به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست

780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست
تا بر تو شود گشاده کو دشمن خوست
در پشت پلنگ چون نمی ماند پوست
بر زین تو کی بماند ای زینت دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...2شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 3شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 4شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...5شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 6شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 7شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 8شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 9شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 10شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 11شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 12شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 13شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 14شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 15شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 16شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 17شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 18شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 19شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 20شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 21شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 22شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 23شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 24شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...25شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 26شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 27شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 28شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 29شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 30شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 31شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 32شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 33شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 34شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 35شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 36شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 37شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 38شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 39شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 40شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 41شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 42شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 43شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 44شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 45شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 46شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 47شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 48شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 49شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 50شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 51شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 52شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 53شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 54شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 55شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 56شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 57شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 58شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 59شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 60شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 61شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 62شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 63شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 64شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 65شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 66شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 67شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 68شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 69شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 70شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 71شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 72شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 73شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 74شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 75شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 76شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 77شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 78شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 79شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 80شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 81شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 82شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 83شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 84شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 85شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 86شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 87شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 88شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 89شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 90شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 91شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 92شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 93شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 94شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 95شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 96شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 97شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 98شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 99شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 100شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 101شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 102شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 103شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 104شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 105شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 106شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 107شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 108شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 109شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 110شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 111شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 112شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 113شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 114شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 115شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 116شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 117شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 118شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 119شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 120شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 121شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 122شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 123شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 124شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 125شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 126شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 127شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 128شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 129شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 130شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 131شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 132شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 133شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 134شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 135شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟136شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 137شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 138شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 139شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 140شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 141شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 142شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 143شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 144شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 145شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 146شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 147شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 148شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 149شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 150شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 151شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 152شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 153شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 154شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 155شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 156شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 157شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 158شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 159شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 160شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 161شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 162شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 163شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 164شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 165شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 166شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 167شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 168شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 169شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 170شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 171شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 172شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 173شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 174شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 175شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 176شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 177شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 178شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 179شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 180شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 181شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 182شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 183شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 184شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 185شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 186شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 187شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 188شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 189شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 190شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 191شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 192شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 193شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 194شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 195شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 196شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 197شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 198شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 199شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 200شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 201شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 202شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 203شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 204شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 205شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 206شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 207شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 208شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 209شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 210شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 211شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 212شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 213شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 214شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 215شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 216شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 217شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 218شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 219شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 220شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 221شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 222شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 223شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 224شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 225شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 226شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 227شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 228شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 229شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 230شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 231شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 232شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 233شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 234شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 235شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 236شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 237شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 238شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 239شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 240شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 241شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 242شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 243شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 244شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 245شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 246شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 247شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 248شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 249شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 250شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 251شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 252شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 253شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 254شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 255شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 256شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 257شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 258شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 259شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 260شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 261شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 262شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 263شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 264شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 265شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 266شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 267شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 268شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 269شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 270شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 271شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 272شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 273شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 274شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 275شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 276شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 277شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 278شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 279شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 280شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 281شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 282شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 283شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 284شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 285شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 286شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 287شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 288شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 289شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 290شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 291شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 292شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 293شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 294شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 295شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 296شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 297شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 298شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 299شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 300شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 301شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 302شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 303شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 304شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 305شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 306شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 307شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 308شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...309شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 310شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 311شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 312شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 313شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 314شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 315شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 316شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 317شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 318شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 319شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 320شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 321شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 322شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 323شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 324شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 325شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 326شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 327شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 328شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 329شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 330شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 331شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 332شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 333شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 334شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 335شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 336شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 337شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 338شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 339شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 340شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 341شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 342شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 343شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 344شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 345شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 346شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 347شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 348شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 349شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 350شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 351شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 352شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 353شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 354شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 355شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 356شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 357شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 358شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 359شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 360شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 361شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 362شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 363شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 364شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 365شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 366شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 367شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 368شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 369شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 370شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 371شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 372شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 373شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 374شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 375شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 376شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 377شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 378شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 379شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 380شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 381شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 382شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 383شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!384شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 385شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 386شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 387شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 388شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 389شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ