به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا

800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ماه امل ارچه زیر میغ است مرا
بر فرق ز فاقه گرچه تیغ است مرا
نه خیر کسان به خود روا می دارم
نه خیر خود از کسان دریغ است مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 2شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 3شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 4شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 5شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 6شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 7شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 8شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 9شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 10شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 11شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 12شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 13شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 14شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 15شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 16شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 17شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 18شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 19شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 20شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 21شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 22شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 23شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 24شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 25شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 26شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 27شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 28شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 29شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 30شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 31شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 32شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 33شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 34شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 35شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 36شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 37شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 38شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 39شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 40شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 41شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 42شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 43شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 44شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 45شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 46شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 47شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 48شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 49شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 50شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 51شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 52شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 53شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 54شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 55شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 56شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 57شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 58شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 59شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 60شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 61شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 62شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 63شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 64شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 65شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 66شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 67شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 68شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 69شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 70شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 71شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 72شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 73شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 74شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 75شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 76شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 77شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 78شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 79شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 80شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 81شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 82شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 83شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 84شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 85شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 86شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 87شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 88شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 89شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 90شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 91شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 92شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 93شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 94شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 95شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 96شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 97شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 98شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...99شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 100شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 101شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 102شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 103شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 104شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...105شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 106شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 107شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 108شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 109شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 110شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 111شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 112شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 113شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 114شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 115شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 116شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 117شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 118شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 119شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 120شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 121شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 122شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 123شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 124شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 125شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 126شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 127شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 128شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 129شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 130شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 131شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 132شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 133شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 134شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 135شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 136شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 137شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 138شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 139شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 140شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 141شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 142شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 143شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 144شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 145شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 146شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 147شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 148شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 149شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...150شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...151شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 152شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 153شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...154شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 155شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 156شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 157شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 158شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 159شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 160شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 161شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 162شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 163شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 164شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 165شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 166شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 167شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 168شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 169شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 170شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 171شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 172شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 173شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...174شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 175شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 176شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 177شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 178شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 179شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 180شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 181شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 182شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 183شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 184شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 185شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 186شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 187شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 188شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 189شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 190شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 191شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 192شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 193شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 194شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 195شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 196شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 197شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 198شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 199شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 200شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 201شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 202شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 203شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 204شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 205شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 206شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 207شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 208شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 209شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 210شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 211شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 212شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 213شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 214شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 215شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 216شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 217شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 218شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 219شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 220شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 221شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 222شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 223شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 224شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 225شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 226شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 227شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 228شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 229شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 230شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 231شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 232شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 233شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 234شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 235شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 236شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 237شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 238شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 239شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 240شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 241شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 242شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 243شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 244شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 245شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 246شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 247شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 248شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 249شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 250شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 251شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 252شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 253شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 254شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 255شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 256شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 257شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 258شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 259شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 260شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 261شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 262شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 263شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 264شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 265شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 266شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 267شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 268شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 269شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 270شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 271شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 272شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 273شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 274شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 275شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 276شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 277شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 278شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 279شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 280شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 281شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 282شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 283شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 284شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟285شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 286شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 287شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 288شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 289شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 290شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 291شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 292شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 293شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 294شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 295شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 296شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 297شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 298شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 299شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 300شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 301شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 302شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 303شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 304شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 305شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 306شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 307شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 308شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 309شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 310شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 311شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 312شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 313شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 314شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 315شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 316شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 317شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 318شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 319شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 320شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 321شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 322شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 323شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 324شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 325شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 326شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 327شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 328شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 329شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 330شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 331شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 332شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 333شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 334شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 335شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 336شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 337شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 338شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 339شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 340شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 341شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 342شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 343شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 344شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 345شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 346شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 347شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 348شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 349شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 350شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 351شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 352شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 353شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 354شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 355شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 356شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 357شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 358شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 359شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 360شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 361شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 362شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 363شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 364شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 365شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 366شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 367شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 368شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 369شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 370شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 371شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 372شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 373شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 374شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 375شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 376شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 377شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 378شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 379شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 380شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 381شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 382شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 383شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 384شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 385شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 386شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 387شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 388شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 389شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 390شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 391شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 392شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 393شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 394شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 395شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 396شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 397شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 398شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 399شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 400شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 401شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 402شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 403شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 404شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 405شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 406شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 407شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 408شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 409شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 410شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 411شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 412شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 413شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 414شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 415شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 416شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 417شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 418شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 419شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 420شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 421شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 422شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 423شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 424شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 425شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 426شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 427شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 428شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 429شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 430شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 431شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 432شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 433شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 434شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 435شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 436شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 437شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 438شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 439شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 440شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 441شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 442شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 443شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 444شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 445شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 446شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 447شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 448شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 449شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 450شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 451شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 452شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 453شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 454شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 455شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 456شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 457شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...458شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 459شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 460شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 461شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 462شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 463شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 464شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 465شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 466شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 467شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 468شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 469شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 470شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 471شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 472شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 473شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 474شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 475شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 476شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 477شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 478شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 479شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 480شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 481شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 482شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 483شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 484شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 485شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 486شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 487شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 488شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 489شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 490شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 491شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 492شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 493شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 494شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 495شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 496شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 497شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 498شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 499شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 500شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 501شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 502شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 503شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 504شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 505شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 506شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 507شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 508شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 509شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 510شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 511شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 512شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 513شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 514شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 515شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 516شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 517شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 518شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 519شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 520شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 521شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 522شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 523شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 524شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 525شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 526شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 527شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 528شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 529شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 530شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 531شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 532شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!533شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 534شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 535شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 536شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 537شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 538شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ