به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست

930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست
عذرت به چنین زبان نمی آید راست
شکر کرمت به لفظ جان باید گفت
عذر قدمت ز دیدگان باید خواست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 2شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 3شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 4شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 5شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 6شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 7شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 8شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 9شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 10شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 11شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 12شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 13شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 14شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 15شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 16شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 17شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 18شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 19شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 20شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 21شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 22شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 23شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 24شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 25شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 26شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 27شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 28شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 29شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 30شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...31شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 32شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 33شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 34شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 35شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 36شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...37شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 38شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 39شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 40شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 41شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 42شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 43شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 44شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 45شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 46شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 47شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 48شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 49شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 50شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 51شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 52شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 53شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 54شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 55شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 56شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 57شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 58شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 59شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 60شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 61شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 62شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 63شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 64شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 65شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 66شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 67شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 68شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 69شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 70شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 71شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 72شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 73شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 74شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 75شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 76شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 77شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 78شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 79شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 80شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 81شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...82شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...83شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 84شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 85شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...86شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 87شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 88شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 89شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 90شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 91شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 92شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 93شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 94شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 95شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 96شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 97شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 98شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 99شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 100شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 101شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 102شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 103شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 104شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 105شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...106شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 107شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 108شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 109شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 110شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 111شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 112شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 113شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 114شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 115شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 116شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 117شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 118شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 119شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 120شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 121شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 122شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 123شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 124شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 125شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 126شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 127شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 128شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 129شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 130شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 131شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 132شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 133شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 134شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 135شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 136شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 137شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 138شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 139شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 140شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 141شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 142شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 143شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 144شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 145شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 146شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 147شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 148شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 149شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 150شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 151شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 152شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 153شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 154شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 155شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 156شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 157شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 158شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 159شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 160شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 161شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 162شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 163شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 164شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 165شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 166شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 167شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 168شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 169شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 170شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 171شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 172شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 173شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 174شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 175شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 176شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 177شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 178شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 179شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 180شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 181شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 182شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 183شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 184شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 185شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 186شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 187شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 188شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 189شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 190شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 191شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 192شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 193شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 194شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 195شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 196شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 197شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 198شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 199شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 200شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 201شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 202شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 203شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 204شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 205شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 206شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 207شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 208شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 209شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 210شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 211شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 212شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 213شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 214شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 215شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 216شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟217شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 218شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 219شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 220شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 221شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 222شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 223شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 224شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 225شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 226شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 227شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 228شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 229شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 230شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 231شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 232شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 233شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 234شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 235شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 236شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 237شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 238شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 239شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 240شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 241شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 242شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 243شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 244شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 245شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 246شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 247شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 248شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 249شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 250شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 251شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 252شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 253شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 254شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 255شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 256شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 257شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 258شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 259شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 260شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 261شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 262شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 263شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 264شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 265شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 266شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 267شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 268شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 269شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 270شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 271شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 272شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 273شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 274شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 275شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 276شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 277شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 278شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 279شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 280شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 281شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 282شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 283شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 284شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 285شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 286شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 287شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 288شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 289شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 290شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 291شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 292شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 293شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 294شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 295شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 296شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 297شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 298شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 299شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 300شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 301شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 302شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 303شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 304شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 305شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 306شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 307شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 308شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 309شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 310شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 311شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 312شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 313شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 314شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 315شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 316شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 317شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 318شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 319شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 320شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 321شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 322شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 323شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 324شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 325شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 326شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 327شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 328شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 329شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 330شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 331شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 332شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 333شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 334شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 335شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 336شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 337شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 338شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 339شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 340شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 341شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 342شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 343شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 344شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 345شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 346شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 347شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 348شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 349شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 350شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 351شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 352شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 353شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 354شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 355شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 356شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 357شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 358شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 359شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 360شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 361شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 362شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 363شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 364شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 365شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 366شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 367شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 368شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 369شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 370شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 371شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 372شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 373شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 374شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 375شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 376شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 377شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 378شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 379شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 380شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 381شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 382شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 383شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 384شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 385شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 386شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 387شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 388شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 389شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...390شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 391شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 392شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 393شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 394شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 395شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 396شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 397شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 398شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 399شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 400شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 401شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 402شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 403شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 404شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 405شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 406شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 407شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 408شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 409شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 410شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 411شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 412شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 413شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 414شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 415شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 416شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 417شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 418شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 419شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 420شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 421شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 422شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 423شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 424شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 425شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 426شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 427شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 428شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 429شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 430شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 431شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 432شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 433شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 434شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 435شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 436شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 437شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 438شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 439شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 440شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 441شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 442شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 443شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 444شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 445شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 446شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 447شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 448شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 449شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 450شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 451شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 452شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 453شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 454شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 455شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 456شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 457شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 458شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 459شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 460شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 461شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 462شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 463شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 464شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!465شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 466شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 467شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 468شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 469شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 470شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ