به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

افسانه شهر قصه مشکل ماست
دیوانه دهر این دل بیحاصل ماست
بر ما نکند رحم اگر دل دل تست
وز تو نشود سیر اگر دل دل ماست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...2شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 3شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 4شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 5شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 6شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 7شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 8شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 9شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 10شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 11شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 12شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 13شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 14شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 15شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 16شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 17شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 18شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 19شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 20شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 21شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 22شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 23شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 24شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 25شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 26شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 27شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 28شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 29شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 30شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 31شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 32شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 33شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 34شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 35شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 36شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 37شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 38شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 39شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 40شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 41شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 42شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 43شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 44شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 45شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 46شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...47شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...48شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 49شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 50شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...51شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 52شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 53شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 54شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 55شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 56شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 57شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 58شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 59شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 60شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 61شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 62شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 63شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 64شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 65شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 66شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 67شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 68شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 69شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 70شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...71شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 72شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 73شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 74شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 75شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 76شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 77شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 78شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 79شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 80شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 81شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 82شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 83شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 84شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 85شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 86شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 87شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 88شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 89شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 90شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 91شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 92شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 93شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 94شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 95شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 96شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 97شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 98شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 99شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 100شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 101شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 102شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 103شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 104شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 105شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 106شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 107شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 108شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 109شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 110شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 111شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 112شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 113شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 114شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 115شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 116شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 117شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 118شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 119شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 120شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 121شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 122شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 123شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 124شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 125شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 126شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 127شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 128شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 129شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 130شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 131شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 132شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 133شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 134شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 135شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 136شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 137شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 138شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 139شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 140شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 141شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 142شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 143شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 144شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 145شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 146شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 147شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 148شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 149شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 150شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 151شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 152شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 153شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 154شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 155شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 156شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 157شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 158شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 159شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 160شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 161شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 162شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 163شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 164شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 165شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 166شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 167شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 168شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 169شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 170شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 171شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 172شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 173شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 174شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 175شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 176شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 177شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 178شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 179شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 180شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 181شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟182شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 183شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 184شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 185شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 186شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 187شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 188شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 189شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 190شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 191شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 192شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 193شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 194شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 195شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 196شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 197شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 198شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 199شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 200شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 201شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 202شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 203شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 204شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 205شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 206شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 207شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 208شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 209شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 210شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 211شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 212شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 213شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 214شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 215شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 216شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 217شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 218شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 219شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 220شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 221شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 222شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 223شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 224شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 225شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 226شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 227شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 228شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 229شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 230شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 231شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 232شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 233شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 234شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 235شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 236شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 237شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 238شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 239شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 240شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 241شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 242شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 243شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 244شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 245شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 246شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 247شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 248شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 249شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 250شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 251شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 252شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 253شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 254شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 255شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 256شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 257شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 258شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 259شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 260شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 261شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 262شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 263شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 264شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 265شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 266شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 267شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 268شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 269شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 270شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 271شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 272شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 273شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 274شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 275شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 276شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 277شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 278شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 279شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 280شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 281شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 282شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 283شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 284شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 285شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 286شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 287شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 288شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 289شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 290شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 291شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 292شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 293شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 294شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 295شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 296شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 297شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 298شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 299شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 300شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 301شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 302شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 303شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 304شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 305شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 306شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 307شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 308شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 309شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 310شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 311شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 312شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 313شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 314شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 315شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 316شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 317شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 318شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 319شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 320شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 321شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 322شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 323شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 324شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 325شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 326شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 327شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 328شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 329شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 330شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 331شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 332شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 333شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 334شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 335شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 336شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 337شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 338شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 339شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 340شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 341شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 342شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 343شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 344شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 345شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 346شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 347شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 348شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 349شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 350شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 351شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 352شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 353شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 354شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...355شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 356شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 357شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 358شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 359شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 360شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 361شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 362شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 363شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 364شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 365شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 366شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 367شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 368شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 369شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 370شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 371شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 372شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 373شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 374شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 375شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 376شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 377شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 378شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 379شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 380شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 381شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 382شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 383شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 384شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 385شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 386شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 387شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 388شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 389شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 390شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 391شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 392شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 393شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 394شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 395شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 396شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 397شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 398شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 399شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 400شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 401شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 402شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 403شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 404شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 405شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 406شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 407شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 408شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 409شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 410شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 411شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 412شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 413شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 414شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 415شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 416شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 417شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 418شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 419شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 420شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 421شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 422شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 423شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 424شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 425شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 426شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 427شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 428شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 429شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!430شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 431شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 432شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 433شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 434شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 435شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ