به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد

820عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بسکه رخ نامه به خون تر می شد
هم کاغذ و هم حرف مستر می شد
گاهی چو سواد نامه می پیچیدم
گه چون قلمم دود به سر بر می شد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 2شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 3شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 4شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 5شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 6شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 7شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 8شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 9شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 10شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 11شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 12شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 13شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 14شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 15شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 16شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 17شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 18شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 19شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 20شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 21شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 22شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 23شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 24شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 25شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 26شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 27شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 28شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 29شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 30شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 31شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 32شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 33شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 34شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 35شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 36شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 37شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 38شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 39شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 40شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 41شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 42شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 43شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 44شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 45شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 46شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 47شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 48شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 49شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 50شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 51شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 52شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 53شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 54شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 55شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 56شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 57شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 58شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 59شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 60شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 61شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 62شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 63شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 64شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 65شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 66شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 67شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 68شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 69شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 70شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 71شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 72شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 73شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 74شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 75شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 76شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 77شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 78شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 79شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 80شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 81شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 82شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 83شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 84شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 85شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 86شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 87شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 88شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 89شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 90شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 91شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 92شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 93شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 94شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 95شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 96شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 97شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 98شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 99شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 100شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 101شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 102شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 103شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 104شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 105شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 106شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 107شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 108شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 109شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 110شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 111شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 112شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 113شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...114شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 115شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 116شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 117شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 118شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 119شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 120شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 121شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 122شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 123شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 124شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 125شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 126شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 127شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 128شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 129شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 130شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 131شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 132شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 133شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 134شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 135شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 136شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 137شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 138شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 139شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 140شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 141شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 142شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 143شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 144شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 145شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 146شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 147شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 148شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 149شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 150شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 151شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 152شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 153شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 154شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 155شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 156شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 157شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 158شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 159شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 160شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 161شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 162شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 163شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 164شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 165شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 166شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 167شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 168شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 169شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 170شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 171شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 172شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 173شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 174شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 175شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 176شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 177شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 178شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 179شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 180شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 181شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 182شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 183شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 184شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 185شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 186شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 187شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 188شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!189شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 190شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 191شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 192شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 193شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 194شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ