به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است

860عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یاری دارم که عبرت ماه و خور است
سر تا پایش ز یکدگر خوبتر است
من با خرد و علم و هنر عاشق او
و او عاشق و رند و جاهل و بی هنر است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 2شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 3شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 4شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 5شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 6شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 7شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 8شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 9شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 10شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 11شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 12شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 13شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 14شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 15شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 16شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 17شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 18شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 19شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 20شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...21شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 22شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 23شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 24شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 25شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 26شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...27شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 28شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 29شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 30شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 31شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 32شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 33شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 34شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 35شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 36شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 37شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 38شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 39شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 40شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 41شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 42شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 43شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 44شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 45شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 46شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 47شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 48شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 49شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 50شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 51شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 52شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 53شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 54شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 55شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 56شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 57شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 58شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 59شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 60شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 61شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 62شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 63شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 64شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 65شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 66شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 67شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 68شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 69شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 70شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 71شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...72شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...73شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 74شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 75شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...76شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 77شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 78شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 79شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 80شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 81شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 82شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 83شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 84شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 85شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 86شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 87شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 88شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 89شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 90شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 91شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 92شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 93شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 94شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 95شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...96شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 97شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 98شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 99شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 100شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 101شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 102شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 103شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 104شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 105شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 106شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 107شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 108شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 109شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 110شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 111شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 112شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 113شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 114شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 115شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 116شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 117شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 118شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 119شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 120شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 121شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 122شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 123شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 124شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 125شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 126شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 127شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 128شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 129شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 130شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 131شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 132شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 133شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 134شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 135شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 136شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 137شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 138شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 139شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 140شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 141شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 142شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 143شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 144شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 145شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 146شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 147شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 148شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 149شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 150شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 151شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 152شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 153شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 154شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 155شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 156شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 157شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 158شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 159شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 160شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 161شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 162شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 163شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 164شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 165شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 166شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 167شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 168شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 169شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 170شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 171شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 172شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 173شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 174شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 175شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 176شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 177شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 178شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 179شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 180شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 181شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 182شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 183شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 184شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 185شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 186شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 187شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 188شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 189شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 190شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 191شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 192شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 193شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 194شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 195شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 196شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 197شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 198شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 199شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 200شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 201شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 202شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 203شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 204شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 205شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 206شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟207شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 208شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 209شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 210شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 211شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 212شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 213شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 214شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 215شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 216شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 217شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 218شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 219شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 220شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 221شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 222شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 223شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 224شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 225شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 226شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 227شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 228شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 229شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 230شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 231شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 232شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 233شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 234شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 235شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 236شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 237شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 238شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 239شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 240شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 241شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 242شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 243شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 244شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 245شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 246شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 247شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 248شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 249شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 250شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 251شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 252شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 253شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 254شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 255شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 256شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 257شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 258شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 259شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 260شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 261شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 262شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 263شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 264شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 265شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 266شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 267شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 268شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 269شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 270شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 271شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 272شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 273شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 274شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 275شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 276شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 277شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 278شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 279شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 280شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 281شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 282شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 283شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 284شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 285شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 286شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 287شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 288شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 289شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 290شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 291شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 292شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 293شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 294شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 295شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 296شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 297شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 298شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 299شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 300شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 301شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 302شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 303شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 304شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 305شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 306شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 307شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 308شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 309شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 310شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 311شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 312شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 313شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 314شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 315شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 316شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 317شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 318شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 319شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 320شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 321شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 322شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 323شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 324شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 325شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 326شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 327شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 328شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 329شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 330شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 331شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 332شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 333شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 334شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 335شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 336شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 337شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 338شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 339شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 340شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 341شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 342شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 343شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 344شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 345شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 346شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 347شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 348شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 349شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 350شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 351شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 352شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 353شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 354شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 355شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 356شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 357شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 358شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 359شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 360شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 361شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 362شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 363شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 364شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 365شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 366شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 367شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 368شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 369شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 370شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 371شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 372شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 373شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 374شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 375شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 376شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 377شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 378شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 379شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...380شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 381شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 382شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 383شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 384شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 385شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 386شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 387شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 388شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 389شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 390شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 391شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 392شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 393شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 394شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 395شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 396شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 397شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 398شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 399شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 400شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 401شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 402شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 403شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 404شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 405شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 406شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 407شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 408شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 409شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 410شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 411شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 412شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 413شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 414شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 415شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 416شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 417شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 418شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 419شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 420شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 421شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 422شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 423شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 424شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 425شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 426شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 427شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 428شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 429شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 430شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 431شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 432شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 433شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 434شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 435شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 436شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 437شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 438شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 439شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 440شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 441شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 442شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 443شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 444شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 445شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 446شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 447شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 448شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 449شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 450شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 451شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 452شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 453شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 454شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!455شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 456شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 457شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 458شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 459شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 460شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ