به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد

840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد
هجر تو سراسیمه و حیرانم کرد
تا زنده بدی غمت به جان می خوردم
اکنون که گذشتی غم تو جانم خورد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 2شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 3شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 4شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 5شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 6شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 7شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 8شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 9شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 10شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 11شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 12شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 13شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 14شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 15شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 16شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 17شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 18شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 19شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 20شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 21شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 22شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 23شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 24شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 25شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 26شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 27شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 28شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 29شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 30شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 31شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 32شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 33شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 34شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 35شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 36شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 37شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 38شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 39شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 40شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 41شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 42شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 43شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 44شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 45شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 46شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 47شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 48شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 49شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 50شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 51شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 52شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 53شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 54شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 55شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 56شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 57شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 58شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 59شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 60شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 61شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 62شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 63شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 64شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 65شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 66شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 67شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 68شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 69شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 70شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 71شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 72شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 73شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 74شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 75شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 76شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 77شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 78شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 79شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 80شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 81شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 82شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 83شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 84شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 85شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 86شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 87شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 88شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 89شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 90شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 91شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 92شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 93شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 94شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 95شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 96شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 97شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 98شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 99شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 100شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 101شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 102شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 103شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 104شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 105شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 106شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 107شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 108شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 109شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 110شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 111شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 112شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 113شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 114شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 115شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 116شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 117شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 118شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 119شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 120شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 121شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 122شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 123شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 124شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 125شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 126شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 127شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 128شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 129شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 130شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 131شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 132شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 133شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 134شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 135شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 136شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 137شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 138شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 139شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 140شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 141شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 142شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 143شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 144شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 145شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 146شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 147شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 148شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 149شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 150شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 151شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 152شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 153شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 154شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 155شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 156شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 157شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 158شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 159شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 160شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 161شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 162شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 163شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 164شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 165شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 166شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 167شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 168شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 169شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 170شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 171شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 172شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 173شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...174شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 175شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 176شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 177شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 178شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 179شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 180شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 181شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 182شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 183شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 184شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 185شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 186شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 187شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 188شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 189شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 190شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 191شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 192شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 193شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 194شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 195شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 196شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 197شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 198شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 199شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 200شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 201شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 202شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 203شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 204شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 205شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 206شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 207شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 208شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 209شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 210شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 211شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 212شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 213شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 214شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 215شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 216شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 217شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 218شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 219شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 220شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 221شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 222شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 223شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 224شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 225شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 226شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 227شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 228شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 229شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 230شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 231شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 232شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 233شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 234شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 235شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 236شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 237شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 238شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 239شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 240شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 241شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 242شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 243شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 244شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 245شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 246شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 247شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 248شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!249شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 250شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 251شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 252شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 253شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 254شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ