به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد

840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد
نه برگ نشاط و شادمانی دارد
در هجر تو گر یک دو نفس هست مرا
می کیست که نام زندگانی دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 2شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 3شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 4شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 5شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 6شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 7شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 8شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 9شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 10شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 11شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 12شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 13شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 14شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 15شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 16شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 17شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 18شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 19شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 20شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 21شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 22شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 23شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 24شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 25شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 26شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 27شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 28شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 29شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 30شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 31شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 32شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 33شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 34شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 35شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 36شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 37شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 38شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 39شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 40شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 41شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 42شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 43شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 44شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 45شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 46شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 47شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 48شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 49شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 50شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 51شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 52شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 53شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 54شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 55شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 56شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 57شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 58شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 59شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 60شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 61شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 62شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 63شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 64شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 65شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 66شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 67شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 68شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 69شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 70شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 71شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 72شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 73شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 74شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 75شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 76شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 77شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 78شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 79شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 80شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 81شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 82شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 83شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 84شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 85شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 86شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 87شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 88شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 89شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 90شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 91شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 92شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 93شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 94شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 95شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 96شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 97شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 98شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 99شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 100شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 101شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 102شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 103شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 104شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 105شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 106شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 107شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 108شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 109شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 110شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 111شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 112شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 113شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 114شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 115شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 116شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 117شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 118شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 119شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 120شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 121شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 122شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 123شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 124شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 125شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 126شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 127شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 128شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 129شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 130شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 131شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 132شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 133شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 134شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 135شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 136شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 137شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 138شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 139شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 140شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 141شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 142شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 143شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 144شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 145شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 146شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 147شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 148شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 149شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 150شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 151شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 152شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 153شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 154شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 155شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 156شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 157شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 158شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 159شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 160شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 161شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 162شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 163شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 164شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 165شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...166شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 167شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 168شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 169شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 170شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 171شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 172شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 173شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 174شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 175شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 176شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 177شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 178شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 179شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 180شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 181شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 182شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 183شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 184شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 185شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 186شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 187شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 188شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 189شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 190شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 191شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 192شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 193شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 194شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 195شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 196شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 197شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 198شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 199شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 200شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 201شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 202شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 203شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 204شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 205شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 206شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 207شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 208شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 209شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 210شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 211شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 212شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 213شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 214شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 215شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 216شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 217شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 218شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 219شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 220شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 221شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 222شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 223شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 224شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 225شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 226شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 227شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 228شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 229شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 230شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 231شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 232شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 233شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 234شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 235شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 236شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 237شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 238شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 239شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 240شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!241شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 242شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 243شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 244شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 245شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 246شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ