کتابخانه دیجیتال

اثیر اخسیکتی

اثیر اخسیکتیدیوان اشعار | اثیرغزل ها

378

شمارهٔ ۱: چه خرمی است که امروز نیست زنگان را
شمارهٔ ۲: زهی فرمانده مطلق جهان را
شمارهٔ ۳: ز میان ببرد ناگه، دل من بتی شکر لب
شمارهٔ ۴: مدامم ده، که ایامم مدام است
شمارهٔ ۵: صبحدمان، ازمی گل بوی مست
شمارهٔ ۶: گرچه سوگندان خوری، کاکنون نکوتر دارمت
شمارهٔ ۷: مشرق مه دور گریبان اوست
شمارهٔ ۸: شکر، زلعل تو در لولوی خوشاب شکست
شمارهٔ ۹: بی روی تو، روی خرمی نیست
شمارهٔ ۱۰: در عشق تو یک کار مرا ساز و نسق نیست
شمارهٔ ۱۱: چون مرا دولت وصل تو، شبی روزی نیست
شمارهٔ ۱۲: مه رخم، سرو قامت افتاده ست
شمارهٔ ۱۳: یا رب آن ماه تمام، آن من است
شمارهٔ ۱۴: این زبان کاندرین دهان من است
شمارهٔ ۱۵: ای اختری، که شاه کواکب غلام توست
شمارهٔ ۱۶: بازار تو را کرانه ئی نیست
شمارهٔ ۱۷: کس به عشق تو دستیارم نیست
شمارهٔ ۱۸: طبیب درد بیدرمان کدام است
شمارهٔ ۱۹: خیزید و می آرید که هنگام بهار است
شمارهٔ ۲۰: یا رب آن روح ممثل چه خوش است
شمارهٔ ۲۱: با دل بد عهد تو گاو گل سر دامن است
شمارهٔ ۲۲: آن چشم مست بین که خرد در خمار اوست
شمارهٔ ۲۳: ازفلک آن ماه کون آمده است
شمارهٔ ۲۴: کار ستمت بجان رسیده است
شمارهٔ ۲۵: یا رب آن روی است با آن زیب و کشّی یا مه است
شمارهٔ ۲۶: یک امروزت سر من چاکرت هست
شمارهٔ ۲۷: محرم عشق را حکایت نیست
شمارهٔ ۲۸: هنگامه ی خورشید ز رخسار تو بشکست
شمارهٔ ۲۹: هیچ، دردی بتو ای مایه درمان مرساد
شمارهٔ ۳۰: یاد میدار که از مات نمی آید یاد
شمارهٔ ۳۱: چو لب افق بخندید و دم صبا بر آمد
شمارهٔ ۳۲: من خاک چنان با دم، گاو زلف تو جنباند
شمارهٔ ۳۳: تدبیر دل مرا نمیخواهد
شمارهٔ ۳۴: هرکه دل بر سرو بالائی نهد
شمارهٔ ۳۵: هرکه در دامن تو آویزد
شمارهٔ ۳۶: بی غم عشق تو دل بکار نیاید
شمارهٔ ۳۷: دوستی یکدل و دمساز نماند
شمارهٔ ۳۸: خوی تو باجور روزگار بسازد
شمارهٔ ۳۹: خیمه در کوی یار خواهم زد
شمارهٔ ۴۰: همچو بالای تو سروی بچمن می نرسد
شمارهٔ ۴۱: دل به عشق تو جانسپاری کرد
شمارهٔ ۴۲: وقت بیاید که دور غم بسر آید
شمارهٔ ۴۳: روزی که جفاهای تو بر یاد من آید
شمارهٔ ۴۴: رخ او دیده را بصر بخشد
شمارهٔ ۴۵: نه صفای تو در بصر گنجد
شمارهٔ ۴۶: آنرا که چنان سلسله ها بافته باشد
شمارهٔ ۴۷: روی تو، ممالک جهان ارزد
شمارهٔ ۴۸: گه بود ماه که با روی تو از کوه بر آید
شمارهٔ ۴۹: گر نقاب از دورخ براندازد
شمارهٔ ۵۰: نام تو، بهر زبان در افتاد
شمارهٔ ۵۱: حسن رویش دیده پرخون میکند
شمارهٔ ۵۲: از تو هر آنچه برمن درویش میرود
شمارهٔ ۵۳: جهان پیرباز از دست نیسان خرقه می پوشد
شمارهٔ ۵۴: با سرو قدت چمن بسوزد
شمارهٔ ۵۵: دهان تنگ آن دلبر نشان طبع من دارد
شمارهٔ ۵۶: شام از طرب رخت سحر گردد
شمارهٔ ۵۷: لعل تو به نکته دُر چکاند
شمارهٔ ۵۸: یار دست جور در جان میکند
شمارهٔ ۵۹: جان نقش رخ تو بر بصر دارد
شمارهٔ ۶۰: وصلش مرا قرین سعادت نمیکند
شمارهٔ ۶۱: از عشق تو بوی خون همی آید
شمارهٔ ۶۲: دل ز دست غمت بجان نجهد
شمارهٔ ۶۳: باز مرا عشق کهن تازه شد
شمارهٔ ۶۴: هر محتشمی پایه عشق تو ندارد
شمارهٔ ۶۵: تن بی غم تو جان نمیخواهد
شمارهٔ ۶۶: از لب یار شکر می باید
شمارهٔ ۶۷: که را هجرت به پرسش کمتر آید
شمارهٔ ۶۸: دست ار، همه بتان بجمال و وفا برند
شمارهٔ ۶۹: وصل شک نیست که در می باید
شمارهٔ ۷۰: بهار امسال خوشتر می نماید
شمارهٔ ۷۱: هر آنکس را که دلداری چو آن سرو سهی باشد
شمارهٔ ۷۲: یکدمت خود غم دلم دارد
شمارهٔ ۷۳: تهمت اشکم چو پیدا میشود
شمارهٔ ۷۴: مرغی یگانه بودم یاری بدستم آمد
شمارهٔ ۷۵: یارستم پیشه باز، دست جفا می برد
شمارهٔ ۷۶: آتش عشق تو چون زبانه برآرد
شمارهٔ ۷۷: دل بر امید وصل تو جان را همی زند
شمارهٔ ۷۸: دردی است در دیار که درمان نمیبرد
شمارهٔ ۷۹: جهان، جان فشاند چو روی تو بیند
شمارهٔ ۸۰: باز دل در عشق رائی میزند
شمارهٔ ۸۱: با آنکه بهشیاری همتات نمی افتد
شمارهٔ ۸۲: تو را اگر تو، توئی عالمی شکار بود
شمارهٔ ۸۳: پایه حسن تو آفتاب ندارد
شمارهٔ ۸۴: با که گویم راز چون همدم نماند
شمارهٔ ۸۵: پسته خندان تو شکر فشاند
شمارهٔ ۸۶: مشتری غاشیه مهر تو بر دوش کشد
شمارهٔ ۸۷: امید وصل غم روز هجر چون شب شمع
شمارهٔ ۸۸: جور تو گر عنان بجنباند
شمارهٔ ۸۹: مرا براین نسزاید که از تو باشم دور
شمارهٔ ۹۰: تا تولای تو کردم شدم از خود بیزار
شمارهٔ ۹۱: آن زلف مشوش بین در عنبر و بان منگر
شمارهٔ ۹۲: دلا فتراک آن جان و جهان گیر
شمارهٔ ۹۳: یک نظر در صورت آن روح روحانی نگر
شمارهٔ ۹۴: دلبری دارم که یارب زینهار
شمارهٔ ۹۵: ای ز تو بر هر دماغی صد هوس
شمارهٔ ۹۶: مسلمانان فغان از دست چشم کافر مستش
شمارهٔ ۹۷: گر ز کوی عاشقانی، تا عدم هم خانه باش
شمارهٔ ۹۸: تو چه گوئی ار بپرسم زلب شکرفشانش
شمارهٔ ۹۹: در خون دل نشاندم روی ازفراق رویش
شمارهٔ ۱۰۰: مهمان تو آمد دل در باغ رضا خوان کش
شمارهٔ ۱۰۱: در فراقت طاقت من گشت طاق
شمارهٔ ۱۰۲: چند خورم خون خود ازدست دل
شمارهٔ ۱۰۳: چو من عادت چنین دارم که غم را شادی انگارم
شمارهٔ ۱۰۴: می بین که تا چه غایت از تو به درد و تابم
شمارهٔ ۱۰۵: باز در دست چرخ بد سازم
شمارهٔ ۱۰۶: از همه عالم خریدار توام
شمارهٔ ۱۰۷: پیمان شکنا بر سر پیمانت نمی بینم
شمارهٔ ۱۰۸: درد هجران تو را داغ جگر ساخته ام
شمارهٔ ۱۰۹: دوش با دوست محاکات بجان میگردم
شمارهٔ ۱۱۰: دلبری دارم که جان میخواهد از من، چون کنم
شمارهٔ ۱۱۱: همه عارض تو بینم، چو نظر بر آب دارم
شمارهٔ ۱۱۲: مه را وجود گفتن با روی او نیارم
شمارهٔ ۱۱۳: از دل گره غم تو بگشادم
شمارهٔ ۱۱۴: دوش در عیش و عشرتی بودم
شمارهٔ ۱۱۵: بی تو با یک دل، غم دل مانده ام
شمارهٔ ۱۱۶: هرغم که دهد عشق تو من خار ندارم
شمارهٔ ۱۱۷: یا رب این من، غریب کم خطرم
شمارهٔ ۱۱۸: از نو، رقمی بر دل درویش کشیدم
شمارهٔ ۱۱۹: کو محرمی که قصه تو در میان نهم
شمارهٔ ۱۲۰: بی شب زلف تو سیه روزم
شمارهٔ ۱۲۱: چون با غم تو قرار گیرم
شمارهٔ ۱۲۲: ره صد رهگذرت میدارم
شمارهٔ ۱۲۳: با آنکه در میان دل آتش همی زنم
شمارهٔ ۱۲۴: کارم از عشق بجان است، چه تدبیر کنم
شمارهٔ ۱۲۵: شب دوش با دوست می خورده ام
شمارهٔ ۱۲۶: خیز تا دست طرب یکدم، بجام می زنیم
شمارهٔ ۱۲۷: آنم که زین بر اسب تمنا نهاده ام
شمارهٔ ۱۲۸: در فراق تو سوخت این جگرم
شمارهٔ ۱۲۹: به حق آنکه جز از تو، کسی گزیده نیم
شمارهٔ ۱۳۰: بهر کژم که نهی نقش خویش می بینم
شمارهٔ ۱۳۱: میروم از غم عشق تو چنان بیخبرم
شمارهٔ ۱۳۲: وه که امروز بحال دگرم
شمارهٔ ۱۳۳: ساقی من از خمار شبانه مشوشم
شمارهٔ ۱۳۴: پر دردم و بمانده ز درمان خویشتن
شمارهٔ ۱۳۵: خه خه آن سوسن سیرابش بین
شمارهٔ ۱۳۶: ای سعی کرده عشق تو در خون و جان من
شمارهٔ ۱۳۷: ای بر گشاده دست به بیداد عاشقان
شمارهٔ ۱۳۸: ای جهان را، یادگار از طغرل و الب ارسلان
شمارهٔ ۱۳۹: چیست، شرط عاشقان با بینوائی ساختن
شمارهٔ ۱۴۰: این چرخ دغا پیشه دست خوش خوی تو
شمارهٔ ۱۴۱: از رهی روی بگردان و برو
شمارهٔ ۱۴۲: ای در دل و جان سواری تو
شمارهٔ ۱۴۳: باز دل را تازه شد درد کهن با یار نو
شمارهٔ ۱۴۴: سیم اگر پیش سمن لافی زد از سیمای او
شمارهٔ ۱۴۵: داد دلم نمیدهد زلف ستم پرست تو
شمارهٔ ۱۴۶: ای شکرخای شده گوش از تو
شمارهٔ ۱۴۷: ای مرهم هر سینه مجروح لب تو
شمارهٔ ۱۴۸: ای همه شیران اسیر دام تو
شمارهٔ ۱۴۹: ای شکار آویز دل فتراک تو
شمارهٔ ۱۵۰: گوهر دیده کرده ام، پیشکش جمال تو
شمارهٔ ۱۵۱: ما مانده ایم و جانی، در دست غم بمانده
شمارهٔ ۱۵۲: ای مرا چون جان گرامی جام جانپرور بخواه
شمارهٔ ۱۵۳: ای غمت در جان من آویخته
شمارهٔ ۱۵۴: توسن بسر عنان بمن ده
شمارهٔ ۱۵۵: گره مشک، بر سمن چه زنی
شمارهٔ ۱۵۶: دگر بار ای دل سنگین فتادی
شمارهٔ ۱۵۷: دیدی چگونه ما را، بگذاشتی و رفتی
شمارهٔ ۱۵۸: والله که به بیباکی، ناموس جهان بردی
شمارهٔ ۱۵۹: دل ببری، تن بزنی، اینت بلائی که توئی
شمارهٔ ۱۶۰: ای پشیمان شده ز دلداری
شمارهٔ ۱۶۱: من تنگدل و تو تنگ خوئی
شمارهٔ ۱۶۲: ای عهد تو جمله نانمازی
شمارهٔ ۱۶۳: جانم فدای توست، که جانان من توئی
شمارهٔ ۱۶۴: تو که از درد سری آه کنی
شمارهٔ ۱۶۵: ای دل آخر تا کی این دیوانگی
شمارهٔ ۱۶۶: کژ نهادی کُله، چه سرداری
شمارهٔ ۱۶۷: زلف چون بر عذار میفکنی
شمارهٔ ۱۶۸: در کار تو از دست بشد عهد جوانی
شمارهٔ ۱۶۹: ای به هلاک جان من، عشق تو را کفایتی
شمارهٔ ۱۷۰: بر گل چو مثال عنبر انگیزی
شمارهٔ ۱۷۱: دلا آن به که با جان در نبندی
شمارهٔ ۱۷۲: رخ تو فتنه جهان بودی
شمارهٔ ۱۷۳: جانا، همه آیت نکوئی
شمارهٔ ۱۷۴: روز تو اقبال و فرخ نیستی
شمارهٔ ۱۷۵: چون گشت رخ چمن دل آرای
شمارهٔ ۱۷۶: گرد ماه از زلف عنبر می نهی
شمارهٔ ۱۷۷: مشک می رنگ، بر سمن چه زنی
شمارهٔ ۱۷۸: بدین جمال اگر تو را وفاستی
شمارهٔ ۱۷۹: بتن بودم امروز چون ناتوانی
شمارهٔ ۱۸۰: صبحدم آن روی چون نگارچه شوئی
شمارهٔ ۱۸۱: سوزی است مرا در دل دانی که چسان سوزی
شمارهٔ ۱۸۲: بس کاین دل زار ریش کردی
شمارهٔ ۱۸۳: کره مشک بر سمن چه زنی
شمارهٔ ۱۸۴: ای قاعده ی بزرگواری
شمارهٔ ۱۸۵: ای بنده ی لب تو، لب آبدار می
شمارهٔ ۱۸۶: شبگیر و تنها میروی ای شمع دلها تا کجا
شمارهٔ ۱۸۷: زهی چتر قمر طرف کلاهت
شمارهٔ ۱۸۸: هرکه عشقت خرید جان بفروخت
شمارهٔ ۱۸۹: نیم شبان دلبرک نیم مست
شمارهٔ ۱۹۰: بر آن کس که کمتر ز سگ باد پیشت
شمارهٔ ۱۹۱: جشن فرخنده نوروز جهان افروز است
شمارهٔ ۱۹۲: رو که میدان جهان میدان توست

اثیر اخسیکتی

آمارگیر وبلاگ