به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد

850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با هجر چنان حریف خو نتوان کرد
وز زشتی ایام نکو نتوان کرد
این شادی آنکه بی رخش غمگینم
وین یاد کسی که یاد او نتوان کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 2شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 3شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 4شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 5شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 6شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 7شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 8شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 9شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 10شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 11شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 12شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 13شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 14شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 15شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 16شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 17شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 18شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 19شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 20شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 21شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 22شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 23شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 24شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 25شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 26شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 27شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 28شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 29شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 30شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 31شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 32شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 33شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 34شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 35شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 36شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 37شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 38شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 39شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 40شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 41شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 42شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 43شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 44شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 45شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 46شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 47شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 48شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 49شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 50شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 51شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 52شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 53شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 54شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 55شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 56شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 57شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 58شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 59شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 60شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 61شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 62شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 63شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 64شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 65شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 66شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 67شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 68شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 69شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 70شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 71شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 72شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 73شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 74شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 75شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 76شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 77شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 78شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 79شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 80شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 81شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 82شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 83شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 84شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 85شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 86شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 87شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 88شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 89شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 90شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 91شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 92شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 93شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 94شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 95شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 96شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 97شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 98شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 99شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 100شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 101شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 102شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 103شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 104شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 105شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 106شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 107شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 108شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 109شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 110شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 111شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 112شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 113شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 114شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 115شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 116شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 117شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 118شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 119شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 120شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 121شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 122شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 123شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 124شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 125شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 126شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 127شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 128شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 129شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 130شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 131شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 132شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 133شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 134شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 135شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 136شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 137شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 138شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 139شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 140شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 141شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 142شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 143شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 144شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 145شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 146شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 147شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 148شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 149شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 150شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 151شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 152شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 153شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...154شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 155شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 156شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 157شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 158شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 159شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 160شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 161شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 162شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 163شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 164شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 165شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 166شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 167شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 168شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 169شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 170شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 171شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 172شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 173شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 174شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 175شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 176شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 177شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 178شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 179شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 180شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 181شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 182شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 183شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 184شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 185شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 186شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 187شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 188شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 189شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 190شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 191شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 192شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 193شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 194شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 195شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 196شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 197شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 198شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 199شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 200شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 201شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 202شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 203شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 204شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 205شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 206شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 207شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 208شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 209شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 210شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 211شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 212شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 213شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 214شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 215شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 216شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 217شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 218شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 219شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 220شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 221شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 222شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 223شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 224شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 225شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 226شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 227شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 228شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!229شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 230شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 231شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 232شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 233شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 234شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ