به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات

740عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای خامه تو نهال سیراب حیات
در دست تو پنچ چشمه آب حیات
زان پنج سه گر برای من رنجه کنی
بربنده شود گشاده صد باب حیات

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 2شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 3شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 4شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 5شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 6شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 7شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 8شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 9شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 10شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 11شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 12شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 13شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 14شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 15شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 16شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 17شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 18شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 19شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 20شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 21شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 22شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 23شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 24شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 25شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 26شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 27شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 28شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 29شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 30شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 31شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 32شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 33شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 34شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 35شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 36شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 37شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 38شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 39شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 40شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 41شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 42شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 43شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 44شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 45شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 46شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 47شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 48شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 49شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 50شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 51شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 52شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 53شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 54شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 55شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 56شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 57شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 58شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 59شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 60شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 61شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 62شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 63شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 64شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 65شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 66شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 67شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 68شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 69شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 70شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...71شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 72شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 73شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 74شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 75شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 76شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...77شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 78شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 79شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 80شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 81شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 82شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 83شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 84شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 85شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 86شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 87شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 88شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 89شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 90شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 91شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 92شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 93شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 94شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 95شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 96شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 97شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 98شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 99شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 100شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 101شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 102شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 103شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 104شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 105شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 106شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 107شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 108شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 109شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 110شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 111شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 112شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 113شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 114شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 115شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 116شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 117شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 118شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 119شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 120شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 121شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...122شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...123شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 124شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 125شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...126شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 127شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 128شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 129شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 130شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 131شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 132شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 133شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 134شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 135شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 136شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 137شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 138شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 139شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 140شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 141شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 142شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 143شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 144شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 145شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...146شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 147شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 148شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 149شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 150شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 151شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 152شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 153شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 154شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 155شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 156شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 157شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 158شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 159شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 160شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 161شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 162شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 163شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 164شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 165شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 166شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 167شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 168شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 169شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 170شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 171شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 172شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 173شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 174شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 175شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 176شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 177شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 178شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 179شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 180شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 181شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 182شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 183شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 184شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 185شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 186شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 187شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 188شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 189شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 190شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 191شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 192شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 193شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 194شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 195شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 196شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 197شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 198شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 199شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 200شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 201شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 202شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 203شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 204شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 205شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 206شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 207شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 208شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 209شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 210شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 211شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 212شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 213شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 214شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 215شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 216شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 217شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 218شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 219شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 220شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 221شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 222شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 223شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 224شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 225شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 226شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 227شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 228شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 229شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 230شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 231شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 232شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 233شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 234شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 235شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 236شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 237شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 238شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 239شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 240شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 241شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 242شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 243شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 244شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 245شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 246شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 247شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 248شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 249شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 250شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 251شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 252شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 253شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 254شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 255شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 256شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟257شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 258شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 259شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 260شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 261شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 262شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 263شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 264شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 265شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 266شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 267شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 268شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 269شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 270شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 271شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 272شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 273شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 274شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 275شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 276شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 277شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 278شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 279شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 280شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 281شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 282شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 283شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 284شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 285شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 286شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 287شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 288شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 289شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 290شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 291شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 292شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 293شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 294شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 295شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 296شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 297شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 298شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 299شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 300شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 301شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 302شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 303شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 304شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 305شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 306شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 307شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 308شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 309شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 310شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 311شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 312شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 313شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 314شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 315شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 316شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 317شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 318شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 319شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 320شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 321شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 322شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 323شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 324شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 325شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 326شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 327شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 328شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 329شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 330شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 331شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 332شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 333شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 334شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 335شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 336شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 337شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 338شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 339شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 340شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 341شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 342شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 343شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 344شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 345شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 346شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 347شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 348شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 349شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 350شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 351شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 352شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 353شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 354شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 355شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 356شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 357شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 358شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 359شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 360شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 361شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 362شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 363شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 364شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 365شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 366شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 367شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 368شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 369شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 370شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 371شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 372شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 373شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 374شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 375شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 376شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 377شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 378شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 379شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 380شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 381شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 382شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 383شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 384شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 385شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 386شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 387شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 388شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 389شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 390شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 391شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 392شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 393شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 394شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 395شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 396شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 397شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 398شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 399شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 400شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 401شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 402شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 403شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 404شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 405شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 406شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 407شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 408شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 409شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 410شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 411شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 412شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 413شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 414شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 415شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 416شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 417شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 418شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 419شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 420شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 421شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 422شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 423شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 424شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 425شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 426شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 427شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 428شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 429شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...430شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 431شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 432شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 433شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 434شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 435شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 436شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 437شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 438شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 439شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 440شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 441شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 442شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 443شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 444شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 445شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 446شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 447شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 448شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 449شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 450شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 451شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 452شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 453شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 454شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 455شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 456شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 457شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 458شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 459شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 460شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 461شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 462شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 463شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 464شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 465شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 466شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 467شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 468شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 469شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 470شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 471شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 472شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 473شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 474شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 475شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 476شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 477شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 478شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 479شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 480شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 481شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 482شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 483شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 484شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 485شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 486شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 487شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 488شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 489شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 490شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 491شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 492شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 493شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 494شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 495شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 496شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 497شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 498شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 499شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 500شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 501شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 502شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 503شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 504شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!505شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 506شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 507شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 508شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 509شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 510شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ