به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست

820عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل سر همتم که چون چرخ فروست
ناید به جهان فرود با هر چه در اوست
خونم بر دشمن ار بریزد به از آنک
آب رخ من ریخته گردد بر دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...2شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 3شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 4شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 5شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 6شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 7شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 8شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 9شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 10شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 11شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 12شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 13شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 14شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 15شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 16شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 17شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 18شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 19شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 20شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 21شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...22شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 23شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 24شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 25شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 26شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 27شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 28شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 29شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 30شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 31شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 32شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 33شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 34شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 35شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 36شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 37شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 38شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 39شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 40شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 41شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 42شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 43شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 44شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 45شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 46شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 47شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 48شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 49شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 50شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 51شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 52شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 53شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 54شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 55شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 56شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 57شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 58شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 59شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 60شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 61شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 62شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 63شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 64شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 65شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 66شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 67شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 68شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 69شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 70شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 71شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 72شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 73شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 74شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 75شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 76شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 77شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 78شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 79شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 80شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 81شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 82شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 83شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 84شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 85شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 86شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 87شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 88شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 89شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 90شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 91شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 92شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 93شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 94شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 95شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 96شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 97شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 98شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 99شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 100شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 101شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 102شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 103شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 104شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 105شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 106شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 107شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 108شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 109شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 110شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 111شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 112شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 113شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 114شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 115شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 116شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 117شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 118شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 119شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 120شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 121شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 122شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 123شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 124شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 125شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 126شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 127شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 128شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 129شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 130شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 131شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 132شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟133شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 134شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 135شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 136شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 137شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 138شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 139شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 140شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 141شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 142شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 143شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 144شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 145شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 146شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 147شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 148شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 149شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 150شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 151شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 152شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 153شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 154شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 155شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 156شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 157شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 158شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 159شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 160شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 161شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 162شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 163شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 164شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 165شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 166شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 167شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 168شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 169شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 170شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 171شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 172شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 173شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 174شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 175شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 176شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 177شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 178شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 179شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 180شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 181شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 182شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 183شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 184شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 185شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 186شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 187شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 188شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 189شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 190شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 191شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 192شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 193شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 194شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 195شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 196شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 197شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 198شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 199شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 200شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 201شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 202شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 203شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 204شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 205شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 206شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 207شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 208شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 209شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 210شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 211شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 212شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 213شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 214شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 215شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 216شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 217شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 218شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 219شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 220شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 221شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 222شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 223شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 224شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 225شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 226شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 227شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 228شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 229شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 230شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 231شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 232شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 233شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 234شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 235شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 236شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 237شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 238شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 239شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 240شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 241شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 242شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 243شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 244شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 245شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 246شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 247شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 248شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 249شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 250شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 251شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 252شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 253شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 254شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 255شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 256شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 257شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 258شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 259شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 260شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 261شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 262شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 263شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 264شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 265شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 266شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 267شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 268شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 269شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 270شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 271شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 272شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 273شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 274شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 275شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 276شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 277شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 278شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 279شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 280شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 281شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 282شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 283شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 284شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 285شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 286شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 287شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 288شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 289شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 290شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 291شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 292شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 293شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 294شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 295شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 296شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 297شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 298شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 299شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 300شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 301شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 302شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 303شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 304شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 305شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...306شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 307شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 308شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 309شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 310شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 311شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 312شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 313شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 314شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 315شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 316شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 317شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 318شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 319شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 320شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 321شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 322شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 323شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 324شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 325شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 326شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 327شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 328شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 329شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 330شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 331شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 332شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 333شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 334شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 335شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 336شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 337شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 338شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 339شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 340شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 341شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 342شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 343شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 344شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 345شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 346شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 347شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 348شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 349شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 350شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 351شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 352شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 353شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 354شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 355شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 356شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 357شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 358شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 359شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 360شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 361شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 362شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 363شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 364شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 365شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 366شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 367شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 368شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 369شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 370شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 371شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 372شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 373شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 374شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 375شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 376شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 377شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 378شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 379شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 380شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!381شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 382شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 383شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 384شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 385شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 386شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ