به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا

850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن مادر شوم فرج چون زاد ترا
از گنجه به شیراز فرستاد ترا
آن دایه خونخواره سگسان به غذا
شیر سگ به خون خوک می داد ترا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸: ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟2شمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا 3شمارهٔ ۱۰: ای صبر چه تخمی که بکارند ترا 4شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا 5شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا 6شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا 7شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را 8شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 9شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 10شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 11شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 12شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 13شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 14شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 15شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 16شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 17شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 18شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 19شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 20شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 21شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 22شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 23شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 24شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 25شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 26شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 27شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 28شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 29شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 30شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 31شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 32شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 33شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 34شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 35شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 36شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 37شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 38شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 39شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 40شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 41شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 42شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 43شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 44شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 45شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 46شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 47شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 48شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 49شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 50شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 51شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 52شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 53شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 54شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 55شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 56شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 57شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 58شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 59شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 60شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 61شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 62شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 63شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 64شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 65شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 66شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 67شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 68شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 69شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 70شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 71شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 72شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 73شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 74شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 75شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 76شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 77شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 78شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 79شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 80شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 81شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 82شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 83شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 84شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 85شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 86شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 87شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 88شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 89شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 90شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 91شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 92شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 93شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 94شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 95شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 96شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 97شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 98شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 99شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 100شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 101شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 102شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 103شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 104شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 105شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 106شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 107شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 108شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...109شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 110شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 111شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 112شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 113شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 114شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...115شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 116شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 117شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 118شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 119شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 120شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 121شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 122شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 123شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 124شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 125شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 126شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 127شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 128شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 129شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 130شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 131شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 132شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 133شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 134شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 135شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 136شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 137شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 138شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 139شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 140شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 141شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 142شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 143شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 144شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 145شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 146شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 147شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 148شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 149شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 150شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 151شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 152شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 153شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 154شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 155شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 156شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 157شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 158شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 159شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...160شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...161شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 162شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 163شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...164شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 165شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 166شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 167شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 168شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 169شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 170شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 171شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 172شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 173شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 174شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 175شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 176شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 177شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 178شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 179شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 180شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 181شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 182شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 183شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...184شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 185شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 186شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 187شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 188شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 189شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 190شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 191شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 192شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 193شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 194شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 195شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 196شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 197شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 198شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 199شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 200شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 201شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 202شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 203شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 204شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 205شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 206شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 207شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 208شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 209شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 210شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 211شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 212شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 213شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 214شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 215شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 216شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 217شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 218شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 219شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 220شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 221شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 222شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 223شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 224شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 225شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 226شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 227شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 228شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 229شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 230شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 231شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 232شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 233شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 234شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 235شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 236شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 237شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 238شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 239شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 240شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 241شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 242شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 243شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 244شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 245شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 246شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 247شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 248شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 249شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 250شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 251شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 252شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 253شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 254شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 255شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 256شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 257شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 258شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 259شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 260شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 261شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 262شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 263شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 264شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 265شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 266شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 267شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 268شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 269شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 270شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 271شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 272شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 273شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 274شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 275شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 276شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 277شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 278شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 279شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 280شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 281شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 282شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 283شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 284شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 285شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 286شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 287شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 288شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 289شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 290شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 291شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 292شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 293شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 294شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟295شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 296شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 297شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 298شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 299شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 300شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 301شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 302شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 303شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 304شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 305شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 306شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 307شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 308شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 309شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 310شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 311شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 312شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 313شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 314شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 315شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 316شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 317شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 318شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 319شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 320شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 321شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 322شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 323شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 324شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 325شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 326شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 327شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 328شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 329شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 330شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 331شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 332شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 333شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 334شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 335شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 336شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 337شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 338شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 339شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 340شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 341شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 342شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 343شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 344شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 345شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 346شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 347شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 348شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 349شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 350شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 351شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 352شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 353شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 354شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 355شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 356شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 357شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 358شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 359شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 360شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 361شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 362شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 363شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 364شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 365شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 366شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 367شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 368شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 369شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 370شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 371شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 372شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 373شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 374شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 375شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 376شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 377شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 378شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 379شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 380شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 381شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 382شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 383شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 384شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 385شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 386شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 387شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 388شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 389شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 390شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 391شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 392شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 393شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 394شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 395شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 396شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 397شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 398شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 399شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 400شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 401شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 402شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 403شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 404شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 405شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 406شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 407شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 408شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 409شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 410شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 411شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 412شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 413شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 414شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 415شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 416شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 417شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 418شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 419شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 420شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 421شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 422شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 423شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 424شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 425شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 426شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 427شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 428شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 429شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 430شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 431شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 432شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 433شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 434شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 435شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 436شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 437شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 438شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 439شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 440شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 441شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 442شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 443شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 444شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 445شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 446شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 447شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 448شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 449شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 450شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 451شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 452شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 453شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 454شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 455شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 456شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 457شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 458شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 459شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 460شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 461شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 462شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 463شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 464شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 465شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 466شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 467شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...468شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 469شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 470شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 471شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 472شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 473شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 474شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 475شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 476شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 477شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 478شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 479شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 480شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 481شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 482شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 483شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 484شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 485شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 486شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 487شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 488شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 489شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 490شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 491شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 492شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 493شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 494شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 495شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 496شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 497شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 498شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 499شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 500شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 501شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 502شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 503شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 504شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 505شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 506شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 507شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 508شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 509شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 510شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 511شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 512شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 513شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 514شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 515شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 516شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 517شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 518شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 519شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 520شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 521شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 522شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 523شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 524شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 525شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 526شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 527شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 528شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 529شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 530شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 531شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 532شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 533شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 534شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 535شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 536شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 537شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 538شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 539شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 540شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 541شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 542شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!543شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 544شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 545شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 546شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 547شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 548شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ