به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

زین سیم و زر جهان که پیرامن تست
دانی که چه مقدار نصیب تن تست
آن زر که مفرح دل دوست بود
وان سیم که میخ دیده دشمن تست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 2شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 3شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 4شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 5شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 6شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 7شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 8شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 9شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 10شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 11شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 12شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 13شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 14شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 15شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 16شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...17شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...18شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 19شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 20شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...21شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 22شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 23شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 24شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 25شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 26شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 27شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 28شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 29شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 30شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 31شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 32شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 33شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 34شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 35شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 36شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 37شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 38شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 39شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 40شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...41شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 42شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 43شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 44شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 45شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 46شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 47شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 48شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 49شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 50شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 51شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 52شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 53شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 54شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 55شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 56شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 57شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 58شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 59شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 60شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 61شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 62شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 63شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 64شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 65شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 66شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 67شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 68شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 69شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 70شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 71شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 72شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 73شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 74شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 75شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 76شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 77شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 78شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 79شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 80شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 81شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 82شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 83شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 84شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 85شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 86شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 87شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 88شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 89شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 90شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 91شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 92شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 93شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 94شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 95شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 96شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 97شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 98شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 99شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 100شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 101شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 102شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 103شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 104شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 105شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 106شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 107شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 108شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 109شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 110شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 111شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 112شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 113شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 114شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 115شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 116شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 117شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 118شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 119شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 120شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 121شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 122شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 123شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 124شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 125شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 126شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 127شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 128شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 129شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 130شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 131شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 132شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 133شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 134شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 135شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 136شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 137شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 138شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 139شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 140شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 141شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 142شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 143شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 144شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 145شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 146شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 147شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 148شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 149شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 150شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 151شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟152شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 153شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 154شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 155شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 156شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 157شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 158شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 159شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 160شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 161شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 162شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 163شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 164شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 165شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 166شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 167شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 168شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 169شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 170شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 171شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 172شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 173شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 174شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 175شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 176شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 177شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 178شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 179شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 180شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 181شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 182شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 183شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 184شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 185شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 186شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 187شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 188شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 189شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 190شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 191شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 192شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 193شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 194شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 195شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 196شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 197شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 198شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 199شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 200شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 201شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 202شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 203شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 204شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 205شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 206شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 207شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 208شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 209شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 210شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 211شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 212شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 213شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 214شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 215شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 216شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 217شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 218شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 219شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 220شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 221شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 222شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 223شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 224شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 225شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 226شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 227شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 228شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 229شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 230شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 231شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 232شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 233شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 234شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 235شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 236شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 237شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 238شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 239شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 240شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 241شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 242شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 243شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 244شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 245شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 246شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 247شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 248شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 249شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 250شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 251شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 252شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 253شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 254شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 255شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 256شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 257شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 258شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 259شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 260شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 261شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 262شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 263شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 264شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 265شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 266شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 267شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 268شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 269شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 270شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 271شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 272شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 273شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 274شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 275شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 276شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 277شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 278شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 279شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 280شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 281شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 282شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 283شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 284شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 285شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 286شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 287شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 288شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 289شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 290شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 291شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 292شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 293شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 294شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 295شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 296شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 297شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 298شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 299شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 300شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 301شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 302شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 303شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 304شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 305شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 306شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 307شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 308شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 309شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 310شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 311شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 312شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 313شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 314شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 315شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 316شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 317شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 318شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 319شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 320شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 321شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 322شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 323شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 324شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...325شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 326شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 327شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 328شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 329شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 330شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 331شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 332شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 333شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 334شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 335شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 336شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 337شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 338شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 339شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 340شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 341شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 342شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 343شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 344شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 345شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 346شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 347شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 348شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 349شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 350شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 351شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 352شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 353شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 354شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 355شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 356شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 357شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 358شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 359شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 360شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 361شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 362شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 363شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 364شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 365شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 366شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 367شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 368شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 369شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 370شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 371شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 372شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 373شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 374شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 375شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 376شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 377شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 378شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 379شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 380شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 381شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 382شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 383شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 384شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 385شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 386شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 387شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 388شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 389شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 390شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 391شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 392شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 393شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 394شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 395شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 396شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 397شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 398شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 399شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!400شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 401شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 402شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 403شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 404شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 405شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ