به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب

830عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر باد وزد بر این دل ریش خراب
ور خواب گذر کند بر این چشم پرآب
باشد که به هر عمر مرا با تو دمی
گفتار بود به پیک و دیدار به خواب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 2شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 3شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 4شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 5شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 6شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 7شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 8شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 9شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 10شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 11شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 12شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 13شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 14شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 15شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 16شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 17شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 18شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 19شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 20شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 21شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 22شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 23شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 24شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 25شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 26شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 27شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 28شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 29شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 30شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 31شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 32شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 33شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 34شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 35شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 36شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 37شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 38شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 39شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 40شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 41شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 42شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 43شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 44شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 45شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 46شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 47شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 48شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 49شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 50شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 51شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 52شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 53شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 54شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 55شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 56شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 57شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 58شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 59شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 60شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 61شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 62شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 63شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 64شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 65شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 66شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 67شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 68شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 69شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 70شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 71شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 72شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 73شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 74شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 75شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 76شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 77شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 78شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 79شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 80شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 81شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 82شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 83شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 84شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 85شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 86شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...87شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 88شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 89شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 90شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 91شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 92شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...93شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 94شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 95شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 96شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 97شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 98شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 99شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 100شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 101شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 102شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 103شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 104شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 105شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 106شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 107شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 108شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 109شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 110شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 111شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 112شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 113شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 114شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 115شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 116شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 117شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 118شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 119شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 120شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 121شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 122شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 123شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 124شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 125شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 126شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 127شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 128شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 129شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 130شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 131شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 132شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 133شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 134شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 135شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 136شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 137شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...138شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...139شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 140شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 141شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...142شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 143شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 144شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 145شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 146شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 147شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 148شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 149شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 150شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 151شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 152شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 153شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 154شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 155شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 156شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 157شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 158شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 159شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 160شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 161شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...162شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 163شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 164شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 165شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 166شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 167شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 168شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 169شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 170شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 171شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 172شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 173شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 174شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 175شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 176شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 177شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 178شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 179شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 180شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 181شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 182شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 183شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 184شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 185شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 186شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 187شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 188شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 189شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 190شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 191شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 192شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 193شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 194شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 195شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 196شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 197شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 198شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 199شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 200شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 201شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 202شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 203شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 204شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 205شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 206شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 207شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 208شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 209شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 210شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 211شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 212شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 213شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 214شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 215شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 216شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 217شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 218شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 219شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 220شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 221شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 222شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 223شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 224شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 225شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 226شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 227شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 228شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 229شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 230شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 231شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 232شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 233شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 234شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 235شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 236شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 237شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 238شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 239شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 240شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 241شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 242شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 243شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 244شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 245شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 246شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 247شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 248شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 249شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 250شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 251شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 252شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 253شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 254شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 255شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 256شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 257شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 258شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 259شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 260شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 261شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 262شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 263شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 264شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 265شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 266شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 267شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 268شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 269شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 270شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 271شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 272شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟273شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 274شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 275شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 276شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 277شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 278شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 279شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 280شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 281شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 282شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 283شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 284شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 285شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 286شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 287شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 288شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 289شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 290شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 291شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 292شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 293شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 294شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 295شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 296شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 297شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 298شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 299شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 300شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 301شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 302شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 303شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 304شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 305شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 306شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 307شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 308شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 309شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 310شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 311شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 312شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 313شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 314شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 315شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 316شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 317شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 318شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 319شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 320شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 321شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 322شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 323شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 324شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 325شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 326شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 327شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 328شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 329شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 330شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 331شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 332شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 333شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 334شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 335شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 336شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 337شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 338شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 339شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 340شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 341شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 342شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 343شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 344شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 345شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 346شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 347شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 348شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 349شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 350شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 351شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 352شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 353شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 354شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 355شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 356شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 357شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 358شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 359شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 360شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 361شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 362شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 363شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 364شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 365شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 366شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 367شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 368شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 369شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 370شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 371شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 372شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 373شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 374شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 375شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 376شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 377شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 378شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 379شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 380شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 381شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 382شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 383شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 384شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 385شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 386شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 387شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 388شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 389شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 390شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 391شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 392شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 393شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 394شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 395شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 396شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 397شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 398شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 399شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 400شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 401شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 402شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 403شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 404شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 405شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 406شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 407شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 408شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 409شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 410شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 411شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 412شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 413شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 414شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 415شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 416شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 417شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 418شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 419شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 420شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 421شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 422شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 423شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 424شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 425شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 426شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 427شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 428شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 429شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 430شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 431شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 432شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 433شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 434شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 435شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 436شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 437شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 438شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 439شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 440شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 441شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 442شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 443شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 444شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 445شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...446شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 447شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 448شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 449شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 450شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 451شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 452شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 453شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 454شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 455شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 456شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 457شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 458شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 459شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 460شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 461شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 462شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 463شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 464شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 465شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 466شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 467شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 468شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 469شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 470شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 471شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 472شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 473شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 474شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 475شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 476شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 477شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 478شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 479شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 480شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 481شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 482شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 483شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 484شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 485شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 486شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 487شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 488شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 489شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 490شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 491شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 492شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 493شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 494شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 495شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 496شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 497شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 498شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 499شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 500شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 501شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 502شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 503شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 504شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 505شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 506شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 507شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 508شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 509شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 510شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 511شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 512شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 513شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 514شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 515شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 516شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 517شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 518شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 519شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 520شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!521شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 522شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 523شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 524شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 525شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 526شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ