به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد

780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد
از هیبت شیرنر چو روباه بمرد
زانروی که بدخواه همه نیکان بود
در کام اجل به کام بدخواه بمرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 2شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 3شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 4شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 5شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 6شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 7شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 8شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 9شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 10شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 11شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 12شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 13شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 14شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 15شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 16شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 17شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 18شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 19شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 20شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 21شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 22شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 23شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 24شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 25شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 26شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 27شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 28شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 29شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 30شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 31شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 32شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 33شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 34شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 35شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 36شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 37شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 38شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 39شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 40شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 41شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 42شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 43شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 44شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 45شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 46شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 47شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 48شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 49شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 50شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 51شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 52شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 53شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 54شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 55شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 56شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 57شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 58شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 59شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 60شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 61شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 62شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 63شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 64شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 65شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 66شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 67شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 68شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 69شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 70شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 71شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 72شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 73شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 74شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 75شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 76شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 77شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 78شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 79شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 80شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 81شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 82شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 83شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 84شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 85شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 86شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 87شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 88شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 89شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 90شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 91شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 92شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 93شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 94شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 95شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 96شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 97شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 98شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 99شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 100شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 101شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 102شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 103شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 104شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 105شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 106شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 107شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 108شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 109شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 110شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 111شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 112شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 113شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 114شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 115شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 116شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 117شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 118شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 119شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 120شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 121شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 122شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 123شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 124شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 125شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 126شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 127شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 128شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 129شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 130شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 131شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 132شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 133شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 134شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 135شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 136شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 137شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 138شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 139شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 140شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 141شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 142شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 143شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 144شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...145شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 146شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 147شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 148شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 149شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 150شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 151شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 152شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 153شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 154شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 155شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 156شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 157شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 158شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 159شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 160شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 161شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 162شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 163شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 164شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 165شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 166شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 167شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 168شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 169شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 170شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 171شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 172شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 173شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 174شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 175شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 176شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 177شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 178شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 179شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 180شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 181شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 182شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 183شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 184شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 185شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 186شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 187شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 188شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 189شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 190شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 191شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 192شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 193شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 194شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 195شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 196شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 197شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 198شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 199شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 200شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 201شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 202شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 203شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 204شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 205شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 206شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 207شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 208شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 209شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 210شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 211شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 212شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 213شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 214شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 215شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 216شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 217شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 218شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 219شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!220شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 221شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 222شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 223شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 224شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 225شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ