به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند

780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در جعبه روزگار یک تیر نماند
کاندر دل من به کینه تا پر ننشاند
یک آیت غم بر ورق گردون نیست
کاین دل به نظر ز بام تا شام نخواند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 2شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 3شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 4شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 5شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 6شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 7شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 8شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 9شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 10شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 11شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 12شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 13شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 14شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 15شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 16شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 17شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 18شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 19شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 20شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 21شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 22شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 23شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 24شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 25شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 26شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 27شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 28شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 29شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 30شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 31شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 32شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 33شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 34شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 35شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 36شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 37شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 38شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 39شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 40شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 41شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 42شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 43شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 44شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 45شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 46شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 47شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 48شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 49شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 50شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 51شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 52شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 53شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 54شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 55شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 56شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 57شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 58شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 59شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 60شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 61شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 62شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 63شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 64شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 65شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 66شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 67شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 68شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 69شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 70شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 71شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 72شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 73شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 74شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 75شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 76شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 77شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 78شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 79شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 80شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 81شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 82شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 83شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 84شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 85شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 86شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 87شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 88شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 89شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 90شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 91شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 92شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 93شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 94شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 95شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 96شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 97شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 98شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 99شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 100شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 101شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 102شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 103شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 104شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...105شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 106شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 107شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 108شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 109شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 110شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 111شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 112شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 113شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 114شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 115شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 116شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 117شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 118شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 119شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 120شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 121شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 122شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 123شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 124شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 125شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 126شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 127شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 128شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 129شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 130شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 131شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 132شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 133شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 134شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 135شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 136شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 137شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 138شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 139شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 140شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 141شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 142شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 143شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 144شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 145شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 146شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 147شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 148شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 149شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 150شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 151شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 152شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 153شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 154شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 155شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 156شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 157شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 158شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 159شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 160شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 161شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 162شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 163شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 164شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 165شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 166شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 167شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 168شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 169شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 170شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 171شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 172شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 173شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 174شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 175شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 176شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 177شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 178شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 179شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!180شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 181شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 182شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 183شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 184شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 185شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ