به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد
ملکی به سزا ز ماه تا ماهی داد
نه عمر عزیز با تو ضایع کردم
تو عمر گذشته را عوض خواهی داد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 2شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 3شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 4شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 5شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 6شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 7شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 8شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 9شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 10شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 11شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 12شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 13شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 14شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 15شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 16شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 17شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 18شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 19شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 20شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 21شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 22شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 23شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 24شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 25شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 26شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟27شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 28شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 29شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 30شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 31شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 32شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 33شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 34شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 35شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 36شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 37شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 38شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 39شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 40شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 41شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 42شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 43شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 44شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 45شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 46شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 47شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 48شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 49شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 50شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 51شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 52شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 53شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 54شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 55شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 56شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 57شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 58شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 59شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 60شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 61شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 62شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 63شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 64شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 65شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 66شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 67شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 68شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 69شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 70شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 71شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 72شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 73شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 74شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 75شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 76شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 77شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 78شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 79شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 80شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 81شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 82شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 83شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 84شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 85شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 86شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 87شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 88شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 89شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 90شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 91شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 92شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 93شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 94شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 95شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 96شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 97شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 98شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 99شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 100شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 101شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 102شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 103شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 104شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 105شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 106شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 107شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 108شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 109شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 110شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 111شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 112شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 113شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 114شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 115شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 116شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 117شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 118شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 119شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 120شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 121شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 122شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 123شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 124شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 125شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 126شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 127شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 128شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 129شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 130شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 131شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 132شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 133شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 134شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 135شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 136شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 137شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 138شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 139شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 140شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 141شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 142شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 143شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 144شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 145شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 146شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 147شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 148شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 149شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 150شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 151شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 152شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 153شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 154شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 155شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 156شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 157شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 158شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 159شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 160شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 161شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 162شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 163شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 164شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 165شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 166شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 167شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 168شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 169شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 170شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 171شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 172شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 173شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 174شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 175شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 176شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 177شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 178شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 179شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 180شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 181شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 182شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 183شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 184شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 185شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 186شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 187شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 188شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 189شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 190شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 191شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 192شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 193شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 194شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 195شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 196شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 197شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 198شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 199شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...200شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 201شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 202شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 203شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 204شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 205شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 206شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 207شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 208شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 209شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 210شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 211شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 212شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 213شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 214شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 215شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 216شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 217شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 218شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 219شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 220شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 221شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 222شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 223شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 224شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 225شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 226شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 227شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 228شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 229شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 230شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 231شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 232شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 233شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 234شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 235شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 236شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 237شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 238شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 239شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 240شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 241شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 242شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 243شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 244شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 245شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 246شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 247شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 248شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 249شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 250شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 251شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 252شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 253شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 254شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 255شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 256شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 257شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 258شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 259شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 260شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 261شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 262شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 263شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 264شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 265شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 266شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 267شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 268شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 269شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 270شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 271شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 272شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 273شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 274شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!275شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 276شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 277شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 278شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 279شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 280شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ