نگوید با طبیب
شمارهٔ ۵۶: دلم از شمع رخت در تب و تابست امشب
شمارهٔ ۵۷: دل مقیم کوی جانانست و من اینجا غریب
شمارهٔ ۵۸: دوش رسیدم به گوش از لب جانان خطاب
شمارهٔ ۵۹: رفتم از دست من بی سر و پا را دریاب
شمارهٔ ۶۰: عنبرست آن دام دل با مشک ناب
شمارهٔ ۶۱: لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب
شمارهٔ ۶۲: مطلع انوار حسن است آن رخ چون آفتاب
شمارهٔ ۶۳: من طلب کردم وصالت روز و شب
شمارهٔ ۶۴: آبی کجاست کآتش عشقم جگر بسوخت
شمارهٔ ۶۵: آنچه از خدای خواست دل بنده باز یافت
شمارهٔ ۶۶: آن چشم نیمه مست جهانی خراب ساخت
شمارهٔ ۶۷: آن چه رویست که حسن همه عالم با اوست
شمارهٔ ۶۸: آن چه مروی است چه خوش رفتاری است
شمارهٔ ۶۹: آن رخ از مه خجسته فال تراست
شمارهٔ ۷۰: آن سرو که آمد بر ما از چمن کیست
شمارهٔ ۷۱: آن شوخ که رفت از بر ما باز کجا رفت
شمارهٔ ۷۲: آن گل نو از کدامین بوستان برخاسته است
شمارهٔ ۷۳: آن نور دیده یک نظر از من دریغ داشت
شمارهٔ ۷۴: آه که از حال من یب ندانست
شمارهٔ ۷۵: از آن لب شنیدن حکایت خوش است
شمارهٔ ۷۶: از پیش من آن شوخ چه تعجیل کنان رفت
شمارهٔ ۷۷: از حال دل به دوست نه امکان گفتن است
شمارهٔ ۷۸: از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است
شمارهٔ ۷۹: از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است
شمارهٔ ۸۰: امشب ز خیالش سر ما خواب دگر داشت
شمارهٔ ۸۱: ای ابتدای دردت هر درد را نهایت
شمارهٔ ۸۲: ای از تو بانواع مرا چشم رعایت
شمارهٔ ۸۳: ای به جان عاشقان خریدارت
شمارهٔ ۸۴: ای روی دردمندان بر خاک آستانت
شمارهٔ ۸۵: ای ز صد گلبرگ نازکتر تنت
شمارهٔ ۸۶: ای ز نوش شکرستان لبت رسته نبات
شمارهٔ ۸۷: ای گله گوشه حسن آمده بر فرق تو راست
شمارهٔ ۸۸: ای که از زلف توخون در جگر مشک ختاست
شمارهٔ ۸۹: اینچنین صورت مطبوع ز جان نتوان ساخت
شمارهٔ ۹۰: اینچنین مشک در همه چین نیست
شمارهٔ ۹۱: این چه خبر جستن و پرسیدن است
شمارهٔ ۹۲: این چه سرو قد چه رفتارست
شمارهٔ ۹۳: این میوه شیرین مگر از باغ بهشت است
شمارهٔ ۹۴: با چشم من این اشک روان را چه فتادست
شمارهٔ ۹۵: بازآ که در فراق تو جانم صبور نیست
شمارهٔ ۹۶: باز آتشی به سینه رسیدن گرفته است
شمارهٔ ۹۷: بازم بناز کشتی صد جان فدای نازت
شمارهٔ ۹۸: باز عقلم برد از سر کاکل مشکین دوست
شمارهٔ ۹۹: به چین زلف تو کان رشک صورت چین است
شمارهٔ ۱۰۰: به خوبان مهر ورزیدن چه کارست
شمارهٔ ۱۰۱: بر دو رخ من در جوی خون که روانست
شمارهٔ ۱۰۲: بر لب لعل خط سبز ترا پیروزی است
شمارهٔ ۱۰۳: به کویت دل غلام خانه زادست
شمارهٔ ۱۰۴: به مکر و حیله برای دسترس چه امکان است
شمارهٔ ۱۰۵: بنفشه دسته بر ارغوان است
شمارهٔ ۱۰۶: بنیاد وجودم ز تو ای دوست خراب است
شمارهٔ ۱۰۷: بی تو مرا چشم جهان بین ترست
شمارهٔ ۱۰۸: بی تو از دردم آرمیدن نیست
شمارهٔ ۱۰۹: بی توقف من از این شهر به در خواهم رفت
شمارهٔ ۱۱۰: بیخدمت تو کس به جهان عزتی نیافت
شمارهٔ ۱۱۱: بی درد دلی لذت درمان نتوان یافت
شمارهٔ ۱۱۲: ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت
شمارهٔ ۱۱۳: پای بوس چون منی حیف است گفتی بر زبانت
شمارهٔ ۱۱۴: تا خیالت را دلمه منزلگه است
شمارهٔ ۱۱۵: ترا با من سر باری نماندست
شمارهٔ ۱۱۶: ترا به یک دو خط مصطلح فضولی چیست
شمارهٔ ۱۱۷: ترا در کوی جانان خانه ای هست
شمارهٔ ۱۱۸: ترا دو رخ به دو خط فن دلبری آموخت
شمارهٔ ۱۱۹: چشم شوخ نو هر کرا کشتست
شمارهٔ ۱۲۰: چشم غم دیده ما را نگرانی به شماست
شمارهٔ ۱۲۱: چشم مسلمان کش تو کافر مست است
شمارهٔ ۱۲۲: چشم ز خیال تو پر از نور تجلیست
شمارهٔ ۱۲۳: حسن پس، بار مرا، مهر و وفا گر نیست نیست
شمارهٔ ۱۲۴: حلقه بر در میزند هر دم خیال روی دوست
شمارهٔ ۱۲۵: خاک درت به چشم من از صد چمن به است
شمارهٔ ۱۲۶: خرابه دل من پر شد از محبت دوست
شمارهٔ ۱۲۷: خضرجان آب حیات از لب دلجوی نو یافت
شمارهٔ ۱۲۸: خطت چو خضر به آب حیات نزدیک است
شمارهٔ ۱۲۹: خطت سبز و لبت مشک و گلاب است
شمارهٔ ۱۳۰: خیال روی او در دیده نور است
شمارهٔ ۱۳۱: داغ عشقت بر رخ جانها نشان دولت است
شمارهٔ ۱۳۲: درآمد از در ارباب خرقه ناگه دوست
شمارهٔ ۱۳۳: درد تو زمان زمان فزون است
شمارهٔ ۱۳۴: درد تو به از دوست ای دوست
شمارهٔ ۱۳۵: درد کز دل خاست درمانیش نیست
شمارهٔ ۱۳۶: درد من گوئید با یاران که درمان یافت نیست
شمارهٔ ۱۳۷: در سر از دود دلم شمع صفت سودانی است
شمارهٔ ۱۳۸: در سر زلف تو تنها به دل شیدا رفت
شمارهٔ ۱۳۹: در سر زنجیر زلف او دل دیوانه رفت
شمارهٔ ۱۴۰: در سینه مرا غیر تو همخانه کسی نیست
شمارهٔ ۱۴۱: در صف دلها غم تو صدرنشین است
شمارهٔ ۱۴۲: در علم محققان جدل نیست
شمارهٔ ۱۴۳: در کوی تو خون مژه خیلی است که سیلی است
شمارهٔ ۱۴۴: در گلستانها تماشائی به از روی تو نیست
شمارهٔ ۱۴۵: دل از آن غمزه بسی شاکر و بس خشنودست
شمارهٔ ۱۴۶: دل به از وصل رخت در جان تمنائی نیانت
شمارهٔ ۱۴۷: دل به یاد زلف او بر خویش پیچیدن گرفت
شمارهٔ ۱۴۸: دل در طلبت حیات جان یافت
شمارهٔ ۱۴۹: دل زان نست و دیده بدینم نزاع نیست
شمارهٔ ۱۵۰: دل ز دستم به طلبکاری یاری رفتست
شمارهٔ ۱۵۱: دل ز زلف و خال خوبان نیره و آشفته است
شمارهٔ ۱۵۲: دل زنده شد از بوی تو بوی تو مرا ساخت
شمارهٔ ۱۵۳: دل سختت به سندان سخت بارست
شمارهٔ ۱۵۴: دل صفه خال تو با زلف گفت
شمارهٔ ۱۵۵: دل قبله خود خاک سر کوی تو دانست
شمارهٔ ۱۵۶: دردل ما بردی و رفتی نه چنین می بایست
شمارهٔ ۱۵۷: دلم بدان که تو میخوانیش غلام خوش است
شمارهٔ ۱۵۸: دل ملک تو شد نوبت لطف است و عنایت
شمارهٔ ۱۵۹: دل هر که بیمار او شد خوش است
شمارهٔ ۱۶۰: دور از خداست خواجه مگر بی ارادت است
شمارهٔ ۱۶۱: دوستان گر کشت ما را دوست ما دانیم و دوست
شمارهٔ ۱۶۲: دوستان بار من و دلبر و دلدار من اوست
شمارهٔ ۱۶۳: دوست در جان و نیست خبرت
شمارهٔ ۱۶۴: دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است
شمارهٔ ۱۶۵: رخسار دلفروزت خورشید بیزوال است
شمارهٔ ۱۶۶: روز گاریست که هیچ نظری با ما نیست
شمارهٔ ۱۶۷: روزی که به من ناز و عتابت به حساب است
شمارهٔ ۱۶۸: روی تو قبله مناجات است
شمارهٔ ۱۶۹: زاهدان کمتر شناسند آنچه ما را در سرست
شمارهٔ ۱۷۰: ز عشقت بی کس و مسکینم ای دوست
شمارهٔ ۱۷۱: از کویت بفردوس اعلى دری است
شمارهٔ ۱۷۲: زلف تو از غالیه مشکین ترست
شمارهٔ ۱۷۳: زلف کمند افکنت اقلیم جان گرفت
شمارهٔ ۱۷۴: زلف معشوق سرکش افتادست
شمارهٔ ۱۷۵: ساقی لب تو این کرم از من دریغ داشت
شمارهٔ ۱۷۶: سر زلف تو دزد دل های ماست
شمارهٔ ۱۷۷: سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است
شمارهٔ ۱۷۸: سرو قدت روان لبت جان است
شمارهٔ ۱۷۹: سرو ما را قد و بالاتی خوش است
شمارهٔ ۱۸۰: سروی ز باغ حسن به لطف قدت نخاست
شمارهٔ ۱۸۱: سری که پیش تو بر آستان خدمت نیست
شمارهٔ ۱۸۲: سگ کویش به من دربند باری است
شمارهٔ ۱۸۳: سؤال بوس که کردم مرا جواب فرست
شمارهٔ ۱۸۴: شادی نیافت هر که غم دلبری نداشت
شمارهٔ ۱۸۵: شوخ چشمی خان و مان ما به یغما برد و رفت
شمارهٔ ۱۸۶: شهید تیغ عشق آر بی گناه است
شمارهٔ ۱۸۷: صبا زعشوه پنهان دوست الله دوست
شمارهٔ ۱۸۸: صوفی که ز چشم تو برد جان به سلامت
شمارهٔ ۱۸۹: طبع لطیف داند لطف لب و دهانت
شمارهٔ ۱۹۰: عارف پنهان ز پیدا خوشتر است
شمارهٔ ۱۹۱: عاشقان دردش طلب دارم مرا همدرد کیست
شمارهٔ ۱۹۲: عاشق بی درد را بر در او بار نیست
شمارهٔ ۱۹۳: عاشقم بر تو ز عاشق کشتنت
شمارهٔ ۱۹۴: عاشقم بر دلبری با کس چرا گویم که کیست
شمارهٔ ۱۹۵: عجب آن دلبر جادو کجا رفت
شمارهٔ ۱۹۶: عشق از نام و از نشان یکتاست
شمارهٔ ۱۹۷: عشق آئین پارسایان نیست
شمارهٔ ۱۹۸: عشق تو سراسر همه سوز و همه دردست
شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ است
شمارهٔ ۲۰۰: عشق در طینت دلها نمک است
شمارهٔ ۲۰۱: عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است
شمارهٔ ۲۰۲: علم و تقوی سر به سر دعوی است معنی دیگر است
شمارهٔ ۲۰۳: عمریست که با او دل مسکین نگران است
شمارهٔ ۲۰۴: عهد تو سست و وعده ها خام است
شمارهٔ ۲۰۵: عید شد خواهیم دیدن ماه یعنی روی دوست
شمارهٔ ۲۰۶: غارت چشم تو ما را مفلس و بیچاره ساخت
شمارهٔ ۲۰۷: غمت دارم مرا شادی همین است
شمارهٔ ۲۰۸: غمت ریخت خونم شهادت همین است
شمارهٔ ۲۰۹: غم عشق را هیچ تدبیر نیست
شمارهٔ ۲۱۰: کاف کفر ما ز طاها بر ترست
شمارهٔ ۲۱۱: کدام دل که ز عشق تو پای در گل نیست
شمارهٔ ۲۱۲: کی چاره درد من بیچاره ندانست
شمارهٔ ۲۱۳: کسی که پرتو انوار لامکانی یافت
شمارهٔ ۲۱۴: گر جانب محب نظری با حبیب هست
شمارهٔ ۲۱۵: گر چه از باران دیده خاک آن کو پر گل است
شمارهٔ ۲۱۶: گر حال دل به دوست نه امکان گفتن است
شمارهٔ ۲۱۷: گر زاهد کم خواره محبت نچشیده است
شمارهٔ ۲۱۸: گر صورت چین با رخ خوب تو به دعواست
شمارهٔ ۲۱۹: گر عشق تو داغ جان گذار است
شمارهٔ ۲۲۰: گر قصد خون ماست پس از دل ربودنت
شمارهٔ ۲۲۱: گر کشندم به غمزه چشمانت
شمارهٔ ۲۲۲: گر کم شده ست با من اکنون ترا ارادت
شمارهٔ ۲۲۳: گر مرا از نظر انداختی این هم نظری است
شمارهٔ ۲۲۴: گر مرا سر رود اندر غم جانان غم نیست
شمارهٔ ۲۲۵: گر یار طبیب درد من نیست
شمارهٔ ۲۲۶: گر یار مرا با من مسکین نظری نیست
شمارهٔ ۲۲۷: گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت
شمارهٔ ۲۲۸: گفتی از آن ماست دلت جان از آن کیست
شمارهٔ ۲۲۹: گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی
شمارهٔ ۲۳۰: گل از پیراهنت بونی شنیدست
شمارهٔ ۲۳۱: گل به صد لطف بدید آن برو پنداشت تن است
شمارهٔ ۲۳۲: گل شکفت و باز نو شد عشق ما بر روی دوست
شمارهٔ ۲۳۳: گل لاف ن با رخ آن سرو قد زد است
شمارهٔ ۲۳۴: گلی چون سرو ما در هر چمن نیست
شمارهٔ ۲۳۵: گنجی و نرا بیطلبیدن نتوان یافت
شمارهٔ ۲۳۶: گو خلق بدانید که دلدار من این است
شمارهٔ ۲۳۷: لبت را هر که چون شگر مزیده است
شمارهٔ ۲۳۸: اب تو نقل حیاتم به کام جان انداخت
شمارهٔ ۲۳۹: لعل جان بخشت ز جان ناز کتراست
شمارهٔ ۲۴۰: ما به کفر زلف او داریم ایمانی درست
شمارهٔ ۲۴۱: ما درین دیر تادیم هم از روز الست
شمارهٔ ۲۴۲: ما دلی داریم و آن بر دلبری خواهیم بست
شمارهٔ ۲۴۳: ما را نه غم ننگ و نه اندیشه نام است
شمارهٔ ۲۴۴: ما عاشقیم و رند، خرابات گوی ماست
شمارهٔ ۲۴۵: ماه در حسن برخسار تو خویشاوند است
شمارهٔ ۲۴۶: مائیم و دلی پر خون بر خاک سر کویت
شمارهٔ ۲۴۷: مجلس معطرست و به آن وقت ما خوش است
شمارهٔ ۲۴۸: مرا با تو نقل و شراب آرزوست
شمارهٔ ۲۴۹: مرا از چشم تو نازی نیاز است
شمارهٔ ۲۵۰: مرا با زلف او گر دسترس نیست
شمارهٔ ۲۵۱: مرا بر رخ از دیده خون آمد است
شمارهٔ ۲۵۲: مرا دلیست که جز با غم تو سر خوش نیست
شمارهٔ ۲۵۳: مرا که ساغر چشم از غم تو پر خون است
شمارهٔ ۲۵۴: مرا بی محنت او راحتی نیست
شمارهٔ ۲۵۵: مرا گفتی برین در این فغان چیست
شمارهٔ ۲۵۶: مرد بی درد مرد این ره نیست
شمارهٔ ۲۵۷: مرد عشق تو به غم همدرد است
شمارهٔ ۲۵۸: هست آن چشمیم و باز آن چشم میجوئیم مست
شمارهٔ ۲۵۹: مشنو که مرا به ز تو بار دگری هست
شمارهٔ ۲۶۰: مطلع حسن جمال است آفتاب روی دوست
شمارهٔ ۲۶۱: مقام عشق تو هر چند منزل خطر است
شمارهٔ ۲۶۲: من به شطرنج غمت جان و جهان خواهم باخت
شمارهٔ ۲۶۳: من نخواهم ز کمند نو نجات
شمارهٔ ۲۶۴: مه را ز ثاب حسن تو هر شب قیامت است
شمارهٔ ۲۶۵: مه لاف حسن زد به نو زا رخ بر او گرفت
شمارهٔ ۲۶۶: میل دلم بروی تو هر دم زیادت است
شمارهٔ ۲۶۷: نیست غیر از تو دستگیر ای دوست
شمارهٔ ۲۶۸: نیست ما را بجز آن جان و جهان در یایست
شمارهٔ ۲۶۹: نیست مرا دوستر از دوست دوست
شمارهٔ ۲۷۰: نیست مسموع آنکه گفتی با تو ما را جنگ نیست
شمارهٔ ۲۷۱: وعل بنان خانه براندازم آرزوست
شمارهٔ ۲۷۲: وصل تو ما را بهشت و ناز نعیم است
شمارهٔ ۲۷۳: هر نیر که بر سینه ام آن فتنه گر انداخت
شمارهٔ ۲۷۴: هر که از درد تو محروم بود بیمار است
شمارهٔ ۲۷۵: هر که ترا بافت دولت در جهان بافت
شمارهٔ ۲۷۶: هر که در عالم کم از یک لحظه دور از بار زیست
شمارهٔ ۲۷۷: هر که را نقش خط و خال تو در خاطر نیست
شمارهٔ ۲۷۸: هرگز به درد دوست دل ما ز جا نرفت
شمارهٔ ۲۷۹: هرگز ز جان من غم سودای او نرفت
شمارهٔ ۲۸۰: هزار شکر که آن چشم پر خمارم کشت
شمارهٔ ۲۸۱: هوس بار گر آزار دل افگار است
شمارهٔ ۲۸۲: هیچ عقل خرده بین نقش دهانت در نیافت
شمارهٔ ۲۸۳: یاد بوس چون منی حیف است کآید بر زبانت
شمارهٔ ۲۸۴: بار از ستیزه کینه باران بجد گرفت
شمارهٔ ۲۸۵: بار بر خوان ملاحت نمک خوبان است
شمارهٔ ۲۸۶: یار نزدیک آمد و از خویش ما را دور ساخت
شمارهٔ ۲۸۷: دل که شد زآن زلف سودانی مزاج
شمارهٔ ۲۸۸: اگر آن غمزه خواهد ز ترکان خراج
شمارهٔ ۲۸۹: چو شمع روز بر افروخت از نسیم صباح
شمارهٔ ۲۹۰: خطت که بر خط یاقوت بنهم ترجیح
شمارهٔ ۲۹۱: ز من که عاشق و رندم مجری زهد و صلاح
شمارهٔ ۲۹۲: ای صبا چند روی بر د جانان گستاخ
شمارهٔ ۲۹۳: آن پری وش که خطش گوشه مه می فرسود
شمارهٔ ۲۹۴: آنجا که وصف گیری آن دلربا کنند
شمارهٔ ۲۹۵: آن جگر گوشه ز خون دل ما بس نکند
شمارهٔ ۲۹۶: آنچه تو داری به حسن ماه ندارد
شمارهٔ ۲۹۷: آنرا که بر زبان صفت روی او رود
شمارهٔ ۲۹۸: آن سرو قد نگر که چه آزاد می رود
شمارهٔ ۲۹۹: آن سرو ناز رفت بگلشن نظر کنید
شمارهٔ ۳۰۰: آن شوخه به ما جز سر بیداد ندارد
شمارهٔ ۳۰۱: آن شهسوار خویان بارب چه نام دارد
شمارهٔ ۳۰۲: آنکه هرگز سوی من چشم رضائی نگشاد
شمارهٔ ۳۰۳: آن به ز بتان گوی لطافت به ذقن
شمارهٔ ۳۰۴: آنها که لب چون شکرستان نو پابند
شمارهٔ ۳۰۵: آن بار که پیوسته به ما دل نگران بود
شمارهٔ ۳۰۶: آهنین جانی مرا کز غصه تابی میدهد
شمارهٔ ۳۰۷: از باد سر زلفت یک روز پریشان شد
شمارهٔ ۳۰۸: از پرده هرکه رویت یک روز دیده باشد
شمارهٔ ۳۰۹: از تو چشمم چو غطت کی طرف مه باشد
شمارهٔ ۳۱۰: از سر هوای وصل تو بیرون نمی رود
شمارهٔ ۳۱۱: از کوی دوست دوش نسیمی به من رسید
شمارهٔ ۳۱۲: از لب او سختی چون به زبان می آید
شمارهٔ ۳۱۳: از لیش هر گه که خواهم کام دشنام دهد
شمارهٔ ۳۱۴: از من ای اهل نظر علم نظر آموزید
شمارهٔ ۳۱۵: افتاد دل از پای و ندانم ز چه افتاد
شمارهٔ ۳۱۶: اگر تو فخر نداری بدلقه گرد آلود
شمارهٔ ۳۱۷: اگر وظیفة دردت زمان زمان نرسد
شمارهٔ ۳۱۸: امشب آن ماه دل افروز به مهمان که بود
شمارهٔ ۳۱۹: امشب آن به به وثاق که فرو می آید
شمارهٔ ۳۲۰: اهل دل زلف درازت رشته جان گفته اند
شمارهٔ ۳۲۱: ای آتش سودای توأم سوخته چون عود
شمارهٔ ۳۲۲: ای خوش آن دم کز نو بونی با دل انگاران رسد
شمارهٔ ۳۲۳: ای گل نو ز توأم بوی کسی می آید
شمارهٔ ۳۲۴: ای مرا در هجر رویت چشم تر چون سر سفید
شمارهٔ ۳۲۵: رات اور دوسری باد گلریز شد و بر سر گل ژاله چکید
شمارهٔ ۳۲۶: بادی که نیست از سر کوی تو نیست باد
شمارهٔ ۳۲۷: باز این دل غمدیده به دام تو در افتاد
شمارهٔ ۳۲۸: باز تیر غمزه او بر دل ما کی رسد
شمارهٔ ۳۲۹: باز عید آمد و لبها ز طرب خندان شد
شمارهٔ ۳۳۰: باز گل دامن به دست عاشقان خود نهاد
شمارهٔ ۳۳۱: با سرود و آه و ناله میرود اشکم چو رود
شمارهٔ ۳۳۲: با عارض تو زلف دم از نقشه چین زند
شمارهٔ ۳۳۳: با غم عشق تو دل کیست که محرم باشد
شمارهٔ ۳۳۴: با منت لطف جز ستم نبود
شمارهٔ ۳۳۵: با من درد کش سبو بدهید
شمارهٔ ۳۳۶: با باد لبت ساقی چون می به قدح ریزد
شمارهٔ ۳۳۷: بر افشان زلف تا دل را شب محنت به روز آید
شمارهٔ ۳۳۸: به حلقه که ز زلفت با خبر ببرد
شمارهٔ ۳۳۹: به خال لب خط سبزت قرابتی دارد
شمارهٔ ۳۴۰: به خانه ای که چنین میهمان فرود آید
شمارهٔ ۳۴۱: بر دل از غمزه خدنگی زدی آن هم گذرد
شمارهٔ ۳۴۲: بر عزیزان غمزة شوخ تو خواری می کند
شمارهٔ ۳۴۳: به روی دوست که رویش بچشم من نگرید
شمارهٔ ۳۴۴: بس شد ز توبه ما را با پیر ما که گوید
شمارهٔ ۳۴۵: بکوش تا به کف آری کلید گنج وجود
شمارهٔ ۳۴۶: بگو بگوشه نشینان که رو براه کنید
شمارهٔ ۳۴۷: به مجلسی که از روی نو پرده بر گیرند
شمارهٔ ۳۴۸: بوی خوشت چو همدم باد سحر شود
شمارهٔ ۳۴۹: بهار آمد خبر از می فرستید
شمارهٔ ۳۵۰: بی تو مرا زندگی بکار نیاید
شمارهٔ ۳۵۱: بیزارم از آن دل که در درد نباشد
شمارهٔ ۳۵۲: بی لبت در جگر تشنه لبان آب نماند
شمارهٔ ۳۵۳: بیمار ترا کس نتوانست دوا کرد
شمارهٔ ۳۵۴: بیمار عشق جز لب او آرزو نکرد
شمارهٔ ۳۵۵: بی باد تو عشاق دل شاد نیابند
شمارهٔ ۳۵۶: پری را دلبری چندین نباشد
شمارهٔ ۳۵۷: پیش از آندم که می و میکده در عالم بود
شمارهٔ ۳۵۸: پیش رخ نو دیده پری را نکو ندید
شمارهٔ ۳۵۹: پیش رویت صنما وصف قمر نتوان کرد
شمارهٔ ۳۶۰: پیش روی تو ماه را چه وجود
شمارهٔ ۳۶۱: پیوسته ابرویت دل این ناتوان کشد
شمارهٔ ۳۶۲: تا دلم نظاره ان قامت زیبا نکرد
شمارهٔ ۳۶۳: تا رخت روشنی دیده نشد
شمارهٔ ۳۶۴: ترا رحمی به آن چشمان اگر باشد عجب باشد
شمارهٔ ۳۶۵: ناز گلبرگ رخت سنبل تر میریزد
شمارهٔ ۳۶۶: تشنه وصل ترا بی تو اگر خواب آمد
شمارهٔ ۳۶۷: جانا به نظر قد تو سرو چمن آمد
شمارهٔ ۳۶۸: جان را به غیر وصلت خوشدل نمی توان کرد
شمارهٔ ۳۶۹: جان و لبش از صبح ازل همنفسانند
شمارهٔ ۳۷۰: جمع باش ای دل که این وقت پریشان بگذرد
شمارهٔ ۳۷۱: جهان بخواب و دمی چشم من نیاساید
شمارهٔ ۳۷۲: بشیوه پسته و بادام تو یکی ز شکر
شمارهٔ ۳۷۳: چرا نسیم صبا خاک پاش میسپرد
شمارهٔ ۳۷۴: چشمت به سعی غمزه در فتنه باز کرد
شمارهٔ ۳۷۵: چشم تو التفات بمردم نمی کند
شمارهٔ ۳۷۶: چشم توأم به غمزه خونخوار می کشد
شمارهٔ ۳۷۷: چشم تو که آرام دل خلق جهان برد
شمارهٔ ۳۷۸: چشم خوشت آندم که سر از خواب برآورد
شمارهٔ ۳۷۹: چشم شوخت دل عاشق به هوس می گیرد
شمارهٔ ۳۸۰: چشم مستت گو شمال نرگس پر خواب داد
شمارهٔ ۳۸۱: چشمش را عقل و مبه و جان زد
شمارهٔ ۳۸۲: چنین که سوز فراقم ز سینه دود برآورد
شمارهٔ ۳۸۳: چو آن شاخ گل از بستان بر آمد
شمارهٔ ۳۸۴: چو بار زیستن اهل درد نپسندید
شمارهٔ ۳۸۵: چه کم شود ز تو ای مه که برمنت گذر افتد
شمارهٔ ۳۸۶: حدیث حسن او چون گل به دفتر در نمی گنجد
شمارهٔ ۳۸۷: حلقه پیش رخ از طره آن به واشد
شمارهٔ ۳۸۸: خانه دیده ز دیدار تو روشن باشد
شمارهٔ ۳۸۹: خبری ز هیچ قاصد زه دیار من نیامد
شمارهٔ ۳۹۰: خط تر گرد لبه عمدا نباشد
شمارهٔ ۳۹۱: خوشا غمی که برویم ز روی او آید
شمارهٔ ۳۹۲: در راه عشق هر که بمن اقتدا کند
شمارهٔ ۳۹۳: در صحبت دوست جان نگنجد
شمارهٔ ۳۹۴: در عشق تو ترک سره چه باشد
شمارهٔ ۳۹۵: در غم دلدار کس را این دل انگاری مباد
شمارهٔ ۳۹۶: دزد دلهاست سر زلف تو زانش بستند
شمارهٔ ۳۹۷: دگر گفتی نجویم بر تو بیداد
شمارهٔ ۳۹۸: دلبرا چشم خوشت آفت مستان آمد
شمارهٔ ۳۹۹: دلبر چه زود خط برخ دلستان کشید
شمارهٔ ۴۰۰: دل چراغیست که نور از رخ دلبر گیرد
شمارهٔ ۴۰۱: دل چو در زلف تو پیچید روانش بستند
شمارهٔ ۴۰۲: دل در طلیت روی به صحرای غم آورد
شمارهٔ ۴۰۳: دل ز داروخانه دردت دواه دارد امید
شمارهٔ ۴۰۴: دل غمدیده شکایت ز غم او نکند
شمارهٔ ۴۰۵: دل کجا شد خبرش غمزه او می داند
شمارهٔ ۴۰۶: دل که از درد تو پر شد ناله را چون کم کند
شمارهٔ ۴۰۷: دل گرمم ز نو بر آتش غم سوخته باد
شمارهٔ ۴۰۸: دل مقیم در آن جان جهان می باشد
شمارهٔ ۴۰۹: دل من بار جنایه تو نه تنها بکشد
شمارهٔ ۴۱۰: دل من بیئو دگر دیده بینا چه کند
شمارهٔ ۴۱۱: دل من صحبت دلدار دگر می طلبد
شمارهٔ ۴۱۲: دوستانم سگ تو میخوانند
شمارهٔ ۴۱۳: دوش باد سحری زلف تو می افشانید
شمارهٔ ۴۱۴: دوش چشمم ز فراق تو به خون تر میشد
شمارهٔ ۴۱۵: دوش در خانه ما ماه فرود آمده بود
شمارهٔ ۴۱۶: دوشم خیال روی تو در سر فتاده بود
شمارهٔ ۴۱۷: دوشم دل از غم تو بر آتش همی طپید
شمارهٔ ۴۱۸: دوشم ز قبله روی بر آن آستانه بود
شمارهٔ ۴۱۹: دوشینه ازو کلبه ما شاه نشین بود
شمارهٔ ۴۲۰: دوشینه خیالت همه شب مونس ما بود
شمارهٔ ۴۲۱: دی خرامان برهی بار مرا پیش آمد
شمارهٔ ۴۲۲: دیدی که بار وعده خود را وفا نکرد
شمارهٔ ۴۲۳: ذکر مه کردم شبی روی توأم آمد
شمارهٔ ۴۲۴: رخت گلبرگ خودرو مینماید
شمارهٔ ۴۲۵: رخ تو دیدم و زاهد نمی تواند دید
شمارهٔ ۴۲۶: رخ نو نور بماه تمام می بخشد
شمارهٔ ۴۲۷: رخی چنین که تو داری کدام مو دارد
شمارهٔ ۴۲۸: رویت به چنین دیده تماشا نتوان کرد
شمارهٔ ۴۲۹: روی تو به جز آینه دیدن که تواند
شمارهٔ ۴۳۰: روی تو دیدم سخنم روی داد
شمارهٔ ۴۳۱: روی زیبای تو هر بار که در چشم تر آید
شمارهٔ ۴۳۲: را گشودند بار بر ببندید
شمارهٔ ۴۳۳: زاهد از روی تو تا چند مرا توبه دهد
شمارهٔ ۴۳۴: زاهد باریک بین لبهای باریک تو دید
شمارهٔ ۴۳۵: از برگ گل که نسیم عبیر می آید
شمارهٔ ۴۳۶: زآن پیش که جان در تتق غیب نهان بود
شمارهٔ ۴۳۷: از آن میان هیچ اگر نشان باشد
شمارهٔ ۴۳۸: ز خوان وصل تو تا با من گدا چه رسد
شمارهٔ ۴۳۹: زان پیشتر که دیده جمال تو دیده بود
شمارهٔ ۴۴۰: از سوز جان من آن بیوفا چه غم دارد
شمارهٔ ۴۴۱: ز غمزه های نو چندانکه ناز میبارد
شمارهٔ ۴۴۲: زلفت که بر سمن گرهی عنبرین زند
شمارهٔ ۴۴۳: ز ماهتاب جمالت ز ماه تاب رود
شمارهٔ ۴۴۴: زمستی چشم او هرگز به حال ما نمی افتد
شمارهٔ ۴۴۵: ساقی بیار باده که عید صیام شد
شمارهٔ ۴۴۶: سالها دل در هوایت بر سر هر کو دوید
شمارهٔ ۴۴۷: سر زلفت نمی خواهم که در دست صبا افتد
شمارهٔ ۴۴۸: سرو اگر زآن قدر رفتار به بالاست زیاد
شمارهٔ ۴۴۹: سر ما را نرسد اینکه به پای تو رسد
شمارهٔ ۴۵۰: سرو را هر که راست می گوید
شمارهٔ ۴۵۱: سروسهی به بستان گر سالها برآید
شمارهٔ ۴۵۲: سرو سهی در بوستان چندانکه بالا می کشد
شمارهٔ ۴۵۳: شب که در خلوتم آن شمع شکر لب باشد
شمارهٔ ۴۵۴: شبی که روی تو ما را چراغ مجلس شد
شمارهٔ ۴۵۵: شبی کز آتش عشق تو جانم سوختن گیرد
شمارهٔ ۴۵۶: شوخی از چشم تو عجب نبود
شمارهٔ ۴۵۷: صبا ز دوست پیامی بسوی ما آورد
شمارهٔ ۴۵۸: صوفی از رندان بپوشد می که در خلوت بنوشد
شمارهٔ ۴۵۹: عاشقانت بسحرها که دعا می گویند
شمارهٔ ۴۶۰: عاشقان خط ترا مشک ختا می گویند
شمارهٔ ۴۶۱: عاشقان درد ترا دولت افزون خوانند
شمارهٔ ۴۶۲: عاشقان را جور و نازیار می باید کشید
شمارهٔ ۴۶۳: عاشقان روی ترا نور مصور خوانند
شمارهٔ ۴۶۴: عاشقان طالب و صاحب نظران در کارند
شمارهٔ ۴۶۵: عاشقان قصه های نو شنوید
شمارهٔ ۴۶۶: عرفات عشق بازان سر کوی بار باشد
شمارهٔ ۴۶۷: عشق بر آتش بسوخت دفتر بود و نبود
شمارهٔ ۴۶۸: عکس رویت چون فتد در آب آب از خود رود
شمارهٔ ۴۶۹: عندلیبی می زند بر گل نوانی بشنوید
شمارهٔ ۴۷۰: عید می آید و مردم مه نو میطلبند
شمارهٔ ۴۷۱: غبار خاک در او چو در خیال آرید
شمارهٔ ۴۷۲: غم عشقت دل ما را همیشه شاد میدارد
شمارهٔ ۴۷۳: غنچه از رشک دهان نو دهان گرد آورد
شمارهٔ ۴۷۴: فرح به سینه پر غصه بی تو چون آید
شمارهٔ ۴۷۵: قدح بدور لیت پر ز خون دلی دارد
شمارهٔ ۴۷۶: قلم صحیفة شوق ار هزار باره نویسد
شمارهٔ ۴۷۷: کدام ناز و تنعم به ذوق آن برسد
شمارهٔ ۴۷۸: کسی که درد تو خواهد دلش دوا چه کند
شمارهٔ ۴۷۹: کمترین کاری مراکز دیدۂ گریان فتاد
شمارهٔ ۴۸۰: گدای کوی ترا پادشاه میخوانند
شمارهٔ ۴۸۱: گر آن به در زکاة حسن مسکین تر گدا جوید
شمارهٔ ۴۸۲: گر به سنگ سنمم عشق تو دندان شکند
شمارهٔ ۴۸۳: گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود
شمارهٔ ۴۸۴: گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد
شمارهٔ ۴۸۵: گر تو از پرده به ما رخ بنمانی چه شود
شمارهٔ ۴۸۶: گرچه سرو چمن از آب روانی دارد
شمارهٔ ۴۸۷: اگر درد تو از حبیب باشد
شمارهٔ ۴۸۸: گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود
شمارهٔ ۴۸۹: گر دلم در زلف پنهان کردهای پیدا شود
شمارهٔ ۴۹۰: گر دم زنم بی روی او شرم آیدم از روی خود
شمارهٔ ۴۹۱: گرفتار سر زلفت کجا در بند سر باشد
شمارهٔ ۴۹۲: گر قرار تو به دلها نه چنانست که بود
شمارهٔ ۴۹۳: گرمه به زمین باشد آن زهره جبین باشد
شمارهٔ ۴۹۴: گفتمش حال دل گمشده دانی چون شد
شمارهٔ ۴۹۵: گل را بدور روی تو کس بر نمیکند
شمارهٔ ۴۹۶: گیرم که از تو بر من مسکین جفا رود
شمارهٔ ۴۹۷: لب ار اینست و گفتار این شکر باری چه می گوید
شمارهٔ ۴۹۸: البش جان عاشق هوس میکند
شمارهٔ ۴۹۹: ما بساط نیکنامی باز طی خواهیم کرد
شمارهٔ ۵۰۰: ما بکوی یار خود بخود سفر خواهیم کرد
شمارهٔ ۵۰۱: مائیم دل و دین به تو در باخته ای چند
شمارهٔ ۵۰۲: ما را بپای بوسی تو گر دسترس بود
شمارهٔ ۵۰۳: ما را دگر بر آن در خواب شبان نباشد
شمارهٔ ۵۰۴: ما را شب فراق کجا خواب می برد
شمارهٔ ۵۰۵: ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
شمارهٔ ۵۰۶: ما را هوس مسجد و سجاده نباشد
شمارهٔ ۵۰۷: مرا بی تو از دیده خون می رود
شمارهٔ ۵۰۸: مرا بی تو آسوده حالی نباشد
شمارهٔ ۵۰۹: مرا دلیست که از بار بار میطلبد
شمارهٔ ۵۱۰: مرا ز پیش براندی جفا همین باشد
شمارهٔ ۵۱۱: مرا ز خاک ره آن مه همیشه کم دارد
شمارهٔ ۵۱۲: مرا ز صحبت باران چه کار بگشاید
شمارهٔ ۵۱۳: مرا لطف گفتارش از راه برد
شمارهٔ ۵۱۴: مریض عشق بتان را بر طبیب نباشد
شمارهٔ ۵۱۵: مکن بیم که شمشیر رقیب ما بران باشد
شمارهٔ ۵۱۶: من به درد دل خوشم جان مرا صحت چه سود
شمارهٔ ۵۱۷: من بر سر آن کر بچه کارم همه دانند
شمارهٔ ۵۱۸: به با رخ تو خود را بوجه می ستای
شمارهٔ ۵۱۹: مهره روی تو نه در خورد من مسکین بود
شمارهٔ ۵۲۰: مهر قیامتی را هرگز زوال باشد
شمارهٔ ۵۲۱: مه طلعت ترا به تمامی غلام شد
شمارهٔ ۵۲۲: به من عید شد مبارک باد
شمارهٔ ۵۲۳: مه نامهربان من وفاداری نمیداند
شمارهٔ ۵۲۴: می برند از نو جفا بی سرو سامانی چند
شمارهٔ ۵۲۵: نام به بردم شبی روی توام آمد بیاد
شمارهٔ ۵۲۶: نام به بردم شبی روی توام آمد به یاد
شمارهٔ ۵۲۷: نخل مدنی ثمر برآورد
شمارهٔ ۵۲۸: ندارد آن دهان گفتم نشان گفتا چنان باشد
شمارهٔ ۵۲۹: نقطه دایره لطف دهان تو بود
شمارهٔ ۵۳۰: نمی خواهم که کسی با آن شکر لب هم نفس باشد
شمارهٔ ۵۳۱: نوبهاران ز گلم بوی تو خوش می آید
شمارهٔ ۵۳۲: نور چشمی بر صاحب نظری می آید
شمارهٔ ۵۳۳: نور چشمی تو ما را نظری میباید
شمارهٔ ۵۳۴: ورق روی تو عشاق نکو می خوانند
شمارهٔ ۵۳۵: وصل او مانده چرا دولت دنیا طلبید
شمارهٔ ۵۳۶: وقتی مرید بود دل اکنون غلام شد
شمارهٔ ۵۳۷: هدایه خواندی و هیچت هدایتی نرسید
شمارهٔ ۵۳۸: هر سحر کز سر کوی تو صبا برخیزد
شمارهٔ ۵۳۹: هر شب که از تو سوخته آه بر کشد
شمارهٔ ۵۴۰: هر قطره خون که از مژه بر روی ما چکد
شمارهٔ ۵۴۱: هر کجا با باد آن لب مجلسی انگیختند
شمارهٔ ۵۴۲: هر کجا ذکری از آن ابروی پرخم می رود
شمارهٔ ۵۴۳: هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود
شمارهٔ ۵۴۴: هر کسی در سر ازینگونه هوسها دارند
شمارهٔ ۵۴۵: هر که در راه تو اول قدم از خویش برید
شمارهٔ ۵۴۶: هرکه وصلش طلبد ترک سرش باید کرد
شمارهٔ ۵۴۷: هرگز به باد زلف خود آن مه رها نکرد
شمارهٔ ۵۴۸: هرگز ز زلف خویان بوی وفا نباید
شمارهٔ ۵۴۹: هرگزم روزی نداد آن طرفة بغداد داد
شمارهٔ ۵۵۰: هر گل که ز خاک من بروید
شمارهٔ ۵۵۱: هزار بار فزون ناز او گرم بکشد
شمارهٔ ۵۵۲: هزار سرو که در حد اعتدال برآید
شمارهٔ ۵۵۳: همه عمر از تو به من بوی وفائی نرسید
شمارهٔ ۵۵۴: همه کس را نظری از تو تمنا باشد
شمارهٔ ۵۵۵: هیچ آن دهان شیرین کس را عیان نباشد
شمارهٔ ۵۵۶: یاد روی تو چو در خاطر ما می گذرد
شمارهٔ ۵۵۷: یار اگر چاره گر عاشق بیچاره شود
شمارهٔ ۵۵۸: یارب آن شمع چگل دوش به مهمان که بود
شمارهٔ ۵۵۹: بار چندان که جفا جست و دل آزاری کرد
شمارهٔ ۵۶۰: بار در زیر لب چو خنده کند
شمارهٔ ۵۶۱: بار سر میخواهد از من خواهم گردن نهاد
شمارهٔ ۵۶۲: بار غروری به حسن خویش ندارد
شمارهٔ ۵۶۳: بار ما سرو بلند است بگوئیم بلند
شمارهٔ ۵۶۴: بار هر دم ز من خسته چرا می رنجد
شمارهٔ ۵۶۵: یک چشم زدن چشم تو بی ناز نباشد
شمارهٔ ۵۶۶: آن ترک مست بین که چها می کند دگر
شمارهٔ ۵۶۷: ای به زلف از شیروان عبارتر
شمارهٔ ۵۶۸: ای من غلام روی تو هر چه تمامتر
شمارهٔ ۵۶۹: با روی تو چیست جنت و هور
شمارهٔ ۵۷۰: بیاید بر آن دیده بگریست زار
شمارهٔ ۵۷۱: بر سر کوی تو گر بودی مرا راه گذر
شمارهٔ ۵۷۲: بر فروز امشب به طلعت مجلس ای ماه منیر
شمارهٔ ۵۷۳: تو آن شاخ گلی ای شوخ دلبر
شمارهٔ ۵۷۴: چراغ عمر ندارد فروغ بی رخ پار
شمارهٔ ۵۷۵: چشم تو که داشت خواب بسیار
شمارهٔ ۵۷۶: چندان بگریم بر در آن بیوفا شام و سحر
شمارهٔ ۵۷۷: چهره ام دیده چه حاصل که به خون کرد نگار
شمارهٔ ۵۷۸: خاک راه تر از آن روز که آمد به نظر
شمارهٔ ۵۷۹: خوش نسیمی است بوی صحبت یار
شمارهٔ ۵۸۰: دارم اندک روشنائی در بصر
شمارهٔ ۵۸۱: دردا که رفت عمر وه نکردیم هیچ کار
شمارهٔ ۵۸۲: دل دگر غم دارد از تو جان دگر
شمارهٔ ۵۸۳: دل رفت و نماند عقل و تدبیر
شمارهٔ ۵۸۴: دلی دارم ز چشمت ناتوانتر
شمارهٔ ۵۸۵: از سودای سر زلف چو زنجیر
شمارهٔ ۵۸۶: زهی چو کعبه ترا صد هزار سر بر در
شمارهٔ ۵۸۷: عاشق کند مشاهده حق بروی یار
شمارهٔ ۵۸۸: گر قبول نو فتد از من بیدل سیر و زر
شمارهٔ ۵۸۹: ما در این شهر ملولیم و از این قوم نغور
شمارهٔ ۵۹۰: مرا گونی بمیر از من چه تقصیر
شمارهٔ ۵۹۱: مگر ترک جفا و بکن جفای دگر
شمارهٔ ۵۹۲: من گریان چه کنم زآن مژه و غمزه حذر
شمارهٔ ۵۹۳: می خورد خونم به شوخی شاد و خندان آن پسر
شمارهٔ ۵۹۴: آرزو برده ام که چشم تو باز
شمارهٔ ۵۹۵: آنکه انداخت ز پایم چو سر زلف دراز
شمارهٔ ۵۹۶: ای خاک آستان تو شاهان سر فراز
شمارهٔ ۵۹۷: با چشم خوش ای شوخ مرا جنگ مینداز
شمارهٔ ۵۹۸: به دعوی قدت سرو سر افراز
شمارهٔ ۵۹۹: چو عشق آمد ای عقل خیز و گریز
شمارهٔ ۶۰۰: دریغ از جورت آمد وز جفا نیز
شمارهٔ ۶۰۱: رفت عمر و نشد آن شوخ به ما بار هنوز
شمارهٔ ۶۰۲: زاهد شهرم و صاحب نظر و شاهد باز
شمارهٔ ۶۰۳: سر من خاک پایت باد و جان نیز
شمارهٔ ۶۰۴: کشت چشم توأم به شیوه و ناز
شمارهٔ ۶۰۵: گل رخسار ترا وقت تماشاست هنوز
شمارهٔ ۶۰۶: ما را بچه جرم از نظر انداخته باز
شمارهٔ ۶۰۷: ما سر فدای خاک رهت کرده ایم باز
شمارهٔ ۶۰۸: مجلس ما به حضور تو چنانست امروز
شمارهٔ ۶۰۹: مژه تیزست و غمزه نیز و تو نیز
شمارهٔ ۶۱۰: نیست از سوز تو جانرا نه گزیر
شمارهٔ ۶۱۱: بار بیرون نشد ز خانه هنوز
شمارهٔ ۶۱۲: از بار دین و دنیا باشد مراد هر کس
شمارهٔ ۶۱۳: تو زما وصف آن جمال مپرس
شمارهٔ ۶۱۴: خیال خال لبش می کنم به خواب هوس
شمارهٔ ۶۱۵: دارم من از جهان غم باری همین و بس
شمارهٔ ۶۱۶: دل من طلبکار بار است و بس
شمارهٔ ۶۱۷: ساقی به می بر افروز امشب چراغ مجلس
شمارهٔ ۶۱۸: گر به مسجد نروم قبله من روی تو بس
شمارهٔ ۶۱۹: گفتمش نام تو گفتا از مه تابان پرس
شمارهٔ ۶۲۰: من و دردت مرا دوا این بس
شمارهٔ ۶۲۱: آن غمزه چو از ریش دل آزرد سر نیش
شمارهٔ ۶۲۲: آنکه ز بی گنه کشی نیست دمی ندامتش
شمارهٔ ۶۲۳: آنکه می خوانند مردم مردم چشم منش
شمارهٔ ۶۲۴: به خواب آن لعل میگون دیده ام دوش
شمارهٔ ۶۲۵: به مطرب شبه چه خوش میگفت چنگش
شمارهٔ ۶۲۶: چه گفت با تو شنیدی رباب و عود به گوش
شمارهٔ ۶۲۷: دارد به سجده شبها به روی بر زمینی
شمارهٔ ۶۲۸: دال زلف و الف قامت و بیم دهنش
شمارهٔ ۶۲۹: دلا نسیم عنایت وزید حاضر باش
شمارهٔ ۶۳۰: دل مسکین که می بینی ازینسان بی زر و زورش
شمارهٔ ۶۳۱: دل که دلداری ندارد دل نشاید خواندنش
شمارهٔ ۶۳۲: رفت بار من و بگذاشت مرا با دل ریش
شمارهٔ ۶۳۳: رفتی ز برم عاقبت ای شوخ جفا کیش
شمارهٔ ۶۳۴: زهی کشیده کمان ابروی تو تا بن گوش
شمارهٔ ۶۳۵: سرو دیوانه شدست از هوسی بالایش
شمارهٔ ۶۳۶: شوخی که کشد عاشق نزدیک من آریدش
شمارهٔ ۶۳۷: کسی که دل طرف زلف یار میکشدش
شمارهٔ ۶۳۸: گر زلف دراز فکنی از طرف بناگوش
شمارهٔ ۶۳۹: گنه دیده گراینست که کردم نگهش
شمارهٔ ۶۴۰: لاابالی را اگر سامان نباشد گو مباش
شمارهٔ ۶۴۱: لب میگزد چو چشم گشایم بدیدنش
شمارهٔ ۶۴۲: ما به شادی جهانی نفروشیم
شمارهٔ ۶۴۳: ما به فریاد آمدیم از ناله شبهای خویش
شمارهٔ ۶۴۴: مرا بگفت کسان چون قلم مران از پیش
شمارهٔ ۶۴۵: من باده بخورم چکنم گو حرام باش
شمارهٔ ۶۴۶: می میرسد از باغ به خدمت برسیدش
شمارهٔ ۶۴۷: نشان شیروان دارد سر زلف پریشانش
شمارهٔ ۶۴۸: نیستم دسترسی آنکه ببوسم پایش
شمارهٔ ۶۴۹: بار خرمن سوز ما گو روی گندمگون بپوش
شمارهٔ ۶۵۰: به نینی که بر آن در بریم سجده خاص
شمارهٔ ۶۵۱: کجا کنند به نیغ از تو عاشقان اعراض
شمارهٔ ۶۵۲: داریم ساقیا هوس عشرت و نشاط
شمارهٔ ۶۵۳: کسی که دوست ندارد ز جان ندارد
شمارهٔ ۶۵۴: دل چه کند سرو و تماشای باغ
شمارهٔ ۶۵۵: کنار آب و لب جویبار و گوشه باغ
شمارهٔ ۶۵۶: بار بنشست به مجلس بنشانید چراغ
شمارهٔ ۶۵۷: ای خطت خوب و عبارت نازک و لبها لطیف
شمارهٔ ۶۵۸: در زورق حیات است جان رقیب خائف
شمارهٔ ۶۵۹: زهی بدایت حسن رخنه نهایت لطف
شمارهٔ ۶۶۰: به حسن خلق بستان دل ز عشاق
شمارهٔ ۶۶۱: به مسجد هفته از تو کجا یک سجدة لایق
شمارهٔ ۶۶۲: طبیب عشق به خون گو بساز شربت عاشق
شمارهٔ ۶۶۳: هوای وصل تو دارد غریق بحر فراق
شمارهٔ ۶۶۴: ز حسرت خاک شد این چشم غمناک
شمارهٔ ۶۶۵: اگرچه دور بود از تو مه به صد فرسنگ
شمارهٔ ۶۶۶: نارگی می جنبدم در تن چو چنگ
شمارهٔ ۶۶۷: ز رویم وقت کشتن می رود رنگ
شمارهٔ ۶۶۸: ای رایت جمال تو نقش نگین دل
شمارهٔ ۶۶۹: ای ورق گل بهشت از رخ نازکت خجل
شمارهٔ ۶۷۰: به زلف و خال تو کردی خون خویش سبیل
شمارهٔ ۶۷۱: بی تو مرا خواب و خیال وصال
شمارهٔ ۶۷۲: پری به حسن و لطافت نداشت با همه حال
شمارهٔ ۶۷۳: زاهد شهرم ز رندی می کند هر دم سؤال
شمارهٔ ۶۷۴: مرو مایل به قد تست چه حاجت به دلیل
شمارهٔ ۶۷۵: عشق حرفی ست که دال است بر آیات کمال
شمارهٔ ۶۷۶: گر چشم شوخ نست به عاشق کشی مثل
شمارهٔ ۶۷۷: لاف رندی مزن ای زاهد پاکیزه خصال
شمارهٔ ۶۷۸: مرا سرگشته میدارد خیال زهد بی حاصل
شمارهٔ ۶۷۹: مرا گویند عاشق گرد و بیدل
شمارهٔ ۶۸۰: نیست جز درد سری زین دل غمگین حاصل
شمارهٔ ۶۸۱: نیست کس را به حسن روی تو قیل
شمارهٔ ۶۸۲: آن دهان را بدو لب قند مکرر گفتم
شمارهٔ ۶۸۳: از لب او تاخیری بافتیم
شمارهٔ ۶۸۴: از لب و زلف او نشان جستم و باز یافتم
شمارهٔ ۶۸۵: ای بخت بارینی که به باران رسانیم
شمارهٔ ۶۸۶: ای زنگیان زلف ترا شاه چین غلام
شمارهٔ ۶۸۷: با تو از دل نشانه یافته ام
شمارهٔ ۶۸۸: باز در آن کو گذری بافتم
شمارهٔ ۶۸۹: باز در عشق یکی دل به غلامی دادم
شمارهٔ ۶۹۰: باز می بیخودی بروی تو خوردیم
شمارهٔ ۶۹۱: بیوی خویش گردان زنده بازم
شمارهٔ ۶۹۲: بحمدالله که دیگر بر روی دوستانه دیدم
شمارهٔ ۶۹۳: به خالت نسبت مشک ختنا کردم خطا کردم
شمارهٔ ۶۹۴: به درد تو جز ناله همدم ندارم
شمارهٔ ۶۹۵: بر آمد جان ز شوق آن دهانم
شمارهٔ ۶۹۶: بسی درد از غم عشقت کشیدم
شمارهٔ ۶۹۷: بکش به ناز مرا ای به غمزه آفت مردم
شمارهٔ ۶۹۸: بگذار تا به گلشن روی تو بگذریم
شمارهٔ ۶۹۹: بیا ساقی که بیخ غم به دور گل براندازیم
شمارهٔ ۷۰۰: بی تو نفسی که زنده مانم
شمارهٔ ۷۰۱: پیش رخ نو مه را حسنی چنان ندیدم
شمارهٔ ۷۰۲: تا خانه دل جای نمنای تو کردیم
شمارهٔ ۷۰۳: تا دست به زلف بار بردیم
شمارهٔ ۷۰۴: ترا بر دیده من جاست گفتم
شمارهٔ ۷۰۵: ترا چون چشم خود دیگر به مردم دید نتوانم
شمارهٔ ۷۰۶: ترا در دل وفا باشد چه دانم
شمارهٔ ۷۰۷: ترا شوخ اندک وفا گفته ایم
شمارهٔ ۷۰۸: را که هست ز ساعد در آستین پرسیم
شمارهٔ ۷۰۹: ترا گر بی وفا گفتم چه گفتم
شمارهٔ ۷۱۰: جان دارم و دل دارم سر دارم و زر دارم
شمارهٔ ۷۱۱: چرا رنجید بار از من گناه خود نمی دانم
شمارهٔ ۷۱۲: چون روز روشن است که ما رند و عاشقیم
شمارهٔ ۷۱۳: چه بودی گر شبی در خواب رفتی چشم بیدارم
شمارهٔ ۷۱۴: چه خسته میکنی ای جان به غمزه خاطر مردم
شمارهٔ ۷۱۵: چه خوش بود آن شبی کز در در آمد بار مهرویم
شمارهٔ ۷۱۶: چه خوشتر دولتی زینم که دایم با تو بنشینم
شمارهٔ ۷۱۷: چه رنجم از تو گر کشتی به نازم
شمارهٔ ۷۱۸: حقوق ناز و عتاب حبیب من دانم
شمارهٔ ۷۱۹: خال ب نسته داغ جانم
شمارهٔ ۷۲۰: خیال چشم و ابرویت شبی در خواب میدیدم
شمارهٔ ۷۲۱: دارم آن سر که سر زلف نگاری گیرم
شمارهٔ ۷۲۲: در دست در درونم درمان آن ندانم
شمارهٔ ۷۲۳: درین زحمت که این نوبت من از ریش درون دارم
شمارهٔ ۷۲۴: دل برفت از دست ما تنها نه دل دلدار هم
شمارهٔ ۷۲۵: دل ز چشم او به نازی مست شد بی خویش هم
شمارهٔ ۷۲۶: دل گرفت از بتان به رویم
شمارهٔ ۷۲۷: دل نیست بدستم بر دلیر چه فرستم
شمارهٔ ۷۲۸: دوش آرزونی شکسته بودم
شمارهٔ ۷۲۹: دوش با خود ترانه می گفتم
شمارهٔ ۷۳۰: دوش بی روی تو روی از خون دل برداشتم
شمارهٔ ۷۳۱: رحمت آری و کنی چاره این درد نهانم
شمارهٔ ۷۳۲: رخ بپوشید و جگره میسوزدم
شمارهٔ ۷۳۳: رخت رشک قمر گفتیم گفتیم
شمارهٔ ۷۳۴: رفت از دست من آن زیبانگاری چون کنم
شمارهٔ ۷۳۵: روز عید است و من امروز بر آن در میرم
شمارهٔ ۷۳۶: روز نشاطست و عیش باده بیارید و جام
شمارهٔ ۷۳۷: روز وشب از غم عشق تودر اندیشه درم
شمارهٔ ۷۳۸: رویت گل سیراب نگوئیم چه گوئیم
شمارهٔ ۷۳۹: ز ابرویت به محراب نیازم
شمارهٔ ۷۴۰: زیر لب قند مکرر سخنت را گفتم
شمارهٔ ۷۴۱: ساقی بیار شیشه می تا به هم خوریم
شمارهٔ ۷۴۲: سالها شد که در تک و پوییم
شمارهٔ ۷۴۳: سحر خروش کنان بر درت گذر کردیم
شمارهٔ ۷۴۴: سر بر در توأم بنگر سربلندیم
شمارهٔ ۷۴۵: سر زلف تو کرد آخر به سودانی گرفتارم
شمارهٔ ۷۴۶: سر که بر پای تو بنهادم از آن بردارم
شمارهٔ ۷۴۷: شاه مرغانم سوی تخت سلیمان می پرم
شمارهٔ ۷۴۸: شب که ز حسرت رخت چشم به ماه کرده ام
شمارهٔ ۷۴۹: شبی که بی رخ آن شمع مه جبین باشم
شمارهٔ ۷۵۰: شوخ چشمیم کشد دل که کشد از نازم
شمارهٔ ۷۵۱: صحبت عاشق و حبیب بهم
شمارهٔ ۷۵۲: صحبت بار بهشتی ست پر از ناز و نعیم
شمارهٔ ۷۵۳: صد جان ز لبت بوام گیرم
شمارهٔ ۷۵۴: صفت زلف کجت راست نباید به قلم
شمارهٔ ۷۵۵: عشق تو داغ بندگی باز کشیده بر دلم
شمارهٔ ۷۵۶: عمریست کز دیار تو محروم مانده ایم
شمارهٔ ۷۵۷: عمریست که از خلوته در میکده مسئوریم
شمارهٔ ۷۵۸: عید می آید و وقتست که در مه نگریم
شمارهٔ ۷۵۹: غم دوست من مغتنم می شمارم
شمارهٔ ۷۶۰: قدحی بیار ساقی که ز تویه شرمسارم
شمارهٔ ۷۶۱: قراری کرده ام با شود که چون در پیش بار افتم
شمارهٔ ۷۶۲: گر به میخانه حریف می و شاهد باشم
شمارهٔ ۷۶۳: گر بی تو یک دو دم من بیمار زیستم
شمارهٔ ۷۶۴: گر تو سر خواهی ز من سر با تو ببارم به چشم
شمارهٔ ۷۶۵: گر جان ز من دلشده خواهی بسپارم
شمارهٔ ۷۶۶: گر خود هزار سنگ ملامت به سر خورم
شمارهٔ ۷۶۷: گر دل طلبی از من جان هم به تو در بازم
شمارهٔ ۷۶۸: گر دهد دستم کز آن عارض نقابش بر کنم
شمارهٔ ۷۶۹: گر کام خود از لبت بگیرم
شمارهٔ ۷۷۰: گر گذاری که با تو در نگویم
شمارهٔ ۷۷۱: اگر من از عشق آن دو رخ میرم
شمارهٔ ۷۷۲: گفت دلدارم که از هجران دلت خون می کنم
شمارهٔ ۷۷۳: گفت بار از غیر ما پوشان نظر گفتم بچشم
شمارهٔ ۷۷۴: ما از نو سخنور جهانیم
شمارهٔ ۷۷۵: ما از شراب و شاهد صد بار توبه کردیم
شمارهٔ ۷۷۶: ما از لب تو کام ندیدیم و گذشتیم
شمارهٔ ۷۷۷: ما با غم تو خرم و آسوده خاطربم
شمارهٔ ۷۷۸: ما به سودای تو دامن ز جهان در چیدیم
شمارهٔ ۷۷۹: ما چو قطع نظر از روی نکو نتوانیم
شمارهٔ ۷۸۰: ما خانه دل جای تمنای تو کردیم
شمارهٔ ۷۸۱: ما در حریم مجلس عشاق محرمیم
شمارهٔ ۷۸۲: ما درین شهر به دام صنمی در بندیم
شمارهٔ ۷۸۳: ما را سر آنست که در پای تو افتیم
شمارهٔ ۷۸۴: ما رند و قلندر صفت و عاشق و مستیم
شمارهٔ ۷۸۵: ما ز سگان درت بیشتر و کمتریم
شمارهٔ ۷۸۶: ما لبت را نمک، شوان ملاحت خوانیم
شمارهٔ ۷۸۷: مرا گویند باران کیست بار تو چرا گویم
شمارهٔ ۷۸۸: مریض عشقم و درد تو دارم
شمارهٔ ۷۸۹: من ازین خرقه آلوده که در بر دارم
شمارهٔ ۷۹۰: من برین در بندهام تا زنده ام
شمارهٔ ۷۹۱: من ترا مانده به هر بار کجا بار شوم
شمارهٔ ۷۹۲: من ترک زهد کرده و رندی گزیده ام
شمارهٔ ۷۹۳: من دل خسته به درد تو دوا یافته ام
شمارهٔ ۷۹۴: من ز بویش بیخوده و دیوانه ام
شمارهٔ ۷۹۵: من ز جانان به جان گریخته ام
شمارهٔ ۷۹۶: من ز غمت خرم و به یاد تو شادم
شمارهٔ ۷۹۷: من زمهرت هر سحر کز سوز دل دم میزنم
شمارهٔ ۷۹۸: من طاقت دوری ز رخ یار ندارم
شمارهٔ ۷۹۹: من که از وصل تو ای دوست جدا می باشم
شمارهٔ ۸۰۰: من و درد تو آنگه باد مرهم
شمارهٔ ۸۰۱: من همچو گردم در رهت زآن رو طلبکار توام
شمارهٔ ۸۰۲: مهی نشست خیال رخت به خانه چشم
شمارهٔ ۸۰۳: نام آن لب به خط سبز به جانی دیدم
شمارهٔ ۸۰۴: نرود نقش خیال تو زمانی ز ضمیرم
شمارهٔ ۸۰۵: نقد جان چیست که در دامن جانان ریزم
شمارهٔ ۸۰۶: نیست جز غم بینو خوردن دیگرم
شمارهٔ ۸۰۷: وصف دهن تنگ تو من هیچ نگویم
شمارهٔ ۸۰۸: هر شبی تا به سحر دست دعا بگشایم
شمارهٔ ۸۰۹: هر شبی خاک درت از گریه پر خون می کنم
شمارهٔ ۸۱۰: هرگاه که به ناکامی دور از لب بار افتم
شمارهٔ ۸۱۱: بار اشکم دید و شد بر من رحیم
شمارهٔ ۸۱۲: یار من بار دگر می طلبد دانستم
شمارهٔ ۸۱۳: بار هر چند به ناحق طلبه آزارم
شمارهٔ ۸۱۴: یک شب نسیم زلفت از حلقه شنودم
شمارهٔ ۸۱۵: آتش دوری دل ما بر نتابد بیش ازین
شمارهٔ ۸۱۶: آمد درون دل غمت دیگر نمی آید برون
شمارهٔ ۸۱۷: آمد لب تو باز بصد نازه در سخن
شمارهٔ ۸۱۸: امروز بحمدالله فارغ شدم از دشمن
شمارهٔ ۸۱۹: ای بدل نزدیک و دور از دیدن گریان من
شمارهٔ ۸۲۰: ای خوش آن باد که از کوی تو آید بر من
شمارهٔ ۸۲۱: ای عادت قدیمت دلهای ما شکستن
شمارهٔ ۸۲۲: ای غمت آرام جان عاشقان
شمارهٔ ۸۲۳: ای غمت فوت جان سوختگان
شمارهٔ ۸۲۴: ای لبت چون شکر و نقل دهان نیز چنان
شمارهٔ ۸۲۵: ای نهاده بار هجران بر دل پر درد من
شمارهٔ ۸۲۶: با درد تو آرمید نتوان
شمارهٔ ۸۲۷: بحر عشقت بحر بی پایاب گفتن میتوان
شمارهٔ ۸۲۸: بدیده سوی تو حیف آیدم گذر کردن
شمارهٔ ۸۲۹: برخ قدر گل و گلزار بشکن
شمارهٔ ۸۳۰: بر درت بی آب شد اشکم ز بسیار آمدن
شمارهٔ ۸۳۱: برگ گل خواندمش از لطف برنجید ز من
شمارهٔ ۸۳۲: تا رفتی از برم شده ام زار و ناتوان
شمارهٔ ۸۳۳: ترک دل گفت آن دو چشم و دل ز تیر غمزه خون
شمارهٔ ۸۳۴: چشم اگر اینست و ابرو این و ناز و شیوه این
شمارهٔ ۸۳۵: چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن
شمارهٔ ۸۳۶: چه خوش است از تو بوس بخوشی نیاز کردن
شمارهٔ ۸۳۷: حدیث بار شیرین لب نگنجد در دهان من
شمارهٔ ۸۳۸: خاک پایت دوست دارد روی من
شمارهٔ ۸۳۹: خبری بافتم از بار مپرسید ز من
شمارهٔ ۸۴۰: خواجه چرا نشسته خیز که رفت کاروان
شمارهٔ ۸۴۱: خوشا در کوی دلبر آرمیدن
شمارهٔ ۸۴۲: خوش است بر لب معشوق مست بوسیدن
شمارهٔ ۸۴۳: خواهیم نقد جان و سر در پای جانان ریختن
شمارهٔ ۸۴۴: داری لب و دهانی شیرین ولی چه شیرین
شمارهٔ ۸۴۵: در سر زنجیر زلف او من بی عقل و دین
شمارهٔ ۸۴۶: دلا نحفه جان به جانان رسان
شمارهٔ ۸۴۷: دل است جایش و با دیده فتاده به خون
شمارهٔ ۸۴۸: دلبر نازک دل من هر زمان رنجد ز من
شمارهٔ ۸۴۹: دل که میرفت ز خود چون نرود باز چنین
شمارهٔ ۸۵۰: دلم را صبر ممکن نیست از روی نکو کردن
شمارهٔ ۸۵۱: دل من عاشق باریست که گفتن نتوان
شمارهٔ ۸۵۲: دل نثار زلف جانان کرد جان خویشتن
شمارهٔ ۸۵۳: دوستان مرحمتی بر دل بیچاره من
شمارهٔ ۸۵۴: راز عشقت ز دل آمد به زبان
شمارهٔ ۸۵۵: روی او از زلف دیدن می توان
شمارهٔ ۸۵۶: زلف بر دوش آن پری در ماهتاب آمد برون
شمارهٔ ۸۵۷: زنشاط و عیش بادا لب تو همیشه خندان
شمارهٔ ۸۵۸: زیر پا دامن کشان زلف دوتای او ببین
شمارهٔ ۸۵۹: سرو می ماند به قد یار من
شمارهٔ ۸۶۰: سوخت به داغ غم چنان دل که نماند ازو نشان
شمارهٔ ۸۶۱: سوخت جانم تا ز پا افتاد زلفت بر ذقن
شمارهٔ ۸۶۲: سوختی ای مرهم جانها درون ریش من
شمارهٔ ۸۶۳: شبی خواهم چو شمعش لب گزیدن
شمارهٔ ۸۶۴: شبی نگذرد بر دوچشم اشک گلگون
شمارهٔ ۸۶۵: شه لشکر کش ما برد از ما عقل و هوش و دین
شمارهٔ ۸۶۶: طوطی ب نو دید و در افتاد در سخن
شمارهٔ ۸۶۷: عاشق کیست دلم باز نخواهم گفتن
شمارهٔ ۸۶۸: عاشقی چیست مقیم در جانان بودن
شمارهٔ ۸۶۹: عشق حالیست که جبریل بر آن نیست امین
شمارهٔ ۸۷۰: قدمت آن با الف با سرو سیمین
شمارهٔ ۸۷۱: کارم ز دست شد نظری کن بکار من
شمارهٔ ۸۷۲: که خبر برد به بار از من مبتلای غمگین
شمارهٔ ۸۷۳: گر سرزنیغ نیزت دارد سر بریدن
شمارهٔ ۸۷۴: گر شبی آن مه ز منزل بی نقاب آید برون
شمارهٔ ۸۷۵: گر قد همچو سروش در بر توان گرفتن
شمارهٔ ۸۷۶: ما باز دل نهادیم بر جور دلستانان
شمارهٔ ۸۷۷: مرا که خرقة ارزق به باده شد گلگون
شمارهٔ ۸۷۸: من نخواهم دیده از رویت دگر برداشتن
شمارهٔ ۸۷۹: من و محنت تو زهی راحت من
شمارهٔ ۸۸۰: مه عیدت مبارک باد ای خورشید مهرویان
شمارهٔ ۸۸۱: میزند بر آتش دل جوش می آب اینچنین
شمارهٔ ۸۸۲: نخواهم بیش از این از خلق راز خویش پوشیدن
شمارهٔ ۸۸۳: نمی دهد دهنت کام ما از آن لب شیرین
شمارهٔ ۸۸۴: توش کن خواجه على رغم صراحی شکنان
شمارهٔ ۸۸۵: په جویست آن روان در فر شیرین
شمارهٔ ۸۸۶: نیست بازی با رخ او عشق پنهان باختن
شمارهٔ ۸۸۷: هر دمی با دگری ناز مکن
شمارهٔ ۸۸۸: آنکه رنگی نیست کس را از لب رنگین او
شمارهٔ ۸۸۹: آه که خاک راه شد دیده من براه تو
شمارهٔ ۸۹۰: اگر دشنام می گونی مرا گو
شمارهٔ ۸۹۱: ای حریم کعبه دل کوی تو
شمارهٔ ۸۹۲: ای دلاویزتر از رشته جان کا کل تو
شمارهٔ ۸۹۳: ای دل حکایت غم خود با صبا بگو
شمارهٔ ۸۹۴: ای دل غلام أو شدی ای من غلام تو
شمارهٔ ۸۹۵: ای کاش رفتمی چو صبا در حریم تو
شمارهٔ ۸۹۶: ای نور دیده را نگرانی بسوی تو
شمارهٔ ۸۹۷: بی لب ساقی مرا می فرود در گلو
شمارهٔ ۸۹۸: چاره کس نکند غمزه خونخواره تو
شمارهٔ ۸۹۹: چو در جان کرد و دل جا غمزه تو
شمارهٔ ۹۰۰: دل سوی او رفت جان هم گرو برو
شمارهٔ ۹۰۱: دل ضعیف به یکباره ناتوان شد ازو
شمارهٔ ۹۰۲: دو بوسم که گفتی اگر گویم آن کو
شمارهٔ ۹۰۳: زهی زان قامت رعنای دلجو
شمارهٔ ۹۰۴: سرخوش است ای پسر مرا باتو
شمارهٔ ۹۰۵: غلام پیر خراباتم و طبیعت او
شمارهٔ ۹۰۶: گر تیر کشی از طرف غمزة جادو
شمارهٔ ۹۰۷: اگر مرا صد سر بود هر یک پر از سودای او
شمارهٔ ۹۰۸: گفت کئی تو من بنده تو
شمارهٔ ۹۰۹: گفتمش ماه پر است آن چهره گفتا پر مگو
شمارهٔ ۹۱۰: گفتم ملکی با بشری گفت که هردو
شمارهٔ ۹۱۱: گفته از ما دلت بردار زنهار این مگو
شمارهٔ ۹۱۲: ما به کلی طمع وصل بریدیم از تو
شمارهٔ ۹۱۳: نداند قدر حسنت کس به از تو
شمارهٔ ۹۱۴: آن عارض و رخسار و جبین هست در سه ماه
شمارهٔ ۹۱۵: از فرقت نو هر دم خون بارم از دو دیده
شمارهٔ ۹۱۶: اشک چو لعل ریزد آن لب مرا ز دیده
شمارهٔ ۹۱۷: ای از حدیث زلف توام بر زبان گره
شمارهٔ ۹۱۸: ای با لب شیرین سخنت تلخ فتاده
شمارهٔ ۹۱۹: ای چو چشم خوش تو چشم کسی کم دیده
شمارهٔ ۹۲۰: ای خط مشکبار تو پیچیده گرد ماه
شمارهٔ ۹۲۱: ای دل ریش من از جور تو غمگین گونه
شمارهٔ ۹۲۲: ای رخ و زلف سیاه تو شب تیره و ماه
شمارهٔ ۹۲۳: ای روان گرد درت اشک روان پیوسته
شمارهٔ ۹۲۴: ای شیشۂ دل ما در زیر پا شکسته
شمارهٔ ۹۲۵: ای لب و گفتار تور شیرین همه
شمارهٔ ۹۲۶: ای مردم در چشمم مثل رخت ندیده
شمارهٔ ۹۲۷: ای منت جانفشان دیرینه
شمارهٔ ۹۲۸: ای نبات قد سبزت شکرستان همه
شمارهٔ ۹۲۹: به ابروان تو زاهد چو چشم وا کرده
شمارهٔ ۹۳۰: با تو در دل نبایدم رخ ماه
شمارهٔ ۹۳۱: باد آرد بر من بوی نو ناگه ناگه
شمارهٔ ۹۳۲: برهگذار قد بار دیدم از ناگاه
شمارهٔ ۹۳۳: بناز کشتن او بازم آرزوست چه چاره
شمارهٔ ۹۳۴: بیروی او ز دیدۂ بینا چه فایده
شمارهٔ ۹۳۵: بینم ابروی تو پیوسته مه نو گه گه
شمارهٔ ۹۳۶: تا توانی دل مشتاق بدست آری به
شمارهٔ ۹۳۷: چو چشم مست تو دیدم خمارم از دیده
شمارهٔ ۹۳۸: چندین چه بلا و درد است این آه
شمارهٔ ۹۳۹: خواهم که کنم بار دگر در تو نظاره
شمارهٔ ۹۴۰: در پای تو تنها به سر ماست فتاده
شمارهٔ ۹۴۱: دلم به زخم زبانها نگردد آزرده
شمارهٔ ۹۴۲: دلم ترسد در آن زلف خمیده
شمارهٔ ۹۴۳: روی خوب از من مشتاق نپوشانی به
شمارهٔ ۹۴۴: زاد راه عاشقان اشک است و روی زرد و آه
شمارهٔ ۹۴۵: زیر پا از زلف مشکین گه گهی میکن نگاه
شمارهٔ ۹۴۶: شبت خوش باد ای باد سحرگاه
شمارهٔ ۹۴۷: کحل بصر نیست جز آن خاک راه
شمارهٔ ۹۴۸: گر سر طلبی بر درت آریم به دیده
شمارهٔ ۹۴۹: گفتم شکرست آن به دهان گفت ترا چه
شمارهٔ ۹۵۰: ب بار برهم چرا زد ز پسته
شمارهٔ ۹۵۱: ما جگر سوختگان داغ تو داریم همه
شمارهٔ ۹۵۲: مرا که روی تو بینم چه حاجت است
شمارهٔ ۹۵۳: هر نیر کز تو بر دل غم پرور آمده
شمارهٔ ۹۵۴: هر نیر که بر جان ز تو از دور رسیده
شمارهٔ ۹۵۵: ای بار نازنین مگر از فتنه زاده ای
شمارهٔ ۹۵۶: باز خود را چو گل تازه بر آراسته ای
شمارهٔ ۹۵۷: تا برخسار مه از غالیه چوگان زده ای
شمارهٔ ۹۵۸: چرا جنییت شاهی بظلم تاخته ای
شمارهٔ ۹۵۹: گر همه وقتی همه دلخون نه ای
شمارهٔ ۹۶۰: لیست آن بگو با شکر خورده ای
شمارهٔ ۹۶۱: آشوب جانی شوخ جهانی
شمارهٔ ۹۶۲: آن شوخ دی براهی میرفت همچو شاهی
شمارهٔ ۹۶۳: از در خویش مرا بر در غیری بری
شمارهٔ ۹۶۴: اگر در کشتنم تأخیر کردی
شمارهٔ ۹۶۵: اگر ز محنت دنیا خلاص می طلبی
شمارهٔ ۹۶۶: ای آفتاب روی تو در اوج دلبری
شمارهٔ ۹۶۷: ای آیت حسن از رخ خوب تو مثالی
شمارهٔ ۹۶۸: ای از خط تو زنگ بر آئینه شاهی
شمارهٔ ۹۶۹: ای بوده با تو ما را خویشی و آشنائی
شمارهٔ ۹۷۰: ای درد درون جان چه باشی
شمارهٔ ۹۷۱: ای دل این بیچارگی و مستمندی تا یکی
شمارهٔ ۹۷۲: ای دهان تو قند و لب همه می
شمارهٔ ۹۷۳: ای رخت آیت حسن و دهنت لطف خدای
شمارهٔ ۹۷۴: ای صبا برخاک کوی یار ما خوش میروی
شمارهٔ ۹۷۵: ای صبا تاکی به زلف بار بازی می کنی
شمارهٔ ۹۷۶: ای گل روی ترا چون من بهر سو بلبلی
شمارهٔ ۹۷۷: این چه نبهاست وین چه شیرینی
شمارهٔ ۹۷۸: ای ولوله عشق تو بره هر ر کویی
شمارهٔ ۹۷۹: با تو ه را نمی رسد دعوی
شمارهٔ ۹۸۰: باز به ناز کش مرا چیست که ناز می کنی
شمارهٔ ۹۸۱: باز بگذشتی بر آن زلفه ای نسیم مشکبوی
شمارهٔ ۹۸۲: باز دست از جانفشانان بر فشاندی
شمارهٔ ۹۸۳: بازم از طلعت خود دیده منور کردی
شمارهٔ ۹۸۴: با مسکنت و عجز و ضعیفی وفقیری
شمارهٔ ۹۸۵: با من این بودت ز اول شرط باری
شمارهٔ ۹۸۶: بچشم جان چو چراغی که در میان ز جاجی
شمارهٔ ۹۸۷: بجز نور و ضیاء و گرمی از آذر چه می خواهی
شمارهٔ ۹۸۸: بده ساقی شراب ارغوانی
شمارهٔ ۹۸۹: بر سر راه طلب بافت گدانی گهری
شمارهٔ ۹۹۰: بر گل به پای سرو چو رفتار می کنی
شمارهٔ ۹۹۱: بر من بیدل اگر جور و ستم فرمودی
شمارهٔ ۹۹۲: برویت بنگرم ناگه نرنجی
شمارهٔ ۹۹۳: بکوی عشق باشی شیر مردی
شمارهٔ ۹۹۴: به مجلسی که بمستان ز لب شراب دهی
شمارهٔ ۹۹۵: به باران کهن یاری نکردی
شمارهٔ ۹۹۶: تا خلوت دل خالی از اغیار نیابی
شمارهٔ ۹۹۷: تا کی ای مونس دلم بیموجی غمگین کنی
شمارهٔ ۹۹۸: تب چرا درد سر آورد بنازک بدمی
شمارهٔ ۹۹۹: ترا چگونه توان گفت یوسف ثانی
شمارهٔ ۱۰۰۰: ترا دیده هر بار دیدی چه بودی
شمارهٔ ۱۰۰۱: ترکمن مه بود بترکی آی
شمارهٔ ۱۰۰۲: تن در پی جان می رود ای بخت کجانی
شمارهٔ ۱۰۰۳: تو چشم آنکه حق بینی نداری
شمارهٔ ۱۰۰۴: نو درد نداری و رخ زرد نداری
شمارهٔ ۱۰۰۵: تو سروی و گل خندان همانکه میدانی
شمارهٔ ۱۰۰۶: چرا به تحفه دردم همیشه ننوازی
شمارهٔ ۱۰۰۷: چرا هر دم از پیش ما میگریزی
شمارهٔ ۱۰۰۸: چشم شوخ و دل سنگین بر سیمین داری
شمارهٔ ۱۰۰۹: چو تو دشمن از دوست نشناختی
شمارهٔ ۱۰۱۰: چو گل به لطف نو زد ان نازک اندامی
شمارهٔ ۱۰۱۱: چه لطف است این که با من مینمائی
شمارهٔ ۱۰۱۲: چه موجب است که هیچ التفات ما نکنی
شمارهٔ ۱۰۱۳: حدیث خوشی هیچ با ما نگوئی
شمارهٔ ۱۰۱۴: خرم آن دم که توأم مونس و همدم باشی
شمارهٔ ۱۰۱۵: خواهم بر تو بردن تن را که شد خیالی
شمارهٔ ۱۰۱۶: خواهی که به هیچ غم نمیری
شمارهٔ ۱۰۱۷: دارم ز ابروان تو چشم عنایتی
شمارهٔ ۱۰۱۸: درین پستی گر آن مه را نیابی
شمارهٔ ۱۰۱۹: درین ره هرچه جونی آن بیابی
شمارهٔ ۱۰۲۰: دست ندارم از تو من گرچه زېایم افکنی
شمارهٔ ۱۰۲۱: دگر باره تیغ جفا بر کشیدی
شمارهٔ ۱۰۲۲: دل رفت به باد دلپذیری
شمارهٔ ۱۰۲۳: دل ز باران کهن برداشتی
شمارهٔ ۱۰۲۴: دل شد ز عشق باری شیدا چنانکه دانی
شمارهٔ ۱۰۲۵: دل شیشه ایست جای خیال تو ای پری
شمارهٔ ۱۰۲۶: دل که سودای تو می پخت کبابش کردی
شمارهٔ ۱۰۲۷: دل من به داغ جفا سوختی
شمارهٔ ۱۰۲۸: دل می کنی جراحت و مرهم نمیدهی
شمارهٔ ۱۰۲۹: راز معشوق حدیثیست نهان داشتنی
شمارهٔ ۱۰۳۰: ز دیده در دل دیوانه رفتی
شمارهٔ ۱۰۳۱: زمن که مهر تو دارم به سینه روی چه تایی
شمارهٔ ۱۰۳۲: ز من مپرس که از عاشقان زار کی
شمارهٔ ۱۰۳۳: سالها گر بنویسم صفت مشتاقی
شمارهٔ ۱۰۳۴: سیمین بدنی سرو قدی پس دهانی
شمارهٔ ۱۰۳۵: شیرین لبی شکر دهنی سرو قامتی
شمارهٔ ۱۰۳۶: صنما در خط سنبل مه تابان داری
شمارهٔ ۱۰۳۷: طبیب عاشقان آمد بیا بگذار بیدردی
شمارهٔ ۱۰۳۸: عاشقی و بی دلی بیدلبری
شمارهٔ ۱۰۳۹: قطره قطره از دریا چو به ساحل آیی
شمارهٔ ۱۰۴۰: کاش که سرو ناز ما از در ما در آمدی
شمارهٔ ۱۰۴۱: کدام سر که ندارد دماغ سودانی
شمارهٔ ۱۰۴۲: گر از در به تیم برانی نو دانی
شمارهٔ ۱۰۴۳: گر از شاخ دولت گلی چیدمی
شمارهٔ ۱۰۴۴: اگر او یاد من دلخسته کردی
شمارهٔ ۱۰۴۵: گر باد سوی خاک من آرد ز تو بویی
شمارهٔ ۱۰۴۶: گر به پاکی خضر وقتی و روح القدسی
شمارهٔ ۱۰۴۷: گر بردرت این اشک چو سیلاب گذشتی
شمارهٔ ۱۰۴۸: گر بری دست به آئینه و در خود نگری
شمارهٔ ۱۰۴۹: گر به فردوسی از حریم وصل نگشانی دری
شمارهٔ ۱۰۵۰: گر به من یار شوی ور نشوی
شمارهٔ ۱۰۵۱: گر تو دل ما سوختی از آتش دوری
شمارهٔ ۱۰۵۲: گر زلف خود به فتنه و شوخی رها کنی
شمارهٔ ۱۰۵۳: گر گم شوی از خود خبر بار بیایی
شمارهٔ ۱۰۵۴: گر لذت خونریزی آن غمزه شناسی
شمارهٔ ۱۰۵۵: گر همه وقتی همه دل خون نیی
شمارهٔ ۱۰۵۶: گفتم ای سیم ذقن گفت کرا می گوئی
شمارهٔ ۱۰۵۷: گل و رخسار تو دارند به هم یکرنگی
شمارهٔ ۱۰۵۸: مبارک منزلی خوش سرزمینی
شمارهٔ ۱۰۵۹: مپوشان روی خود ای شوخ خود رای
شمارهٔ ۱۰۶۰: مرا در درد بی باری دریغا بار بایستی
شمارهٔ ۱۰۶۱: مرا زیبد به چوگان سر زلفت نظربازی
شمارهٔ ۱۰۶۲: من آن بهتر که باشم رند و عامی
شمارهٔ ۱۰۶۳: من اوصاف حست ندانم کماهی
شمارهٔ ۱۰۶۴: من کیستم که ورزم سودای چون تو باری
شمارهٔ ۱۰۶۵: من کیم گفتی که گویم خاک نعلین منی
شمارهٔ ۱۰۶۶: مویت از عنبر تر فرق ندارد مویی
شمارهٔ ۱۰۶۷: ناوک غمزه چو هر سو به شتاب اندازی
شمارهٔ ۱۰۶۸: ندارد دلم طاقت بی توی
شمارهٔ ۱۰۶۹: ندانم کی به دام من در افتی
شمارهٔ ۱۰۷۰: نشان خاک پای او اگر می یافتم جایی
شمارهٔ ۱۰۷۱: نیست بهای جان بسی پیش تو چون کشد کسی
شمارهٔ ۱۰۷۲: ورای آن چه سعادت بود که ناگاهی
شمارهٔ ۱۰۷۳: وصال اوست بخت ما نبینم آن به بیداری
شمارهٔ ۱۰۷۴: هرگز سوی ما چشم رضائی نگشادی
شمارهٔ ۱۰۷۵: هر لحظه به غمزه دل ریشم چه خراشی
شمارهٔ ۱۰۷۶: هر لحظه بما از نو رسد تحفة دردی
شمارهٔ ۱۰۷۷: هر لحظه غمزه ها به جفا نیز می کنی
شمارهٔ ۱۰۷۸: ما رسی هیچ شب ای مه از وطن جانب ما نیامدی
شمارهٔ ۱۰۷۹: یارب این درد دل و فرقت جانان تاکی

کمال الدین خجندی

آمارگیر وبلاگ