به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب

800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب
در تو به گریزم نبرم نام شراب
چون با دل تنگم آشنا شد غم تو
زین پس من و یاد رویت و جام شراب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 2شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 3شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 4شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 5شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 6شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 7شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 8شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 9شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 10شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 11شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 12شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 13شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 14شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 15شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 16شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 17شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 18شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 19شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 20شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 21شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 22شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 23شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 24شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 25شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 26شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 27شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 28شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 29شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 30شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 31شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 32شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 33شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 34شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 35شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 36شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 37شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 38شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 39شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 40شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 41شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 42شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 43شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 44شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 45شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 46شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 47شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 48شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 49شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 50شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 51شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 52شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 53شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 54شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 55شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 56شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 57شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 58شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 59شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 60شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 61شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 62شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 63شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 64شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 65شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 66شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 67شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 68شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 69شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 70شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 71شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 72شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 73شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 74شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 75شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 76شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 77شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 78شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...79شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 80شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 81شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 82شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 83شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 84شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...85شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 86شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 87شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 88شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 89شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 90شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 91شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 92شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 93شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 94شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 95شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 96شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 97شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 98شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 99شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 100شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 101شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 102شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 103شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 104شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 105شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 106شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 107شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 108شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 109شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 110شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 111شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 112شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 113شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 114شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 115شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 116شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 117شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 118شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 119شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 120شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 121شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 122شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 123شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 124شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 125شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 126شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 127شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 128شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 129شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...130شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...131شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 132شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 133شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...134شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 135شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 136شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 137شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 138شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 139شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 140شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 141شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 142شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 143شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 144شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 145شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 146شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 147شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 148شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 149شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 150شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 151شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 152شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 153شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...154شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 155شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 156شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 157شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 158شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 159شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 160شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 161شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 162شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 163شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 164شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 165شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 166شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 167شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 168شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 169شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 170شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 171شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 172شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 173شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 174شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 175شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 176شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 177شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 178شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 179شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 180شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 181شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 182شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 183شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 184شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 185شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 186شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 187شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 188شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 189شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 190شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 191شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 192شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 193شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 194شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 195شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 196شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 197شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 198شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 199شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 200شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 201شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 202شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 203شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 204شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 205شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 206شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 207شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 208شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 209شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 210شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 211شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 212شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 213شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 214شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 215شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 216شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 217شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 218شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 219شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 220شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 221شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 222شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 223شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 224شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 225شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 226شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 227شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 228شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 229شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 230شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 231شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 232شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 233شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 234شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 235شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 236شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 237شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 238شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 239شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 240شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 241شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 242شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 243شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 244شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 245شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 246شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 247شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 248شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 249شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 250شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 251شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 252شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 253شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 254شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 255شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 256شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 257شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 258شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 259شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 260شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 261شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 262شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 263شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 264شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟265شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 266شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 267شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 268شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 269شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 270شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 271شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 272شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 273شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 274شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 275شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 276شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 277شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 278شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 279شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 280شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 281شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 282شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 283شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 284شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 285شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 286شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 287شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 288شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 289شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 290شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 291شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 292شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 293شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 294شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 295شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 296شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 297شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 298شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 299شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 300شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 301شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 302شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 303شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 304شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 305شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 306شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 307شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 308شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 309شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 310شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 311شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 312شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 313شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 314شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 315شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 316شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 317شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 318شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 319شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 320شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 321شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 322شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 323شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 324شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 325شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 326شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 327شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 328شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 329شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 330شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 331شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 332شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 333شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 334شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 335شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 336شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 337شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 338شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 339شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 340شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 341شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 342شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 343شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 344شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 345شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 346شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 347شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 348شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 349شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 350شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 351شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 352شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 353شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 354شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 355شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 356شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 357شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 358شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 359شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 360شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 361شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 362شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 363شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 364شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 365شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 366شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 367شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 368شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 369شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 370شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 371شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 372شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 373شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 374شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 375شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 376شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 377شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 378شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 379شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 380شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 381شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 382شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 383شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 384شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 385شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 386شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 387شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 388شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 389شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 390شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 391شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 392شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 393شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 394شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 395شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 396شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 397شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 398شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 399شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 400شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 401شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 402شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 403شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 404شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 405شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 406شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 407شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 408شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 409شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 410شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 411شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 412شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 413شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 414شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 415شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 416شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 417شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 418شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 419شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 420شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 421شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 422شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 423شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 424شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 425شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 426شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 427شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 428شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 429شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 430شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 431شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 432شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 433شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 434شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 435شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 436شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 437شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...438شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 439شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 440شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 441شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 442شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 443شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 444شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 445شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 446شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 447شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 448شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 449شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 450شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 451شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 452شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 453شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 454شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 455شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 456شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 457شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 458شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 459شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 460شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 461شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 462شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 463شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 464شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 465شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 466شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 467شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 468شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 469شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 470شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 471شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 472شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 473شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 474شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 475شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 476شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 477شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 478شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 479شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 480شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 481شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 482شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 483شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 484شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 485شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 486شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 487شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 488شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 489شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 490شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 491شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 492شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 493شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 494شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 495شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 496شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 497شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 498شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 499شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 500شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 501شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 502شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 503شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 504شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 505شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 506شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 507شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 508شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 509شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 510شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 511شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 512شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!513شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 514شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 515شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 516شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 517شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 518شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ