به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد

800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

محرم بدم و جور تو محرومم کرد
حاکم بدم و حکم تو محکومم کرد
خارا بدم و هجر تو چون آبم کرد
آهن بدم و عشق تو چون مومم کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 2شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 3شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 4شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 5شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 6شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 7شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 8شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 9شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 10شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 11شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 12شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 13شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 14شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 15شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 16شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 17شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 18شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 19شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 20شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 21شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 22شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 23شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 24شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 25شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 26شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 27شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 28شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 29شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 30شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 31شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 32شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 33شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 34شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 35شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 36شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 37شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 38شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 39شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 40شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 41شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 42شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 43شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 44شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 45شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 46شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 47شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 48شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 49شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 50شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 51شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 52شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 53شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 54شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 55شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 56شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 57شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 58شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 59شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 60شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 61شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 62شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 63شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 64شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 65شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 66شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 67شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 68شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 69شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 70شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 71شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 72شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 73شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 74شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 75شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 76شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 77شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 78شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 79شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 80شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 81شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 82شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 83شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 84شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 85شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 86شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 87شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 88شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 89شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 90شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 91شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 92شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 93شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 94شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 95شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 96شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 97شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 98شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 99شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 100شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 101شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 102شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 103شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 104شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 105شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 106شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 107شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 108شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 109شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 110شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 111شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 112شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 113شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 114شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 115شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 116شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 117شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 118شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 119شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 120شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 121شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 122شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 123شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 124شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 125شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 126شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 127شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 128شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 129شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 130شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 131شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 132شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 133شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 134شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 135شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 136شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 137شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 138شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 139شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 140شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 141شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 142شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 143شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 144شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 145شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 146شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 147شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 148شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 149شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 150شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 151شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 152شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 153شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 154شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 155شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 156شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...157شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 158شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 159شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 160شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 161شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 162شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 163شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 164شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 165شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 166شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 167شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 168شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 169شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 170شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 171شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 172شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 173شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 174شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 175شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 176شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 177شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 178شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 179شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 180شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 181شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 182شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 183شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 184شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 185شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 186شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 187شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 188شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 189شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 190شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 191شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 192شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 193شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 194شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 195شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 196شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 197شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 198شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 199شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 200شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 201شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 202شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 203شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 204شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 205شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 206شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 207شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 208شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 209شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 210شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 211شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 212شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 213شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 214شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 215شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 216شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 217شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 218شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 219شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 220شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 221شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 222شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 223شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 224شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 225شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 226شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 227شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 228شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 229شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 230شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 231شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!232شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 233شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 234شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 235شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 236شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 237شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ