به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت

720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای عارض تو نخست بنیاد بهشت
روی تو مثال خلوت آباد بهشت
گر باشم در بهشت یاد تو کنم
ور روی تو بینم نکنم یاد بهشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 2شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 3شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 4شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 5شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 6شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 7شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 8شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 9شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 10شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 11شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 12شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 13شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 14شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 15شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 16شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 17شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 18شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 19شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 20شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 21شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 22شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 23شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 24شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 25شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 26شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 27شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 28شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 29شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 30شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 31شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 32شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 33شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 34شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 35شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 36شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 37شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 38شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 39شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 40شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 41شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 42شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 43شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 44شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 45شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 46شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 47شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 48شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 49شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 50شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 51شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 52شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 53شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 54شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 55شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 56شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 57شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 58شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 59شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 60شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 61شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 62شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 63شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 64شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 65شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 66شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 67شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 68شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 69شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 70شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 71شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 72شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 73شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 74شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 75شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 76شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 77شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟78شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 79شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 80شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 81شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 82شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 83شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 84شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 85شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 86شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 87شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 88شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 89شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 90شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 91شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 92شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 93شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 94شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 95شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 96شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 97شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 98شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 99شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 100شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 101شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 102شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 103شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 104شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 105شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 106شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 107شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 108شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 109شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 110شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 111شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 112شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 113شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 114شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 115شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 116شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 117شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 118شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 119شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 120شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 121شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 122شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 123شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 124شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 125شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 126شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 127شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 128شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 129شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 130شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 131شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 132شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 133شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 134شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 135شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 136شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 137شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 138شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 139شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 140شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 141شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 142شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 143شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 144شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 145شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 146شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 147شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 148شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 149شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 150شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 151شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 152شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 153شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 154شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 155شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 156شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 157شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 158شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 159شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 160شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 161شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 162شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 163شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 164شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 165شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 166شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 167شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 168شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 169شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 170شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 171شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 172شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 173شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 174شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 175شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 176شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 177شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 178شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 179شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 180شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 181شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 182شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 183شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 184شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 185شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 186شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 187شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 188شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 189شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 190شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 191شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 192شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 193شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 194شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 195شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 196شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 197شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 198شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 199شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 200شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 201شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 202شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 203شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 204شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 205شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 206شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 207شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 208شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 209شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 210شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 211شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 212شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 213شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 214شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 215شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 216شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 217شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 218شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 219شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 220شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 221شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 222شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 223شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 224شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 225شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 226شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 227شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 228شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 229شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 230شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 231شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 232شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 233شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 234شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 235شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 236شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 237شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 238شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 239شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 240شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 241شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 242شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 243شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 244شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 245شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 246شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 247شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 248شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 249شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 250شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...251شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 252شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 253شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 254شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 255شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 256شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 257شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 258شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 259شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 260شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 261شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 262شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 263شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 264شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 265شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 266شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 267شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 268شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 269شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 270شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 271شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 272شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 273شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 274شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 275شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 276شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 277شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 278شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 279شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 280شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 281شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 282شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 283شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 284شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 285شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 286شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 287شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 288شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 289شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 290شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 291شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 292شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 293شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 294شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 295شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 296شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 297شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 298شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 299شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 300شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 301شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 302شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 303شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 304شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 305شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 306شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 307شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 308شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 309شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 310شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 311شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 312شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 313شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 314شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 315شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 316شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 317شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 318شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 319شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 320شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 321شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 322شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 323شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 324شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 325شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!326شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 327شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 328شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 329شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 330شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 331شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ