کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگردیوان اشعار | همگررباعی ها

244

شمارهٔ ۱: ای چرخ هزار دیده دون دوتا
شمارهٔ ۲: دیدمش چو سرو سهی آن سبز قبا
شمارهٔ ۳: ای باد چو بگذری به موصل ما را
شمارهٔ ۴: گر طعنه همی زنی من شیدا را
شمارهٔ ۵: با آنکه به روی خوب پشتی ما را
شمارهٔ ۶: یاری که بدوست سربلندی ما را
شمارهٔ ۷: گیرم که اثر نماند یارب ها را
شمارهٔ ۸: ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟
شمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا
شمارهٔ ۱۰: ای صبر چه تخمی که بکارند ترا
شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا
شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا
شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا
شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را
شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا
شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا
شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا
شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا
شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا
شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا
شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را
شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا
شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را
شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را
شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را
شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا
شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما
شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما
شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها
شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب
شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب
شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب
شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب
شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب
شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب
شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب
شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب
شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب
شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب
شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب
شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب
شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب
شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب
شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات
شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات
شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات
شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات
شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات
شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت
شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت
شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت
شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت
شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت
شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت
شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت
شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت
شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت
شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت
شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت
شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست
شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست
شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست
شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست
شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست
شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست
شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست
شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست
شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست
شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست
شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست
شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست
شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست
شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست
شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست
شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست
شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست
شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست
شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست
شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست
شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست
شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست
شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست
شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست
شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست
شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست
شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست
شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست
شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است
شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است
شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست
شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست
شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست
شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است
شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست
شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است
شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است
شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است
شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است
شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است
شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست
شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است
شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است
شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است
شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است
شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است
شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است
شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است
شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است
شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است
شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است
شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست
شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است
شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است
شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است
شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش است
شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است
شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است
شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست
شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است
شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست
شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماست
شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست
شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است
شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست
شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست
شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست
شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است
شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست
شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است
شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است
شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است
شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است
شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است
شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است
شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است
شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است
شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است
شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است
شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است
شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است
شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است
شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است
شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است
شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است
شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است
شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست
شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست
شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست
شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست
شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست
شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست
شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست
شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست
شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست
شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست
شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست
شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست
شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست
شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست
شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست
شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست
شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است
شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست
شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست
شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست
شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پوست
شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوست
شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست
شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست
شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پوست
شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست
شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست
شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست
شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست
شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست
شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست
شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست
شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست
شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست
شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست
شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست
شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست
شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست
شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست
شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست
شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست
شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست
شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست
شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست
شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ست
شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست
شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست
شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست
شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست
شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست
شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست
شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست
شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست
شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست
شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست
شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست
شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست
شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست
شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست
شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست
شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست
شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست
شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست
شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست
شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست
شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست
شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست
شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست
شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست
شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت
شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت
شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت
شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت
شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت
شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت
شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت
شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت
شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت
شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت
شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت
شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت
شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت
شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت
شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت
شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت
شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت
شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت
شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت
شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت
شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت
شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت
شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت
شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت
شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت
شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت
شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت
شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت
شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت
شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت
شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت
شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت
شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت
شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت
شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت
شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت
شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت
شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت
شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت
شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت
شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت
شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت
شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت
شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت
شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج
شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ
شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ
شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح
شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ
شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند
شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد
شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد
شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد
شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد
شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد
شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد
شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد
شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد
شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد
شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد
شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد
شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد
شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد
شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد
شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد
شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد
شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد
شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد
شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد
شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد
شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد
شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد
شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد
شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد
شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد
شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد
شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد
شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد
شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد
شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد
شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد
شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد
شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد
شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد
شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد
شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد
شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟
شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد
شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد
شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد
شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد
شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد
شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد
شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد
شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد
شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد
شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد
شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد
شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد
شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد
شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد
شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد
شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد
شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد
شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد
شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد
شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد
شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد
شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد
شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد
شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد
شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد
شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد
شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد
شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد
شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد
شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد
شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد
شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد
شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد
شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد
شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد
شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد
شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد
شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد
شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد
شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد
شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد
شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد
شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد
شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد
شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد
شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد
شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد
شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد
شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد
شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد
شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد
شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد
شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد
شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد
شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد
شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد
شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد
شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد
شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد
شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد
شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد
شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد
شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند
شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند
شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند
شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند
شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند
شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند
شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند
شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند
شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند
شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند
شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند
شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند
شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند
شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند
شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند
شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند
شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند
شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند
شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند
شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند
شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند
شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند
شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند
شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند
شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند
شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند
شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند
شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند
شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند
شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند
شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند
شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند
شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند
شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند
شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند
شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند
شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند
شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند
شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند
شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند
شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند
شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد
شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد
شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود
شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود
شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود
شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود
شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود
شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود
شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود
شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود
شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود
شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود
شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود
شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود
شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود
شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود
شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود
شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود
شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود
شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود
شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود
شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود
شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود
شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید
شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید
شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید
شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید
شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید
شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید
شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید
شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید
شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید
شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید
شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید
شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید
شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید
شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید
شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید
شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید
شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید
شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید
شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید
شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید
شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید
شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر
شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر
شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار
شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار
شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار
شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار
شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار
شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار
شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار
شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر
شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر
شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر
شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر
شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر
شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور
شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور
شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر
شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر
شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر
شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر
شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر
شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز
شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز
شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز
شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز
شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد ساز
شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار
شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز
شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز
شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز
شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز
شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز
شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز
شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز
شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز
شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز
شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز
شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز
شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس
شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس
شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس
شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس
شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس
شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش
شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش
شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش
شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش
شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش
شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش
شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش
شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش
شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش
شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش
شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش
شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش
شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش
شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش
شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط
شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع
شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق
شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق
شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک
شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ
شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ
شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ
شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل
شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل
شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال
شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال
شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال
شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل
شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل
شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل
شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل
شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل
شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل
شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم
شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام
شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام
شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم
شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم
شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم
شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم
شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم
شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم
شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم
شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم
شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم
شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم
شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم
شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم
شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم
شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم
شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم
شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم
شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم
شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم
شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من
شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من
شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو
شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!
شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو
شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای
شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی
شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی
شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی
شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

مجد همگر

آمارگیر وبلاگ