به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست

780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چشم شب دوش اشک به دامن بگریست
بر من ز جفای دوست دشمن بگریست
گردون که هزار دشمنی با من داشت
خوش خوش به هزار دیده بر من بگریست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 2شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 3شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 4شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 5شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 6شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...7شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 8شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 9شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 10شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 11شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 12شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 13شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 14شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 15شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 16شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 17شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 18شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 19شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 20شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 21شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 22شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 23شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 24شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 25شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 26شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 27شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 28شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 29شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 30شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 31شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 32شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 33شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 34شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 35شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 36شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 37شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 38شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 39شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 40شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 41شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 42شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 43شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 44شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 45شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 46شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 47شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 48شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 49شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 50شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 51شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 52شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 53شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 54شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 55شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 56شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 57شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 58شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 59شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 60شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 61شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 62شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 63شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 64شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 65شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 66شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 67شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 68شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 69شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 70شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 71شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 72شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 73شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 74شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 75شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 76شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 77شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 78شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 79شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 80شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 81شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 82شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 83شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 84شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 85شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 86شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 87شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 88شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 89شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 90شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 91شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 92شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 93شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 94شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 95شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 96شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 97شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 98شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 99شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 100شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 101شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 102شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 103شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 104شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 105شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 106شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 107شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 108شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 109شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 110شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 111شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 112شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 113شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 114شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 115شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 116شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 117شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟118شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 119شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 120شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 121شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 122شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 123شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 124شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 125شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 126شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 127شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 128شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 129شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 130شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 131شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 132شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 133شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 134شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 135شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 136شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 137شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 138شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 139شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 140شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 141شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 142شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 143شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 144شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 145شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 146شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 147شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 148شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 149شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 150شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 151شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 152شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 153شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 154شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 155شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 156شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 157شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 158شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 159شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 160شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 161شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 162شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 163شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 164شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 165شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 166شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 167شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 168شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 169شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 170شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 171شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 172شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 173شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 174شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 175شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 176شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 177شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 178شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 179شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 180شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 181شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 182شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 183شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 184شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 185شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 186شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 187شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 188شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 189شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 190شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 191شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 192شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 193شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 194شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 195شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 196شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 197شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 198شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 199شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 200شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 201شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 202شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 203شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 204شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 205شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 206شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 207شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 208شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 209شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 210شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 211شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 212شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 213شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 214شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 215شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 216شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 217شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 218شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 219شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 220شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 221شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 222شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 223شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 224شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 225شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 226شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 227شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 228شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 229شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 230شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 231شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 232شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 233شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 234شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 235شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 236شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 237شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 238شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 239شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 240شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 241شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 242شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 243شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 244شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 245شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 246شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 247شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 248شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 249شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 250شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 251شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 252شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 253شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 254شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 255شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 256شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 257شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 258شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 259شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 260شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 261شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 262شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 263شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 264شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 265شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 266شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 267شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 268شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 269شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 270شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 271شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 272شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 273شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 274شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 275شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 276شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 277شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 278شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 279شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 280شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 281شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 282شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 283شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 284شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 285شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 286شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 287شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 288شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 289شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 290شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...291شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 292شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 293شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 294شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 295شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 296شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 297شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 298شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 299شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 300شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 301شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 302شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 303شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 304شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 305شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 306شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 307شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 308شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 309شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 310شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 311شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 312شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 313شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 314شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 315شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 316شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 317شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 318شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 319شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 320شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 321شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 322شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 323شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 324شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 325شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 326شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 327شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 328شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 329شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 330شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 331شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 332شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 333شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 334شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 335شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 336شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 337شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 338شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 339شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 340شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 341شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 342شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 343شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 344شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 345شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 346شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 347شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 348شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 349شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 350شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 351شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 352شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 353شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 354شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 355شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 356شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 357شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 358شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 359شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 360شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 361شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 362شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 363شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 364شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 365شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!366شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 367شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 368شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 369شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 370شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 371شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ