به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است

920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دی گفت مرا دلت چرا غمگین است
دربند کدام دلبر شیرین است
دادم به کفش آینه گفتم بنگر
کآنکس که دل مرا ربوده ست این است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 2شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 3شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 4شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 5شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 6شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 7شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 8شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 9شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 10شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 11شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 12شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 13شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 14شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 15شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 16شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 17شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 18شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 19شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 20شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 21شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 22شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 23شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 24شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...25شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...26شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 27شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 28شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...29شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 30شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 31شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 32شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 33شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 34شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 35شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 36شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 37شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 38شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 39شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 40شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 41شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 42شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 43شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 44شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 45شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 46شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 47شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 48شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...49شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 50شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 51شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 52شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 53شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 54شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 55شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 56شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 57شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 58شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 59شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 60شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 61شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 62شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 63شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 64شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 65شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 66شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 67شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 68شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 69شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 70شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 71شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 72شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 73شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 74شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 75شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 76شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 77شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 78شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 79شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 80شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 81شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 82شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 83شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 84شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 85شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 86شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 87شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 88شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 89شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 90شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 91شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 92شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 93شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 94شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 95شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 96شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 97شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 98شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 99شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 100شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 101شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 102شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 103شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 104شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 105شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 106شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 107شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 108شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 109شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 110شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 111شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 112شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 113شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 114شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 115شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 116شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 117شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 118شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 119شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 120شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 121شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 122شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 123شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 124شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 125شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 126شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 127شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 128شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 129شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 130شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 131شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 132شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 133شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 134شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 135شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 136شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 137شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 138شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 139شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 140شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 141شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 142شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 143شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 144شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 145شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 146شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 147شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 148شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 149شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 150شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 151شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 152شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 153شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 154شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 155شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 156شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 157شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 158شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 159شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟160شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 161شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 162شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 163شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 164شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 165شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 166شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 167شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 168شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 169شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 170شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 171شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 172شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 173شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 174شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 175شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 176شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 177شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 178شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 179شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 180شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 181شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 182شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 183شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 184شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 185شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 186شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 187شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 188شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 189شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 190شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 191شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 192شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 193شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 194شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 195شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 196شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 197شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 198شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 199شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 200شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 201شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 202شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 203شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 204شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 205شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 206شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 207شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 208شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 209شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 210شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 211شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 212شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 213شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 214شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 215شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 216شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 217شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 218شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 219شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 220شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 221شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 222شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 223شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 224شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 225شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 226شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 227شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 228شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 229شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 230شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 231شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 232شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 233شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 234شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 235شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 236شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 237شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 238شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 239شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 240شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 241شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 242شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 243شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 244شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 245شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 246شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 247شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 248شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 249شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 250شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 251شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 252شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 253شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 254شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 255شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 256شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 257شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 258شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 259شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 260شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 261شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 262شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 263شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 264شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 265شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 266شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 267شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 268شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 269شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 270شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 271شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 272شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 273شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 274شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 275شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 276شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 277شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 278شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 279شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 280شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 281شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 282شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 283شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 284شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 285شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 286شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 287شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 288شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 289شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 290شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 291شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 292شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 293شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 294شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 295شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 296شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 297شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 298شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 299شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 300شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 301شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 302شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 303شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 304شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 305شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 306شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 307شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 308شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 309شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 310شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 311شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 312شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 313شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 314شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 315شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 316شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 317شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 318شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 319شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 320شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 321شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 322شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 323شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 324شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 325شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 326شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 327شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 328شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 329شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 330شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 331شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 332شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...333شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 334شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 335شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 336شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 337شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 338شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 339شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 340شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 341شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 342شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 343شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 344شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 345شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 346شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 347شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 348شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 349شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 350شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 351شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 352شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 353شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 354شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 355شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 356شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 357شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 358شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 359شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 360شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 361شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 362شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 363شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 364شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 365شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 366شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 367شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 368شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 369شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 370شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 371شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 372شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 373شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 374شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 375شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 376شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 377شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 378شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 379شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 380شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 381شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 382شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 383شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 384شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 385شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 386شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 387شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 388شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 389شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 390شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 391شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 392شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 393شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 394شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 395شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 396شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 397شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 398شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 399شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 400شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 401شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 402شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 403شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 404شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 405شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 406شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 407شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!408شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 409شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 410شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 411شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 412شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 413شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ