به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بسکه وجود پیش چشمم خوار است
این جان لطیف نیز بر من بار است
از ضعف مزاج مردنم آسانست
وز تلخی عیش زیستن دشوار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 2شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 3شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 4شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 5شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 6شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 7شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 8شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 9شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 10شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 11شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 12شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 13شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...14شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 15شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 16شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 17شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 18شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 19شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...20شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 21شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 22شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 23شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 24شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 25شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 26شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 27شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 28شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 29شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 30شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 31شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 32شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 33شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 34شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 35شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 36شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 37شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 38شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 39شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 40شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 41شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 42شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 43شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 44شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 45شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 46شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 47شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 48شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 49شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 50شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 51شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 52شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 53شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 54شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 55شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 56شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 57شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 58شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 59شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 60شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 61شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 62شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 63شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 64شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...65شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...66شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 67شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 68شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...69شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 70شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 71شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 72شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 73شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 74شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 75شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 76شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 77شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 78شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 79شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 80شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 81شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 82شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 83شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 84شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 85شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 86شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 87شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 88شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...89شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 90شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 91شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 92شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 93شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 94شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 95شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 96شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 97شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 98شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 99شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 100شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 101شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 102شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 103شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 104شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 105شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 106شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 107شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 108شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 109شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 110شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 111شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 112شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 113شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 114شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 115شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 116شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 117شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 118شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 119شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 120شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 121شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 122شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 123شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 124شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 125شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 126شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 127شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 128شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 129شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 130شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 131شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 132شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 133شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 134شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 135شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 136شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 137شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 138شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 139شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 140شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 141شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 142شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 143شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 144شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 145شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 146شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 147شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 148شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 149شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 150شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 151شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 152شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 153شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 154شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 155شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 156شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 157شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 158شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 159شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 160شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 161شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 162شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 163شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 164شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 165شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 166شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 167شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 168شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 169شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 170شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 171شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 172شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 173شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 174شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 175شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 176شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 177شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 178شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 179شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 180شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 181شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 182شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 183شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 184شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 185شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 186شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 187شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 188شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 189شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 190شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 191شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 192شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 193شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 194شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 195شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 196شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 197شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 198شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 199شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟200شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 201شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 202شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 203شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 204شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 205شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 206شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 207شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 208شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 209شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 210شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 211شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 212شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 213شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 214شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 215شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 216شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 217شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 218شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 219شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 220شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 221شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 222شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 223شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 224شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 225شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 226شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 227شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 228شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 229شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 230شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 231شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 232شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 233شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 234شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 235شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 236شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 237شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 238شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 239شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 240شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 241شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 242شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 243شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 244شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 245شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 246شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 247شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 248شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 249شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 250شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 251شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 252شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 253شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 254شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 255شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 256شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 257شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 258شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 259شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 260شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 261شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 262شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 263شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 264شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 265شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 266شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 267شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 268شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 269شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 270شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 271شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 272شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 273شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 274شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 275شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 276شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 277شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 278شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 279شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 280شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 281شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 282شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 283شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 284شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 285شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 286شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 287شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 288شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 289شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 290شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 291شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 292شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 293شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 294شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 295شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 296شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 297شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 298شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 299شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 300شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 301شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 302شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 303شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 304شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 305شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 306شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 307شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 308شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 309شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 310شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 311شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 312شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 313شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 314شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 315شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 316شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 317شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 318شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 319شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 320شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 321شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 322شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 323شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 324شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 325شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 326شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 327شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 328شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 329شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 330شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 331شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 332شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 333شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 334شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 335شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 336شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 337شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 338شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 339شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 340شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 341شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 342شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 343شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 344شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 345شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 346شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 347شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 348شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 349شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 350شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 351شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 352شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 353شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 354شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 355شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 356شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 357شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 358شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 359شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 360شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 361شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 362شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 363شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 364شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 365شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 366شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 367شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 368شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 369شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 370شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 371شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 372شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...373شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 374شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 375شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 376شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 377شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 378شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 379شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 380شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 381شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 382شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 383شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 384شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 385شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 386شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 387شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 388شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 389شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 390شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 391شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 392شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 393شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 394شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 395شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 396شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 397شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 398شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 399شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 400شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 401شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 402شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 403شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 404شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 405شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 406شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 407شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 408شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 409شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 410شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 411شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 412شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 413شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 414شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 415شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 416شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 417شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 418شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 419شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 420شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 421شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 422شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 423شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 424شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 425شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 426شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 427شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 428شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 429شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 430شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 431شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 432شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 433شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 434شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 435شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 436شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 437شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 438شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 439شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 440شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 441شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 442شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 443شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 444شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 445شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 446شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 447شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!448شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 449شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 450شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 451شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 452شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 453شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ