به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست

850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست
سرو از قد تو چو بید لرزان شد و سست
من گل نشنیدم که چو روی تو دمید
من سرو ندیدم که به بالای تو رست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 2شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 3شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 4شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 5شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 6شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 7شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 8شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 9شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 10شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 11شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 12شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 13شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 14شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 15شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 16شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 17شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 18شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 19شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 20شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 21شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 22شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 23شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 24شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 25شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 26شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 27شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 28شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 29شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 30شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 31شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 32شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 33شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 34شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 35شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 36شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 37شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 38شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 39شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 40شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 41شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 42شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 43شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 44شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...45شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 46شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 47شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 48شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 49شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 50شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...51شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 52شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 53شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 54شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 55شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 56شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 57شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 58شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 59شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 60شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 61شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 62شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 63شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 64شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 65شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 66شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 67شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 68شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 69شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 70شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 71شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 72شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 73شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 74شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 75شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 76شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 77شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 78شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 79شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 80شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 81شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 82شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 83شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 84شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 85شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 86شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 87شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 88شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 89شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 90شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 91شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 92شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 93شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 94شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 95شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...96شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...97شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 98شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 99شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...100شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 101شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 102شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 103شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 104شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 105شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 106شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 107شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 108شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 109شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 110شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 111شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 112شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 113شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 114شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 115شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 116شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 117شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 118شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 119شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...120شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 121شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 122شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 123شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 124شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 125شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 126شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 127شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 128شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 129شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 130شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 131شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 132شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 133شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 134شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 135شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 136شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 137شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 138شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 139شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 140شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 141شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 142شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 143شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 144شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 145شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 146شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 147شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 148شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 149شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 150شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 151شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 152شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 153شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 154شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 155شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 156شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 157شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 158شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 159شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 160شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 161شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 162شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 163شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 164شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 165شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 166شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 167شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 168شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 169شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 170شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 171شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 172شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 173شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 174شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 175شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 176شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 177شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 178شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 179شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 180شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 181شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 182شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 183شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 184شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 185شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 186شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 187شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 188شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 189شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 190شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 191شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 192شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 193شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 194شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 195شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 196شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 197شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 198شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 199شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 200شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 201شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 202شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 203شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 204شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 205شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 206شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 207شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 208شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 209شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 210شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 211شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 212شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 213شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 214شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 215شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 216شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 217شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 218شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 219شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 220شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 221شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 222شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 223شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 224شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 225شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 226شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 227شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 228شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 229شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 230شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟231شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 232شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 233شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 234شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 235شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 236شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 237شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 238شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 239شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 240شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 241شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 242شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 243شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 244شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 245شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 246شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 247شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 248شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 249شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 250شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 251شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 252شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 253شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 254شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 255شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 256شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 257شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 258شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 259شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 260شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 261شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 262شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 263شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 264شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 265شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 266شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 267شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 268شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 269شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 270شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 271شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 272شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 273شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 274شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 275شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 276شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 277شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 278شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 279شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 280شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 281شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 282شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 283شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 284شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 285شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 286شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 287شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 288شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 289شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 290شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 291شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 292شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 293شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 294شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 295شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 296شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 297شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 298شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 299شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 300شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 301شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 302شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 303شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 304شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 305شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 306شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 307شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 308شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 309شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 310شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 311شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 312شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 313شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 314شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 315شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 316شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 317شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 318شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 319شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 320شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 321شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 322شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 323شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 324شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 325شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 326شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 327شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 328شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 329شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 330شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 331شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 332شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 333شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 334شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 335شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 336شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 337شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 338شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 339شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 340شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 341شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 342شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 343شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 344شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 345شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 346شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 347شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 348شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 349شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 350شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 351شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 352شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 353شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 354شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 355شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 356شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 357شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 358شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 359شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 360شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 361شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 362شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 363شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 364شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 365شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 366شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 367شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 368شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 369شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 370شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 371شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 372شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 373شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 374شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 375شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 376شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 377شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 378شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 379شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 380شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 381شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 382شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 383شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 384شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 385شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 386شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 387شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 388شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 389شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 390شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 391شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 392شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 393شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 394شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 395شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 396شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 397شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 398شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 399شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 400شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 401شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 402شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 403شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...404شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 405شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 406شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 407شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 408شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 409شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 410شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 411شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 412شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 413شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 414شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 415شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 416شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 417شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 418شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 419شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 420شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 421شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 422شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 423شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 424شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 425شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 426شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 427شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 428شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 429شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 430شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 431شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 432شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 433شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 434شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 435شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 436شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 437شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 438شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 439شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 440شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 441شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 442شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 443شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 444شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 445شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 446شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 447شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 448شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 449شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 450شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 451شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 452شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 453شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 454شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 455شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 456شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 457شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 458شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 459شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 460شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 461شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 462شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 463شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 464شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 465شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 466شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 467شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 468شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 469شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 470شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 471شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 472شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 473شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 474شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 475شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 476شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 477شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 478شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!479شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 480شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 481شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 482شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 483شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 484شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ