به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب

840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب
با چهره تو بوزنه محبوب قلوب
از روی تو خوی تو بسی زشت تر است
با زشتی خوی تو زهی روی تو خوب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 2شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 3شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 4شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 5شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 6شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 7شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 8شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 9شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 10شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 11شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 12شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 13شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 14شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 15شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 16شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 17شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 18شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 19شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 20شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 21شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 22شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 23شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 24شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 25شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 26شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 27شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 28شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 29شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 30شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 31شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 32شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 33شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 34شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 35شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 36شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 37شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 38شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 39شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 40شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 41شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 42شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 43شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 44شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 45شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 46شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 47شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 48شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 49شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 50شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 51شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 52شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 53شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 54شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 55شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 56شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 57شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 58شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 59شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 60شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 61شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 62شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 63شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 64شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 65شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 66شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 67شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 68شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 69شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 70شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 71شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 72شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 73شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 74شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 75شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...76شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 77شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 78شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 79شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 80شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 81شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...82شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 83شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 84شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 85شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 86شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 87شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 88شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 89شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 90شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 91شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 92شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 93شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 94شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 95شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 96شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 97شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 98شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 99شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 100شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 101شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 102شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 103شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 104شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 105شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 106شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 107شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 108شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 109شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 110شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 111شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 112شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 113شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 114شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 115شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 116شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 117شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 118شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 119شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 120شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 121شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 122شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 123شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 124شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 125شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 126شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...127شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...128شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 129شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 130شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...131شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 132شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 133شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 134شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 135شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 136شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 137شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 138شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 139شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 140شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 141شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 142شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 143شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 144شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 145شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 146شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 147شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 148شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 149شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 150شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...151شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 152شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 153شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 154شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 155شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 156شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 157شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 158شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 159شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 160شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 161شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 162شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 163شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 164شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 165شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 166شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 167شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 168شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 169شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 170شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 171شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 172شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 173شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 174شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 175شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 176شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 177شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 178شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 179شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 180شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 181شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 182شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 183شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 184شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 185شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 186شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 187شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 188شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 189شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 190شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 191شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 192شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 193شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 194شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 195شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 196شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 197شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 198شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 199شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 200شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 201شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 202شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 203شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 204شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 205شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 206شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 207شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 208شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 209شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 210شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 211شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 212شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 213شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 214شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 215شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 216شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 217شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 218شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 219شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 220شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 221شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 222شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 223شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 224شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 225شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 226شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 227شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 228شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 229شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 230شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 231شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 232شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 233شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 234شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 235شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 236شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 237شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 238شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 239شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 240شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 241شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 242شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 243شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 244شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 245شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 246شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 247شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 248شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 249شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 250شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 251شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 252شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 253شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 254شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 255شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 256شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 257شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 258شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 259شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 260شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 261شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟262شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 263شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 264شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 265شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 266شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 267شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 268شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 269شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 270شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 271شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 272شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 273شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 274شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 275شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 276شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 277شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 278شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 279شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 280شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 281شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 282شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 283شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 284شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 285شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 286شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 287شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 288شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 289شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 290شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 291شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 292شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 293شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 294شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 295شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 296شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 297شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 298شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 299شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 300شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 301شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 302شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 303شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 304شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 305شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 306شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 307شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 308شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 309شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 310شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 311شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 312شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 313شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 314شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 315شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 316شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 317شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 318شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 319شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 320شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 321شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 322شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 323شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 324شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 325شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 326شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 327شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 328شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 329شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 330شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 331شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 332شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 333شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 334شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 335شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 336شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 337شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 338شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 339شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 340شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 341شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 342شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 343شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 344شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 345شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 346شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 347شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 348شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 349شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 350شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 351شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 352شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 353شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 354شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 355شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 356شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 357شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 358شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 359شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 360شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 361شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 362شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 363شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 364شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 365شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 366شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 367شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 368شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 369شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 370شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 371شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 372شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 373شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 374شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 375شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 376شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 377شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 378شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 379شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 380شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 381شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 382شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 383شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 384شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 385شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 386شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 387شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 388شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 389شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 390شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 391شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 392شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 393شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 394شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 395شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 396شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 397شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 398شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 399شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 400شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 401شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 402شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 403شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 404شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 405شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 406شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 407شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 408شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 409شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 410شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 411شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 412شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 413شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 414شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 415شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 416شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 417شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 418شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 419شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 420شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 421شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 422شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 423شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 424شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 425شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 426شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 427شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 428شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 429شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 430شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 431شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 432شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 433شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 434شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...435شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 436شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 437شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 438شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 439شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 440شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 441شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 442شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 443شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 444شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 445شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 446شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 447شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 448شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 449شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 450شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 451شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 452شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 453شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 454شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 455شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 456شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 457شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 458شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 459شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 460شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 461شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 462شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 463شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 464شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 465شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 466شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 467شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 468شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 469شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 470شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 471شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 472شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 473شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 474شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 475شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 476شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 477شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 478شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 479شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 480شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 481شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 482شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 483شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 484شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 485شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 486شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 487شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 488شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 489شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 490شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 491شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 492شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 493شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 494شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 495شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 496شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 497شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 498شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 499شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 500شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 501شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 502شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 503شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 504شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 505شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 506شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 507شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 508شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 509شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!510شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 511شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 512شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 513شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 514شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 515شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ