به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بی روی توام ز لاله زار آزار است
بی چشم تو نرگس بر چشمم خوار است
بی قد تو سرو نیست برکارم راست
بی رنگ رخ تو گل به چشمم خار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 2شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 3شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 4شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 5شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 6شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 7شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 8شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 9شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 10شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 11شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 12شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...13شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 14شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 15شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 16شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 17شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 18شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...19شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 20شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 21شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 22شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 23شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 24شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 25شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 26شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 27شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 28شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 29شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 30شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 31شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 32شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 33شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 34شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 35شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 36شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 37شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 38شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 39شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 40شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 41شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 42شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 43شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 44شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 45شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 46شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 47شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 48شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 49شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 50شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 51شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 52شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 53شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 54شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 55شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 56شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 57شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 58شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 59شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 60شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 61شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 62شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 63شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...64شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...65شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 66شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 67شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...68شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 69شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 70شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 71شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 72شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 73شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 74شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 75شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 76شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 77شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 78شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 79شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 80شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 81شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 82شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 83شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 84شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 85شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 86شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 87شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...88شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 89شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 90شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 91شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 92شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 93شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 94شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 95شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 96شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 97شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 98شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 99شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 100شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 101شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 102شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 103شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 104شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 105شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 106شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 107شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 108شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 109شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 110شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 111شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 112شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 113شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 114شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 115شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 116شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 117شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 118شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 119شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 120شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 121شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 122شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 123شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 124شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 125شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 126شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 127شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 128شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 129شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 130شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 131شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 132شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 133شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 134شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 135شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 136شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 137شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 138شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 139شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 140شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 141شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 142شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 143شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 144شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 145شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 146شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 147شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 148شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 149شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 150شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 151شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 152شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 153شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 154شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 155شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 156شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 157شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 158شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 159شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 160شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 161شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 162شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 163شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 164شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 165شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 166شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 167شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 168شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 169شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 170شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 171شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 172شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 173شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 174شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 175شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 176شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 177شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 178شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 179شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 180شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 181شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 182شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 183شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 184شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 185شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 186شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 187شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 188شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 189شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 190شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 191شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 192شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 193شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 194شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 195شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 196شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 197شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 198شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟199شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 200شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 201شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 202شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 203شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 204شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 205شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 206شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 207شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 208شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 209شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 210شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 211شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 212شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 213شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 214شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 215شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 216شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 217شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 218شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 219شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 220شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 221شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 222شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 223شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 224شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 225شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 226شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 227شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 228شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 229شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 230شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 231شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 232شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 233شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 234شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 235شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 236شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 237شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 238شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 239شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 240شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 241شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 242شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 243شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 244شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 245شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 246شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 247شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 248شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 249شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 250شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 251شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 252شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 253شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 254شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 255شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 256شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 257شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 258شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 259شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 260شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 261شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 262شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 263شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 264شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 265شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 266شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 267شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 268شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 269شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 270شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 271شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 272شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 273شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 274شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 275شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 276شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 277شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 278شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 279شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 280شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 281شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 282شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 283شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 284شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 285شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 286شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 287شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 288شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 289شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 290شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 291شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 292شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 293شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 294شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 295شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 296شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 297شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 298شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 299شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 300شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 301شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 302شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 303شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 304شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 305شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 306شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 307شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 308شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 309شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 310شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 311شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 312شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 313شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 314شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 315شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 316شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 317شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 318شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 319شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 320شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 321شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 322شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 323شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 324شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 325شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 326شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 327شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 328شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 329شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 330شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 331شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 332شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 333شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 334شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 335شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 336شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 337شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 338شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 339شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 340شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 341شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 342شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 343شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 344شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 345شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 346شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 347شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 348شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 349شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 350شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 351شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 352شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 353شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 354شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 355شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 356شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 357شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 358شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 359شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 360شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 361شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 362شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 363شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 364شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 365شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 366شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 367شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 368شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 369شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 370شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 371شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...372شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 373شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 374شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 375شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 376شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 377شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 378شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 379شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 380شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 381شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 382شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 383شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 384شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 385شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 386شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 387شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 388شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 389شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 390شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 391شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 392شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 393شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 394شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 395شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 396شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 397شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 398شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 399شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 400شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 401شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 402شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 403شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 404شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 405شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 406شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 407شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 408شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 409شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 410شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 411شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 412شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 413شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 414شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 415شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 416شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 417شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 418شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 419شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 420شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 421شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 422شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 423شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 424شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 425شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 426شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 427شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 428شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 429شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 430شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 431شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 432شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 433شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 434شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 435شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 436شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 437شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 438شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 439شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 440شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 441شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 442شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 443شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 444شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 445شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 446شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!447شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 448شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 449شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 450شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 451شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 452شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ