به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۷: گیرم که اثر نماند یارب ها را

750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گیرم که اثر نماند یارب ها را
درمان نکنی به پرسشی تب ها را
روزی دو به وعده خوشم زنده بدار
کز بهر تو زنده داشتم شبها را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶: یاری که بدوست سربلندی ما را 2شمارهٔ ۷: گیرم که اثر نماند یارب ها را 3شمارهٔ ۸: ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟4شمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا 5شمارهٔ ۱۰: ای صبر چه تخمی که بکارند ترا 6شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا 7شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا 8شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا 9شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را 10شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 11شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 12شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 13شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 14شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 15شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 16شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 17شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 18شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 19شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 20شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 21شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 22شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 23شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 24شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 25شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 26شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 27شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 28شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 29شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 30شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 31شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 32شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 33شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 34شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 35شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 36شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 37شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 38شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 39شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 40شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 41شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 42شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 43شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 44شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 45شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 46شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 47شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 48شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 49شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 50شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 51شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 52شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 53شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 54شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 55شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 56شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 57شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 58شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 59شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 60شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 61شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 62شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 63شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 64شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 65شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 66شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 67شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 68شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 69شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 70شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 71شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 72شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 73شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 74شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 75شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 76شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 77شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 78شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 79شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 80شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 81شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 82شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 83شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 84شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 85شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 86شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 87شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 88شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 89شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 90شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 91شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 92شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 93شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 94شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 95شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 96شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 97شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 98شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 99شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 100شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 101شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 102شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 103شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 104شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 105شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 106شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 107شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 108شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 109شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 110شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...111شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 112شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 113شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 114شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 115شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 116شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...117شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 118شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 119شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 120شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 121شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 122شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 123شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 124شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 125شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 126شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 127شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 128شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 129شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 130شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 131شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 132شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 133شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 134شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 135شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 136شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 137شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 138شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 139شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 140شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 141شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 142شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 143شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 144شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 145شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 146شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 147شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 148شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 149شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 150شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 151شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 152شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 153شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 154شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 155شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 156شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 157شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 158شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 159شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 160شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 161شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...162شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...163شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 164شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 165شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...166شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 167شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 168شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 169شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 170شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 171شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 172شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 173شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 174شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 175شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 176شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 177شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 178شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 179شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 180شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 181شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 182شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 183شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 184شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 185شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...186شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 187شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 188شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 189شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 190شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 191شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 192شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 193شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 194شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 195شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 196شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 197شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 198شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 199شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 200شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 201شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 202شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 203شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 204شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 205شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 206شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 207شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 208شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 209شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 210شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 211شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 212شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 213شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 214شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 215شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 216شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 217شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 218شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 219شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 220شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 221شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 222شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 223شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 224شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 225شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 226شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 227شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 228شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 229شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 230شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 231شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 232شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 233شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 234شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 235شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 236شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 237شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 238شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 239شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 240شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 241شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 242شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 243شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 244شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 245شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 246شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 247شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 248شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 249شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 250شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 251شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 252شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 253شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 254شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 255شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 256شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 257شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 258شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 259شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 260شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 261شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 262شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 263شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 264شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 265شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 266شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 267شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 268شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 269شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 270شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 271شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 272شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 273شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 274شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 275شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 276شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 277شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 278شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 279شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 280شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 281شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 282شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 283شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 284شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 285شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 286شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 287شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 288شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 289شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 290شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 291شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 292شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 293شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 294شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 295شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 296شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟297شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 298شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 299شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 300شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 301شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 302شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 303شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 304شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 305شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 306شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 307شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 308شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 309شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 310شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 311شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 312شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 313شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 314شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 315شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 316شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 317شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 318شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 319شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 320شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 321شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 322شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 323شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 324شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 325شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 326شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 327شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 328شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 329شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 330شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 331شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 332شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 333شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 334شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 335شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 336شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 337شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 338شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 339شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 340شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 341شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 342شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 343شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 344شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 345شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 346شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 347شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 348شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 349شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 350شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 351شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 352شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 353شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 354شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 355شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 356شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 357شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 358شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 359شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 360شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 361شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 362شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 363شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 364شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 365شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 366شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 367شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 368شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 369شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 370شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 371شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 372شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 373شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 374شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 375شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 376شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 377شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 378شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 379شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 380شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 381شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 382شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 383شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 384شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 385شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 386شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 387شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 388شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 389شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 390شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 391شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 392شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 393شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 394شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 395شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 396شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 397شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 398شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 399شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 400شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 401شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 402شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 403شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 404شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 405شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 406شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 407شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 408شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 409شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 410شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 411شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 412شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 413شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 414شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 415شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 416شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 417شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 418شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 419شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 420شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 421شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 422شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 423شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 424شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 425شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 426شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 427شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 428شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 429شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 430شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 431شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 432شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 433شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 434شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 435شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 436شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 437شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 438شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 439شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 440شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 441شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 442شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 443شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 444شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 445شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 446شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 447شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 448شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 449شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 450شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 451شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 452شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 453شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 454شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 455شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 456شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 457شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 458شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 459شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 460شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 461شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 462شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 463شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 464شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 465شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 466شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 467شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 468شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 469شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...470شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 471شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 472شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 473شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 474شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 475شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 476شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 477شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 478شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 479شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 480شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 481شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 482شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 483شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 484شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 485شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 486شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 487شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 488شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 489شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 490شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 491شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 492شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 493شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 494شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 495شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 496شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 497شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 498شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 499شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 500شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 501شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 502شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 503شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 504شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 505شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 506شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 507شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 508شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 509شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 510شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 511شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 512شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 513شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 514شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 515شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 516شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 517شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 518شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 519شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 520شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 521شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 522شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 523شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 524شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 525شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 526شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 527شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 528شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 529شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 530شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 531شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 532شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 533شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 534شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 535شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 536شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 537شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 538شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 539شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 540شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 541شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 542شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 543شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 544شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!545شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 546شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 547شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 548شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 549شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 550شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ