به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است

740عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از فرقت تو در تنم از جان بار است
بی دیدنت ازدیده مرا آزار است
بی قد تو باغ بر دلم زندان است
بی رنگ رخ تو گل به چشمم خار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 2شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 3شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 4شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 5شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 6شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 7شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 8شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 9شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 10شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...11شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 12شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 13شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 14شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 15شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 16شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...17شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 18شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 19شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 20شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 21شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 22شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 23شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 24شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 25شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 26شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 27شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 28شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 29شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 30شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 31شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 32شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 33شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 34شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 35شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 36شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 37شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 38شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 39شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 40شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 41شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 42شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 43شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 44شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 45شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 46شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 47شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 48شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 49شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 50شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 51شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 52شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 53شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 54شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 55شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 56شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 57شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 58شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 59شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 60شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 61شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...62شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...63شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 64شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 65شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...66شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 67شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 68شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 69شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 70شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 71شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 72شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 73شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 74شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 75شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 76شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 77شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 78شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 79شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 80شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 81شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 82شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 83شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 84شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 85شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...86شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 87شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 88شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 89شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 90شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 91شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 92شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 93شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 94شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 95شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 96شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 97شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 98شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 99شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 100شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 101شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 102شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 103شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 104شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 105شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 106شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 107شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 108شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 109شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 110شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 111شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 112شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 113شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 114شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 115شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 116شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 117شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 118شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 119شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 120شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 121شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 122شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 123شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 124شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 125شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 126شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 127شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 128شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 129شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 130شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 131شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 132شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 133شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 134شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 135شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 136شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 137شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 138شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 139شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 140شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 141شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 142شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 143شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 144شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 145شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 146شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 147شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 148شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 149شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 150شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 151شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 152شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 153شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 154شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 155شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 156شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 157شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 158شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 159شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 160شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 161شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 162شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 163شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 164شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 165شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 166شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 167شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 168شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 169شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 170شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 171شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 172شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 173شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 174شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 175شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 176شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 177شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 178شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 179شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 180شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 181شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 182شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 183شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 184شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 185شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 186شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 187شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 188شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 189شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 190شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 191شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 192شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 193شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 194شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 195شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 196شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟197شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 198شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 199شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 200شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 201شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 202شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 203شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 204شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 205شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 206شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 207شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 208شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 209شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 210شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 211شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 212شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 213شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 214شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 215شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 216شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 217شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 218شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 219شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 220شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 221شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 222شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 223شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 224شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 225شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 226شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 227شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 228شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 229شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 230شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 231شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 232شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 233شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 234شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 235شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 236شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 237شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 238شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 239شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 240شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 241شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 242شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 243شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 244شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 245شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 246شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 247شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 248شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 249شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 250شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 251شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 252شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 253شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 254شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 255شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 256شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 257شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 258شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 259شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 260شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 261شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 262شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 263شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 264شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 265شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 266شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 267شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 268شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 269شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 270شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 271شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 272شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 273شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 274شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 275شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 276شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 277شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 278شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 279شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 280شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 281شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 282شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 283شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 284شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 285شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 286شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 287شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 288شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 289شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 290شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 291شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 292شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 293شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 294شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 295شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 296شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 297شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 298شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 299شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 300شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 301شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 302شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 303شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 304شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 305شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 306شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 307شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 308شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 309شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 310شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 311شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 312شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 313شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 314شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 315شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 316شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 317شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 318شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 319شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 320شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 321شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 322شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 323شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 324شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 325شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 326شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 327شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 328شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 329شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 330شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 331شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 332شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 333شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 334شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 335شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 336شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 337شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 338شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 339شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 340شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 341شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 342شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 343شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 344شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 345شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 346شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 347شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 348شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 349شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 350شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 351شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 352شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 353شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 354شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 355شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 356شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 357شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 358شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 359شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 360شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 361شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 362شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 363شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 364شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 365شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 366شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 367شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 368شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 369شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...370شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 371شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 372شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 373شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 374شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 375شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 376شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 377شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 378شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 379شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 380شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 381شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 382شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 383شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 384شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 385شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 386شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 387شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 388شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 389شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 390شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 391شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 392شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 393شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 394شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 395شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 396شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 397شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 398شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 399شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 400شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 401شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 402شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 403شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 404شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 405شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 406شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 407شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 408شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 409شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 410شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 411شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 412شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 413شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 414شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 415شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 416شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 417شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 418شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 419شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 420شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 421شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 422شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 423شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 424شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 425شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 426شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 427شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 428شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 429شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 430شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 431شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 432شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 433شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 434شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 435شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 436شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 437شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 438شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 439شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 440شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 441شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 442شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 443شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 444شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!445شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 446شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 447شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 448شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 449شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 450شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ