به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ

880عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ
پیچ و خم زلف تو مرا کشت مپیچ
زین بیش حدیثی که میان من و تست
چون زلف دراز خود بر انگشت مپیچ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 2شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 3شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 4شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 5شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 6شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 7شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 8شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 9شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 10شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 11شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 12شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 13شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 14شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 15شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 16شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 17شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 18شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 19شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 20شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 21شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 22شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 23شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 24شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 25شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 26شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 27شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 28شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 29شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 30شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 31شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 32شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 33شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 34شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 35شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 36شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 37شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 38شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 39شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 40شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 41شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 42شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟43شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 44شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 45شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 46شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 47شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 48شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 49شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 50شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 51شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 52شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 53شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 54شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 55شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 56شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 57شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 58شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 59شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 60شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 61شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 62شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 63شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 64شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 65شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 66شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 67شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 68شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 69شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 70شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 71شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 72شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 73شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 74شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 75شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 76شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 77شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 78شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 79شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 80شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 81شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 82شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 83شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 84شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 85شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 86شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 87شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 88شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 89شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 90شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 91شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 92شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 93شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 94شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 95شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 96شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 97شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 98شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 99شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 100شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 101شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 102شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 103شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 104شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 105شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 106شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 107شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 108شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 109شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 110شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 111شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 112شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 113شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 114شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 115شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 116شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 117شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 118شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 119شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 120شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 121شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 122شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 123شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 124شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 125شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 126شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 127شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 128شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 129شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 130شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 131شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 132شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 133شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 134شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 135شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 136شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 137شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 138شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 139شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 140شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 141شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 142شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 143شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 144شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 145شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 146شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 147شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 148شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 149شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 150شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 151شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 152شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 153شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 154شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 155شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 156شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 157شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 158شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 159شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 160شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 161شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 162شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 163شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 164شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 165شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 166شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 167شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 168شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 169شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 170شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 171شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 172شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 173شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 174شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 175شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 176شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 177شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 178شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 179شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 180شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 181شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 182شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 183شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 184شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 185شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 186شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 187شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 188شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 189شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 190شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 191شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 192شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 193شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 194شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 195شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 196شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 197شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 198شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 199شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 200شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 201شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 202شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 203شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 204شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 205شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 206شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 207شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 208شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 209شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 210شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 211شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 212شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 213شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 214شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 215شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...216شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 217شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 218شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 219شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 220شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 221شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 222شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 223شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 224شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 225شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 226شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 227شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 228شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 229شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 230شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 231شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 232شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 233شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 234شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 235شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 236شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 237شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 238شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 239شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 240شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 241شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 242شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 243شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 244شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 245شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 246شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 247شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 248شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 249شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 250شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 251شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 252شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 253شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 254شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 255شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 256شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 257شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 258شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 259شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 260شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 261شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 262شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 263شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 264شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 265شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 266شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 267شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 268شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 269شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 270شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 271شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 272شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 273شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 274شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 275شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 276شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 277شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 278شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 279شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 280شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 281شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 282شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 283شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 284شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 285شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 286شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 287شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 288شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 289شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 290شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!291شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 292شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 293شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 294شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 295شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 296شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ