به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است

750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بس که ز دیو و دد مرا آزار است
وز بس که ز خلق بر وجودم بار است
این جان چو نوش بر دلم چون زهر است
وین عمر عزیز پیش چشمم خوار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 2شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 3شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 4شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 5شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 6شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 7شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 8شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 9شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 10شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 11شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 12شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 13شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 14شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 15شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...16شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 17شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 18شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 19شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 20شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 21شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...22شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 23شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 24شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 25شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 26شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 27شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 28شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 29شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 30شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 31شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 32شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 33شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 34شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 35شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 36شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 37شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 38شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 39شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 40شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 41شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 42شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 43شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 44شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 45شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 46شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 47شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 48شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 49شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 50شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 51شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 52شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 53شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 54شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 55شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 56شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 57شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 58شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 59شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 60شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 61شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 62شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 63شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 64شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 65شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 66شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...67شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...68شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 69شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 70شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...71شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 72شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 73شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 74شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 75شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 76شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 77شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 78شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 79شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 80شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 81شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 82شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 83شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 84شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 85شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 86شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 87شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 88شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 89شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 90شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...91شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 92شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 93شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 94شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 95شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 96شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 97شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 98شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 99شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 100شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 101شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 102شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 103شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 104شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 105شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 106شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 107شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 108شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 109شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 110شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 111شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 112شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 113شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 114شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 115شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 116شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 117شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 118شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 119شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 120شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 121شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 122شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 123شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 124شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 125شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 126شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 127شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 128شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 129شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 130شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 131شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 132شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 133شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 134شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 135شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 136شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 137شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 138شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 139شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 140شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 141شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 142شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 143شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 144شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 145شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 146شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 147شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 148شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 149شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 150شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 151شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 152شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 153شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 154شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 155شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 156شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 157شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 158شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 159شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 160شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 161شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 162شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 163شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 164شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 165شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 166شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 167شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 168شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 169شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 170شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 171شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 172شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 173شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 174شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 175شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 176شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 177شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 178شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 179شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 180شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 181شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 182شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 183شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 184شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 185شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 186شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 187شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 188شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 189شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 190شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 191شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 192شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 193شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 194شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 195شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 196شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 197شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 198شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 199شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 200شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 201شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟202شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 203شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 204شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 205شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 206شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 207شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 208شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 209شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 210شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 211شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 212شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 213شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 214شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 215شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 216شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 217شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 218شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 219شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 220شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 221شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 222شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 223شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 224شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 225شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 226شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 227شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 228شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 229شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 230شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 231شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 232شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 233شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 234شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 235شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 236شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 237شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 238شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 239شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 240شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 241شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 242شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 243شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 244شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 245شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 246شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 247شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 248شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 249شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 250شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 251شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 252شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 253شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 254شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 255شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 256شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 257شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 258شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 259شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 260شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 261شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 262شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 263شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 264شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 265شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 266شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 267شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 268شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 269شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 270شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 271شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 272شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 273شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 274شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 275شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 276شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 277شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 278شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 279شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 280شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 281شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 282شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 283شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 284شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 285شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 286شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 287شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 288شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 289شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 290شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 291شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 292شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 293شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 294شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 295شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 296شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 297شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 298شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 299شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 300شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 301شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 302شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 303شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 304شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 305شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 306شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 307شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 308شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 309شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 310شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 311شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 312شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 313شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 314شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 315شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 316شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 317شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 318شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 319شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 320شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 321شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 322شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 323شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 324شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 325شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 326شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 327شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 328شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 329شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 330شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 331شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 332شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 333شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 334شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 335شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 336شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 337شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 338شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 339شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 340شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 341شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 342شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 343شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 344شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 345شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 346شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 347شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 348شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 349شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 350شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 351شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 352شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 353شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 354شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 355شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 356شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 357شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 358شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 359شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 360شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 361شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 362شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 363شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 364شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 365شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 366شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 367شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 368شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 369شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 370شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 371شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 372شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 373شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 374شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...375شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 376شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 377شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 378شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 379شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 380شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 381شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 382شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 383شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 384شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 385شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 386شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 387شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 388شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 389شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 390شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 391شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 392شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 393شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 394شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 395شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 396شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 397شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 398شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 399شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 400شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 401شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 402شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 403شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 404شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 405شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 406شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 407شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 408شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 409شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 410شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 411شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 412شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 413شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 414شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 415شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 416شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 417شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 418شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 419شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 420شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 421شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 422شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 423شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 424شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 425شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 426شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 427شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 428شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 429شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 430شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 431شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 432شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 433شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 434شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 435شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 436شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 437شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 438شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 439شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 440شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 441شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 442شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 443شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 444شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 445شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 446شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 447شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 448شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 449شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!450شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 451شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 452شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 453شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 454شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 455شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ